Ὁ Νίκος, φίλος παιδιόθεν, κάποτε ἔλαβε τὸ πτυχίον τῆς ἰατρικῆς. Τὸ πρῶτο ἐρώτημα ποὺ τοῦ ἔθεσα ἦταν ἐὰν ἦταν χειρουργὸς ἤ χειροῦργος. Μὲ ἐκύτταζε σὰν ἠλίθιος!!!
Δὲν χρειαζόταν νὰ ἀπανήσῃ! Εἶχα καταλάβῃ! χειρουργός ἦταν…
Χρόνια ἀργότερα τὸ ἐπεβεβαίωσε… Δυστυχῶς μὲ δυσάρεστα ἀποτελέσματα γιὰ κάποιους.
Οἱ διαπιστώσεις περὶ τῆς ἀφορήτου λεξιπενίας, τῆς τραγικῆς ἀνορθογραφικότητος καὶ τῆς ἀνικανότητος γραφῆς εἶναι κάτι ποὺ δυστυχῶς ὅλοι μας ἔχουμε κάνει.
Δὲν εἶναι λοιπὸν πλέον νὰ ἐφησυχάζουμε διόλου. Τὸ ζήτημα μᾶς ἀφορᾶ ὅλους καὶ σαφῶς ὀφείλουμε νὰ ἀντιδράσουμε.
Τὸ παρήγορον εἶναι πὼς ὅλο καὶ περισσότεροι νέοι μας ἀναζητοῦν τρόπους εἶτε νὰ διδαχθοῦν τὸ πολυτονικό, ἤ ἁπλῶς Συνέχεια
Ἐπεὶ δὴ πολὺ μᾶς ἔχουν ζαλίσει οἱ ἀνορθόγραφοι, ἀμόρφωτοι κι ἐν τελῶς δουλοποιημένοι «ἐκπαιδευτικοί», καλὸ θὰ ἦταν κάπου κάπου νὰ μελετοῦσαν δίχως ὑποβολεῖς. Ἀλλὰ ἐπεὶ δὴ κάτι τέτοιο δὲν μποροῦν νὰ τὸ κάνουν, λόγῳ σοβαρῆς λοβοτομῆς τους, ἄς προσπαθήσουν νὰ δοῦν καὶ τὴν ἑτυμολογικὴ πλευρὰ τῶν λέξεων, ἐὰν φυσικὰ μποροῦν ἀκόμη! Συνέχεια
