Κάποτε κάποιος κυνηγοῦσε τὸ ὄνειρό του καὶ περνοῦσε μιὰ καταστάσι μεγάλης ἐνδείας. Κάποιος λοιπὸν τοῦ λέει μιὰν ἡμέρα:
Γιατί δέν τά παρατᾶς νά εὕρῃς μιά ἅλλην δουλειά;
Καὶ ἐκεῖνος τότε ἀπήντησε: Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: φίλοι
Ἀρκεῖ νὰ μὴ σταματᾶμε…
Τὸ θέμα εἶναι νὰ δεσμευτοῦμε νὰ προχωρᾶμε ἀκόμη καὶ ὅταν τὰ πράγματα εἶναι δύσκολα…
Ὅταν τὰ πάντα μέσα μας, μᾶς ὑπαγορεύουν «ὄχι, αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω! Δὲν μπορῶ νὰ ἀνεβῶ αὐτὸ τὸ βουνὸ γιατὶ εἶμαι κουρασμένος…» Συνέχεια
Ἀφοῦ «σ’ ἀρέσουν τ᾿ ἀψηλά καὶ τὰ χλιδάτα»…
Ἐν Ὀλύμπῳ -ἂν καταφέρῃς νὰ βρεθῆς ποτέ κατὰ κορφὴ μεριά-, δὲν τρῶνε ἐκεῖ μήτε φιλὲ μινιὸν ὤ σὼς ντὲ Μαντερά, μήτε τὸ κέτερινγκ σοῦ φέρνει τσίζμπέργκερ. Συνέχεια
Μήπως ὅλα συμβαίνουν γιά καλό;
Νοιώθω πὼς κάτι ὑπέροχο εὑρίσκεται στὸν δρόμο καὶ ὅτι αὐτὲς οἱ δυσκολίες μᾶς προμηθεύουν καὶ μὲ εὐκαιρίες προκειμένου νὰ μάθουμε καὶ νὰ ἀναπτυχθοῦμε. Συνέχεια
Καὶ ἤγαγον αὐτὸν εἰς τὸ Πραιτώριον…
Καὶ ἤγαγον αὐτὸν εἰς τὸ Πραιτώριον…
Λάμπρο μου, μὴ σὲ προβληματίζει ἡ ῥολογιὰ πάνω στὴν Τήβενον τοῦ Αἴσχους (Toga Turpitudinis). Συνέχεια
Ἀσκούμενοι σὲ πράξεις θαῤῥαλέες γινόμαστε θαῤῥαλέοι.
Ἀσκούμενοι σὲ πράξεις μετριοπαθεῖς γινόμαστε μετριοπαθεῖς καὶ ἀσκούμενοι σὲ πράξεις θαρραλέες γινόμαστε θαρραλέοι… Συνέχεια