Δὲν εἶμαι αὐτὴ ποὺ μπορῶ νὰ ἀπαντήσω στὸ ἐρώτημα. Μπορῶ βεβαίως νὰ ὑποψιασθῶ πολλά, ἀλλά, κυρίως, νὰ καταθέσω κάποιους σοβαρούς μου προβληματισμούς. Προβληματισμοὺς ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὶς ἰδιαίτερες διεργασίες ποὺ συμβαίνουν στὶς ἡμέρες μας, σὲ τοπικὸ καὶ διεθνὲς ἐπίπεδον καί, βάσει τῶν ὁποίων ἀντιλαμβάνομαι πὼς μᾶς πλησιάζει μία πολεμικὴ περίοδος τέτοια, ποὺ θὰ ἐπιφέρη μεγάλες ἀνατροπὲς στὶς ζωές μας. Ἴσως ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο νὰ διακρίνουμε τὶς ὅλο καὶ πιὸ ἔντονες τάσεις κάποιων ἐκ τῶν συμπολιτῶν μας νὰ ἐντοπίσουν σημεῖον στηρίξεως καὶ προστασίας τους, καθαρὰ θεϊκό, γιὰ νὰ αἰσθανθοῦν μίαν στοιχειώδη ἀσφάλεια, σὲ ἀτομικὸ ἐπίπεδον.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: θρησκεῖες
Ὑπό τήν σκέπη τῆς Παναγίας;
Κυκλοφορεῖ ἐδῶ καὶ ἡμέρες μία ἐνδιαφέρουσα ἄποψις περὶ τῆς θέσεως ποὺ καταλαμβάνει στὸν ἑλλαδικό μας χῶρο ἡ Παναγία.
Καί, τολμῶ νὰ ἰσχυρισθῶ, δίχως κρύφιες προθέσεις προσβολῆς τῶν προσωπικῶν θρησκευτικῶν θεωρήσεων κάθε συμπολίτου μας, πὼς οὐδόλως τυχαία εἶναι αὐτὴ ἡ, κάπως περίεργη, δημιουργία. Καὶ οὐδόλως τυχαία εἶναι διότι ἀπὸ μόνη της ὁ ὀρθία στάσις, ποὺ δὲν συνηθίζεται στὶς ἀνάλογες ἀπεικονίσεις, δηλώνει (πέραν τῆς ἐπικρατήσως καί) ἕνα εἶδος προστασίας.
(Εἴπαμε… δὲν ἐξετάζουμε τὶς προσωπικὲς θρησκευτικὲς θεωρήσεις, ἀλλὰ τὴν εἰκόνα καὶ μόνον!!!) Συνέχεια
Γιατί ἄθεοι ὑπερασπίζονται τό ἰσλάμ καί πολεμοῦν τόν χριστιανισμό;
Ἔχεις σκεφθῆ ποτέ…
…τὸ γιατί οἱ ἄθεοι Μαρξιστές Ἀριστεροί… «κόπτονται» τόσο πολύ γιά τὸ «Ἰσλάμ», δηλαδὴ τὴν «θρησκεία» τῶν λαθρο-ἐποίκων, τοὺς ὁποίους φέρνουν καὶ ἐγκαθιστοῦν στὰ σπίτια ποὺ «κατάσχουν» (κλέβουν) ἀπό ἐσέναν, γηγενή βλακᾶκο (ἐπίσης θρησκευόμενε);… Συνέχεια
Ὥρα διαχωρισμοῦ τῶν παγανιστικῶν ἀπὸ τὶς θεοσοφικὲς θρησκεῖες
Ἀνοικτὸς πόλεμος πλέον μεταξὺ τῶν πλαστουργημάτων τῶν ἀποκρυφιστῶν Θεοσοφιστῶν, καὶ τῶν Παραδοσιακῶν Θρησκειῶν.
«… there are two approaches to reviving pagan practices. One is eclecticism or syncretism, in which elements of historical ethnic religions such as the ancient Norse religion are combined with modern movements such as Wicca, Theosophy or other New Age philosophies…. Συνέχεια
Ἱστορία τοῦ νηπιοβαπτισμοῦ
Οἱ βαπτίσεις τὰ πρῶτα χρόνια τοῦ χριστιανισμοῦ ἐγίνοντο σὲ ἐνήλικες ἀλλὰ ἐπειδὴ οἱ Ἕλληνες δὲν ἀποδέχοντο τὸν Χριστιανισμὸ παρ’ ὅ,τι ἡ παράβασις αὐτὴ τιμωρεῖτο μὲ θάνατο, στοὺς Βυζαντινοὺς χρόνους, ὁ Ἰουστινιανὸς ἐπενόησε τὸν νηπιοβαπτισμό. Ἔτσι καθιερώθηκε τὸ βάπτισμα σὲ νηπιακὴ ἡλικία καθὼς καὶ ἡ ὑποχρέωσις ὅτι τὸ νήπιο θὰ ἀκολουθοῦσε τὴν Χριστιανικὴ πίστη. Αὐτὸ τὸ ἀνελάμβανε ἔνας ἐνήλιξ χριστιανόός, ὁ λεγόμενος «πνευματικὸς πατέρας» ἢ «ἀνάδοχος», ὁ ὁποῖος πρώτα ἀπὸ ὅλα ἐπέλεγε τὸ ὄνομα, τὸ ὁποῖο ἦταν χριστιανικό. Κατὰ τὴν τελετὴ τοῦ βαπτίσματος ἀπηγόρευαν στοὺς γονεῖς νὰ παρίσταντο καί, οὔτε βέβαια νὰ ὁρίζουν τὸ ὄνομα, τὸ ὁποῖο τὸ μάθαιναν μετὰ τὴν τελετὴ ἀπὸ κάποιο πιτσιρίκι. Συνέχεια
Θεοσοφιστές. Ὁ προάγγελος τῆς πανθρησκείας
Οἱ θεοσοφιστὲς ἀποτελοῦν ἤδη ἀπὸ τὰ τέλη τοῦ 19ου αἰῶνος τὴν μεγάλη ὀργανωμένη ἀπόπειρα πανθρησκείας, κατασκευάζοντας κακέκτυπα (ὅ,τι ἔχουν γιὰ «χριστό», «βούδδα», «μετρέγια», κτλ. εἶναι ἀποκλειστικῶς δική τους μοναδικὴ ἐκδοχή, ποὺ θὰ ἄφηνε ἄφωνο κάθε σώφρονα ἄνθρωπο), στήνονας ἀμέτρητες ὁμαδοῦλες μὲ φαντακτερὰ ὀνόματα ποὺ ὅλες ἐλέγχονται κεντρικὰ καὶ μὲ μεθόδους διεισδύσεως ὁπουδήποτε, γιὰ νὰ διαδόσουν τὴν δική τους παραφροσύνη.
Ταὐτοχρόνως μὲ τὸν οὐτοπικὸ πρωτογονισμὸ ποὺ προωθοῦν (=ἐπιστροφὴ σὲ κάποια δῆθεν ἁπλοϊκὴ μορφὴ τῆς τάδε θρησκείας, ποὺ οὐδέποτε ὑπῆρξε παρὰ μόνον στὴν φαντασία τους) ἔχουν ἐμμονὴ μὲ τὴν «πρόοδο», τὴν «ἐξέλιξη» κτλ.