«Ἔχει καλὸ μεροκάματο, κάποιες φορὲς κέρδη, πελᾶτες ποὺ αὐξάνονται καὶ πέφτει τό χρῆμα καὶ τὸ ….ξῦλο!
Ἐμεῖς δὲν κάνουμε τίποτα! Μᾶς τοὺς φέρνουν ὅλους στὰ …πόδια μας γονατιστούς!
Αὐτὴν τὴν εἰκόνα θὰ τὴν ζήσουμε καὶ θὰ τὴν ξαναζήσουμε καὶ θὰ τὴν ξαναζήσουμε… Ἐὰν ἐμεῖς δὲν ἀλλάξουμε ἐὰν ἐμεῖς δὲν ἀφήσουμε μόνους τους τοὺς καταστολεῖς ἐκεῖ, οἱ κουδουνισμένοι δὲν φεύγουν. Καὶ οἱ νεκροὶ μάς θὰ αὐξάνονται….
Νά τος! Ἔφθασε… Ἄργησε μάλιστα….
Ἄνεργος διαδηλωτής, εἶπαν.
Σίγουρα…
«…..«Θα γίνουµε Αργεντινή. Θα µπουν µέσα και θα µας σκοτώσουν» φώναξε ο κ. Θ. Πάγκαλος όταν πληροφορήθηκε τον θάνατο των τριών υπαλλήλων. Βρισκόταν στη Βουλή και δίπλα του οι βουλευτές που τον άκουσαν πάγωσαν, πιστεύοντας ότι ο όχλος θα εισβάλει και θα τους λιντσάρει.
Είχαν υπολογίσει χωρίς την… κυρία Αλέκα Παπαρήγα! Η γενική γραµµατέας του ΚΚΕ, µονίµως καχύποπτη και προνοητική, είχε δώσει αυστηρές εντολές στην οµάδα περιφρούρησης του ΠΑΜΕ. Οι γεροδεµένοι κοµµουνιστές, αντί να καταλάβουν τα (πρώην) Ανάκτορα, υπάκουσαν και τα προφύλαξαν εµποδίζοντας τον «συνασπισµό» ακροαριστερών και παρακρατικών να σπάσουν τον αστυνοµικό κλοιό από την πλευρά του Μνηµείου του Αγνωστου Στρατιώτη. Για µία ακόµη φορά το ΚΚΕ έσωσε την αστική δηµοκρατία……»
Τὸ παρακάτω ἄρθρον ἔλαβα πρὸ μερικῶν ἡμερῶν ἀπὸ τὸν καλὸ φίλο Διόνυσο, ἀλλὰ ἀδυνατοῦσα νὰ τὸ δημοσιεύσω λόγῳ πληθώρας ἄλλων θεμάτων ποὺ διαρκῶς ἀνακύπτουν.
Ἄλλως τε, οἱ δημοσιοκᾶφροι μας, ἐκεῖ εἶναι τόσες δεκαετίες τώρα… Δὲν ἀλλάζουν στάσι, καταβολὲς καὶ στόχους. Ἦσαν τὰ ἴδια καλόπαιδα ἀπὸ τότε ποὺ Συνέχεια