Ὑπάρχει θυμός…
Τέτοιον θυμὸ καὶ πίκρα δὲν ἔχω ξαναδῆ στὰ μέσα κοινωνικῆς δικτυώσεως ὅλα τὰ χρόνια ποὺ εἶμαι ἐδῶ μέσα.
Ὁ θυμὸς ἐκφράζεται καὶ ἀπὸ ἀνθρώπους, ποὺ ούδέποτε θὰ ἐπίστευα πὼς μποροῦν νὰ θυμώνουν ἀκόμη γιὰ ἐθνικὰ θέματα.
Οἱ 1000, 10.000 ἢ 100.000 ποὺ πῆγαν πρὸ δύο ἡμερῶν στὸ Πισοδέρι, ντυμένοι μὲ τὰ ἑλληνικὰ χρώματα, δὲν πῆγαν γιὰ νὰ φωνάξουν ὁ,τιδήποτε γιὰ ψωμί. Οὐτε ἐφώναξαν γιὰ τὶς συντάξεις… Πῆγαν γιὰ νὰ φωνάξουν γιὰ κάτι ἀνεξήγητο ποὺ ἀκόμη διαπερνᾶ τὸν ἐθνικὸ κορμό. Συνέχεια