Ὅταν οἱ Ἕλληνες ἔλεγαν «ΟΧΙ». Ἡ Ἐποποιΐα τοῦ ’40! (ἀναδημοσίευσις)

Πρωτοσέλισα ἐφημερίδων

Πρωτοσέλισα ἐφημερίδων

Ὁ Ἐμμανουέλε Γκράτσι, πρέσβυς τῆς Ἰταλίας στὴν χώρα μας τὸ 1940, περιγράφει τὰ γεγονότα στὸ βιβλίο του, ποὺ τὸ ὀνομάζει μὲ μία πρωτοφανή ὀξυδέρκεια γιὰ τὸ μέλλον τοῦ καθεστῶτος Μουσολίνι: «Ἡ αρχὴ τοῦ τέλους – ἡ ἐπιχείρησις κατὰ τῆς Ἑλλάδος»:

«Ἡ ὥρα εἶχε ἤδη φθάσει τρεῖς (3). Ἐπιτέλους τὸ κουδούνισμα ξύπνησε τὸν ἴδιο τὸν Μεταξᾶ, ποὺ ἔκαμε τὴν ἐμφάνισὴ του σὲ μιὰ μικρὴ πλαϊνὴ πόρτα καὶ ἀναγνωρίζοντάς με, μὲ ἄφησε νὰ περάσω. … Μοῦ ἔσφιξε τὸ χέρι καὶ μὲ ἒβαλε νὰ καθίσῳ σὲ ἕνα μικρὸ φτωχικὸ σαλόνι τοῦ σπιτιοῦ. Μόλις καθίσαμε, καὶ ἐπειδὴ ἡ ὥρα ἦταν λίγα λεπτὰ μετὰ τὶς 3, τοῦ εἶπα ἀμέσως ὅτι ἡ Κυβέρνησὴ μου, μοῦ εἶχε ἀναθέσει νὰ τοῦ ἐγχειρίσω προσωπικὰ ἕνα κείμενο, ποὺ δὲν ἦτο τίποτε ἄλλο, παρὰ τὸ τελεσίγραφον τῆς Ἰταλίας πρὸς τὴν Ἑλλάδα, μὲ τὸ ὁποῖον ἡ Ἰταλικὴ Κυβέρνηση ἀπαιτοῦσε τὴν ἐλεύθερη διέλευση τῶν στρατευμάτων της στὸν Ἑλληνικὸ χῶρο, ἀπὸ τὶς 6 πρωϊνῆς……. Συνέχεια

Στὴν Νεολαία μας.

Αὐτὸ κρατάει ἀνάλαφρο μὲς στὴν ἀνεμοζάλη
τὸ ἀπὸ τοῦ κόσμου τὴ βοὴ πρεσβυτικὸ κεφάλι,
αὐτὸ τὸ λόγο θὰ σᾶς πῶ, δὲν ἔχω ἄλλο κανένα:
Μεθύστε μὲ τ᾿ ἀθάνατο κρασὶ τοῦ Εἰκοσιένα. Συνέχεια

Ἡ σοῦπα τοῦ μπακάλη.

Και για την 28η Οκτωβρίου, μια σούπα του μπακάλη

Τον καιρό της Κατοχής τρώγαμε μοιρασμένο με το δελτίο, κάτι που λεγόταν σούπα του μπακάλη. Την αποτελούσαν μικρά κομματάκια, αγνώστου προελεύσεως, άλλα κίτρινα, άλλα πορτοκαλιά, άλλα ασπριδερά, άλλα αχνοπράσινα σε μέγεθος σπόρου φάβας σπασμένου στα τρία. Στην κατσαρόλα γινόταν ένας χυλός χρώματος ροζέ. Πεινασμένους μας εύρισκε, πεινασμένους μας άφηνε και η σάχλα της δεν περιγράφεται.

Τα τελευταία χρόνια λοιπόν έχω την αίσθηση πως κάθε λίγο με μπουκώνουν μια τέτοια σούπα του μπακάλη ως θέαμα – ακρόαμα επετειακό.

Τι εννοώ: πριν από λίγες βδομάδες μού πρότειναν να λάβω μέρος σε μια εκπομπή αφιερωμένη στο ’40. Συνέχεια

Γράμματα ἀπὸ τὸν πόλεμο

Τὸ ἄρθρο αὐτὸ τὸ ἔγραψα πέρυσι καὶ τὸ ἐπαναδημοσιεύω ἐφέτος.
Μετὰ τὸν θάνατο τῆς πενθερᾶς μου ἕνα πακέτο γράμματα τοῦ ἀδελφοῦ της, ἀπὸ τὸν πόλεμο, ἐπέρασαν στὰ χέρια μας, καὶ ἔτσι ἔχω τὴν τύχη καὶ τὴν τιμὴ νὰ τὰ κρατῷ καὶ νὰ μπορῷ νὰ τὰ μοιράζομαι μαζύ σας σήμερα.
Ὅταν τὰ βρήκαμε αἰσθανθήκαμε δέος καὶ συγκίνηση.
Τὸ μέλανι καὶ τὸ χαρτὶ ἔδωσαν τὴν δική τους μάχη μὲ τὸν χρόνο καὶ ἔμειναν ἄθικτα, σὰν νὰ γνώριζαν τὸν προορισμό τους.
Μικρὲς ἰστορίες που φτιάχνουν τὴν μεγάλη ἱστορία.
Γράμματα ἀπὸ τὸν πόλεμο1 Συνέχεια

Ὦ λιγοστοί, ὦ διαλεκτοί!

Ὦ λιγοστοὶ κι ὦ διαλεκτοὶ κι ἀρίφνητοι αὔριο ἴσως!

Εἶναι μία ἀλήθεια κάτου ἐδῶ ποὺ τὴ κτυπάει τὸ μίσος,

εἶν᾿ ἐδῶ πέρα μία Ὀμορφιὰ ποὺ ἡ καταφρόνια δένει,

κι εἶν᾿ ἐδῶ πέρα μία Ἀρετὴ δειλὴ καὶ ντροπιασμένη. Συνέχεια

Ἡ Collection τοῦ Γ΄ Ῥάιχ.

Τὴν περίοδο τοῦ Β´ Παγκοσμίου Πολέμου, τὶς στρατιωτικὲς στολὲς τοῦ χιτλερικοῦ στρατοῦ ἔραβε ὁ Γερμανὸς Hugo Boss.
Ἔκτοτε ἔγινε παγκοσμίως γνωστὸς.
Συνέχεια