Ἀριστοτέλης (σχόλια-ἀναδημοσίευσις)

Ὁ νοῦς, τελειοῦται μεταβαίνων ἐκ δυνάμεως εἰς ἐνέργειαν.
Ὅτι εἶναι δύναμις ἀποδείκνυται ἐκ τούτων, ὅτι οὖτε πάντοτε νοεῖ, οὖτε τὰ αὐτὰ νοεῖ πάντοτε, ἀλλὰ ἄλλοτε ἄλλα καὶ, ὅταν συνεχῶς νοῇ, ἀποκάμνει.
Οὕτως ὁ νοῦς οὐσίαν καὶ μορφήν ἔχει ταύτην, ὅτι δύναται νὰ περιλάβῃ πᾶσας τὰς ἄλλας μορφᾶς.
Καὶ ἄν μὴ διέμενε τοιαύτη δύναμις, ἀλλ᾿ εἶχεν ἰδίαν ὡρισμένην μορφήν, ἕν ἀποκλειστικὸν εἶδος, δὲν θὰ ἠδύνατο νὰ μεταβαίνῃ ἐκ μίας εἰς ἄλλην ἐνέργειαν καὶ νὰ δέχηται πάντα τὰ εἴδη, διότι τὸ ἰδιαίτερον ἐκεῖνο εἶδος του θὰ ἠμπόδιζε καὶ θὰ ἀντέφραττε τὰ ἄλλα ὡς ἀλλότρια.
Συνέχεια

Δὲν ἐγεννήθη ἡ Πατρὶς γιὰ νὰ πεθάνῃ

Γειὰ χαρὰ ἀδέρφια…

Ἡ Ἐλευθερία τῆς Πατρίδος εἶναι ὑπόθεσις τῶν ἐναποµεινάντων ἐλαχίστων Ἑλλήνων Πατριωτῶν…
Αὐτῶν, ποὺ ἐνοιωσαν δέος διαβάζοντας λίγη ἀπὸ τὴν ἀπέραντο ἱστορία της…
Αὐτῶν, ποὺ ἐζήτησαν νὰ καταθέσουν μόνον τὸ καθῆκον τους πρὸς αὐτήν, χωρὶς ἀνταλλάγματα, ὡς ἔχουν ὑποχρέωση…
Αὐτῶν, ποὺ οὐδέποτε «ἐσκότωσαν» τὴν διαφορετικότητα τῶν ἄλλων θέλοντας νὰ ἐπιβάλουν ἅλλην ἀπὸ τὴν οἰκουμενική της φιλοσοφία…
Συνέχεια

Βολευόμεθα, γιὰ τὴν ὥρα, μὲ κυριακο-βαρουφάκηδες…

Ἀναφορικῶς μὲ τὸ κύμα δεξιοῦ «λαϊκισμοῦ», ποὺ σαρώνει τὸν δυτικὸ κόσμο, πολλοὶ Ἕλληνες φίλοι προβληματίζονται γιατί δὲν ὑπάρχει ἀνάλογο στὴν Ἑλλάδα.
Στὴν Ἑλλάδα δὲν ὑπάρχει καὶ δὲν θὰ ὑπάρξη ἀνάλογο κίνημα διότι δὲν ὑφίσταται ἡ κρίσιμος κοινωνικὴ μάζα ποὺ θὰ τὸ προκαλέση.
Μικρομεσαία τάξις δηλαδὴ μικρῶν ἐπιχειρηματιῶν καὶ κυρίως «μπλὲ κολλάρα».
Συνέχεια

Δημοκρατία…!

Τοῖς ὄχλοις πειρώμενος ἀρέσκειν, τῶν ὄχλων ἔση ὅμοιος».!
Ἡ μάζα, ὁ ὄχλος δὲν ὑπάρχει τὶποτα ποὺ νὰ μισῇ περισσότερο ἀπὸ αὐτὸν ποὺ κάνει ἔκκλησιν εἰς τὴν συνείδησὶν του καὶ εὑρίσκεται εἰς ἀνώτερο ἐπίπεδο.! Συνέχεια

Μόνον μὲ ὁδηγὸ τὴν Ἀλήθεια καὶ τὴν Ἀρετή…

Μόνον μὲ ὁδηγὸ τὴν Ἀλήθεια καὶ τὴν Ἀρετή...Τελείωνει  ἕνας χρόνος Γολγοθᾶς…
Γιὰ τὴν Ἑλλάδα μας, γιὰ τοὺς Ἕλληνες, γιὰ πάρα πολλοὺς Ἀνθρώπους ἀνᾲ τὸν κόσμο…

Γιὰ νὰ ξεκινήσουμε μὲ αἰσιοδοξία κάθε τὶ νέο, χρειάζεται ἡ ἀπεμπλοκή μας ἀπὸ τὶς παλαιὲς μιζέριες καὶ κακίες, ἡ ἀποσύνδεσίς μας ἀπὸ κάθε μικρότητα καὶ ἀναποδιά… Συνέχεια

Ὁ μύθος τῶν Χριστουγέννων

Ὁ μύθος τῶν Χριστουγέννων κρατιέται μὲ τὴν βία ἀπ’ τὰ παράθυρα καὶ ἀπὸ τὶς πόρτες, κρεμασμένος σὲ πανύψηλα κι ἀφιλόξενα σύγχρονα σκυθρωπὰ κτίρια. Τὸν συντηροῦν οἱ δραστηριότητες τῆς ἀγορᾶς, τὰ συμφέροντα τῶν ἐμπόρων, οἱ ἀνελεύθερες κυβερνήσεις καὶ οἱ ἀκόμη πιὸ ἀνελεύθερες θρησκευτικὲς ὀργανώσεις, τέλος, οἱ ἀστοὶ καὶ οἱ ἐργατικοί, πρόσφατοι μετανάστες στὴν ἀστικὴ τάξη, ποὺ κατ’ οὐσίαν κυβερνοῦν τὸν κόσμο μας, καὶ ποὺ ἐπιθυμοῦν θρησκευτικὲς αἰτιολογίες καὶ παραδόσεις γιὰ διασκέδαση, ἀπόλαυση κι’ ἀμεριμνησία. Συνέχεια