Γράφαμε στὶς 20 Μαΐου 2016:
«…Τὴν πρώτη ἡμέρα οἱ ἀγγελίες δημοπρασίας ἦσαν μόλις δύο-τρεῖς.
Ἐχθές, τὶς βλέπετε…
Ἀπὸ αὔριο θὰ χάσουμε τὸν λογαριασμό…
Συζητᾶμε πάντα γιὰ τὴν Γενικὴ Γραμματεία Ἐσόδων, ὄχι τοῦ κράτους καὶ τῶν δημοσίων ταμείων ἀλλὰ …κάποιων!!!
Γενικῶς κι ἀορίστως…
Ξέρετε… Αὐτῆς τῆς ὑπηρεσίας, πού, κατὰ βαρουφάκη, εἶναι μία τρόικα ἐν κράτει…
…Δικηγόρος, λέει… Μὲ σπουδαῖες περγαμηνές…
Κατέχει ἀπὸ νομικά, φορολογικά, ἑλληνικὰ κι εὐρωπαϊκά, μὰ τὸ σημαντικότερον ὅλων εἶναι πὼς ἦταν καὶ σύμβουλος τραπεζῶν, ἀλλὰ καὶ συνεργάτης τοῦ Φορτσάκη!!!
Ἡ Ῥουμανία ἐβίωσε τὸ ὀξύμωρον: νὰ εἶναι στὴν ἀριστερὰ ὄχθη, ἀλλὰ καὶ νὰ δανείζεται μὲ ἐπαχθεστάτους ὅρους ἀπὸ τὸ Δ.Ν.Τ. καὶ νὰ μπῇ σὲ πρόγραμμα λιτότητος γύρω στὸ 1980.
Ὁ Τσαουσέσκου ἐμηδένησε τὸ χρέος, πληρώνοντάς το ἐξ ὁλοκλήρου, μὲ ὅ,τι αὐτὸ ἐσήμαινε γιὰ τὸν λαό του.
Ἐνδεχομένως αὐτὸ τὸν ἔφαγε, εἶτε δῆλαδὴ ὅτι χωρὶς χρέος ἦταν ἐκτὸς ἐλέγχου ἀπὸ τὴν Δύσι, εἶτε διότι ὁ λαὸς εἶχε ὑποφέρη τὰ μέγιστα γιὰ νὰ τὸ ξεπληρώσῃ.
Ὅμως ὅταν ὁ Τσαουσέσκου ἐξετελέσθη, ἡ Ῥουμανία εἶχε καθαρίση ἀπὸ χρέη.
Anyway, follow the money, as usual…
Ἡ συστηματικὴ ἀποδόμησις τῶν ἐθνικῶν ἱστῶν ἀπὸ συγκεκριμένα δίκτυα τραπεζιτῶν, ποὺ μὲ βιτρίνες ἱδρύματα, ΜΚΟ καὶ κομματικοὺς μηχανισμούς, εἰσέρχονται σὲ ὅλες ἐκεῖνες τὶς χῶρες, πού, ἐπισήμως, δὲν ἐλέγχονται ἀπολύτως.
(Πολλὲς φορὲς ἴσως καὶ νὰ ἐλέγχονται, ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἔχει σημασία. Σημασία ἔχει νὰ γίνεται …τζίρος στὰ ἐξοπλιστικά, νὰ μειώνεται ὁ πληθυσμὸς τῆς γῆς καὶ νὰ …«παίζουν» μεταξύ τους τὸν …δυνατό!!!) Συνέχεια
Στὸ διάστημα 1935-42, ὁ φιλοναζὶ John Foster Dulles, στήνει ἕνα περίπλοκο κουβάρι ἑταιρειῶν γιὰ νὰ κρύψῃ τὴν ἀλήθεια σχετικὰ μὲ τὴν American Bosch Company.
Ἡ Bosch εἶναι ἡ πρώτη παγκοσμίως κατασκευάστρια τῶν ἀντλιῶν ψεκασμοῦ καὶ ψεκαστήρων καυσίμων, ζωτικὰ ἐξαρτήματα γιὰ τὰ στρατιωτικὰ ὀχήματα, ἅρματα μάχης, πλοῖα καὶ ὑποβρύχια. Ἡ American Bosch παρέχει πληροφορίες στοὺς ναζί, σχετικὰ μὲ τὴν πολεμικὴ μηχανὴ τῶν ΗΠΑ. Συνέχεια
Περὶ τὸ 1930, ὁ κομμουνιστὴς μεξικανὸς τοιχογράφος – ζωγράφος Diego Rivera, εἶχε κερδίση διεθνὴ ἀναγνώριση, γιὰ τὶς ὀργιώδεις καὶ γεμάτες πάθος τοιχογραφίες του. Ἐμφορούμενος ἀπὸ σοσιαλιστικὰ ἰδεώδη καὶ μὲ βαθειὰ ἀφοσίωση στὴν πολιτιστικὴ κληρονομιά του, ὁ Rivera δημιουργεῖ ἀριστουργήματα δημοσίου τέχνης, ποὺ στολίζουν τὰ δημοτικὰ κτίρια τῆς πόλεως τοῦ Μεξικοῦ. Ἡ προσωπικότης του, τὸν τοποθετεῖ στὸ κέντρο ἑνὸς κύκλου ἀριστερῶν ζωγράφων καὶ ποιητῶν καὶ τὸ ταλέντο του προσελκύει πλουσίους χορηγούς, ὅπως ἡ Abby Aldrich Rockefeller, ποὺ τὸ 1932 πείθει τὸν σύζυγό της, John D. Rockefeller, Jr. νὰ ἀναθέσῃ στὸν Rivera τὴν τοιχογραφία γιὰ τὸ κέντρο ὑποδοχῆς τοῦ Radio Corporation Arts Building, μετέπειτα Rockefeller Center στὴν New York.
Συνέχεια
