Μελβούρνη, ἀρχὲς 1942. Μέλη τῆς τοπικῆς ἑλληνικῆς κοινότητος πραγματοποιοῦν διαδήλωση στὸ κέντρο τῆς πόλεως.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἕλληνες
Δημοκρατία!!!
Τοῖς ὄχλοις πειρώμενος ἀρέσκειν, τῶν ὄχλων ἔση ὅμοιος».!
Ἡ μάζα, ὁ ὄχλος δὲν ὑπάρχει τὶποτα ποὺ νὰ μισῇ περισσότερο ἀπὸ αὐτὸν ποὺ κάνει ἔκκλησιν εἰς τὴν συνείδησὶν του καὶ εὑρίσκεται εἰς ἀνώτερο ἐπίπεδο.!
Ἡ Δημοκρατία εἶναι χειροτέρα τῆς ὁλιγαρχίας, διότι ἐπιβάλλει εἰς τὴν Χῶραν τὰς ἀνεξελέγκτους καὶ ἀτύπους παρορμήσεις τοῦ όχλου.
Κάθε μορφὴ συζητήσεως μὲ τὸν ὄχλο ἀποκλείεται Ὁ λαός (ὄχλος) εἰς τὴν συντριπτικὴν του πλειοψηφία ἦταν καὶ εἶναι πάντα ἐναντίον ἐκείνων, ποὺ ἐπιθυμοῦσαν τὸ καλό, διότι ὁ ὄχλος, εἶναι κυρίως ἀδρανὴς καὶ δὲν ὑπάρχει τίποτα ποὺ νὰ μισῇ περισσότερο ἀπὸ τὰς ὅποιας ἑκκλήσεις γίνονται εἰς τὴν συνείδησίν του.
Συνέχεια
Ἴων Εὐρυπίδου

τεκνοποιήσασά ποτε μετὰ τοῦ Ἀπόλλωνος, ἀφῆκεν τὸ τέκνον της, ἐκ φόβου
ἀποκαλύψεως, εἰς σπήλαιον ἐκτὸς τῶν Ἀθηνῶν, παραλαβὼν δὲ ὁ Ἐρμῆς
ἐκεῖνο μετέφερεν εἰς τὸ μαντεῖον τῶν Δελφῶν, ἔνθα ἀνετράφη ὑπὸ τῆς
Πυθίας.
Ἰσοκράτους Πανηγυρικὸς, τὰ «ῥατσιστικά» του ἀποσπάσματα! (ἀναδημοσίευσις)
Γιὰ ὅσους κατὰ καιροὺς χρησιμοποιοῦν δολίως κι ἄνευ (πραγματικῆς) γνώσεως τὸν Ἰσοκρατικὸ λόγο, λαμβάνω σήμερα τό θάῤῥος νὰ τοὺς φέρω ἕνα γενναῖο ἀπόσπασμα. Λέγω γενναῖο, διότι γνωρίζω πώς μετὰ βίας θὰ καταφέρουν νὰ ἀναγνώσουν τὶς λιγοστὲς γραμμοῦλες ποὺ ὀφείλουν νὰ ἀναγνώσουν(!!!!) πρὸ κειμένου νὰ μὴν λὲν τὶς ἀνοησίες ποὺ παπαγαλίζουν!!!