Κατὰ Λαμπράκη αὐτό..
Ὤ, ναί, αὐτὸν τὸν κύριο τῆς END, ποὺ γυρνοβολᾶ στὰ ῥαδιόφωνα καὶ ἀναμασᾶ πληροφορίες γιὰ ἐξωγηΐνους, γιὰ διαστημόπλοια, γιὰ νομοθετήματα τῆς νέας (καὶ παλαιᾶς) τάξεως πραγμάτων, ποὺ τὰ ὀνομάζου NESARA, γιὰ δήμους ποὺ πρέπει νὰ ἀνεξαρτοποιηθοῦν ἀπὸ τὸν κεντρικὸ κορμὸ τοῦ κράτους καὶ τώρα τελευταία γιὰ Ἕλληνες ποὺ δὲν εἶναι καὶ τόσο Ἕλληνες, ἐφ΄ ὅσον κατοικοῦν στὰ Βόρεια τμήματα τῆς χώρας… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: «ἐθνοσωτῆρες»
Ὁ ὄχλος καὶ οἱ ἀνοικτομάτηδες.
Νὰ σᾶς πῶ…
Οὐδέποτε θὰ μποροῦσα νὰ τὸ παίξω κάπως …ὑπὲρ ἄνω, διότι γνωρίζω κατὰ βάθος καὶ ποιὰ εἶμαι καὶ ποῦ ὀφείλω νὰ φθάσω, ὡς Ἄνθρωπος.
Ὅμως ἔχω αἰσθανθῇ κι ὄχλος, κατὰ καιρούς… Ἀναλόγως τῆς περιόδου. (Κι ἀναλόγως τοῦ ποιὸς εἶναι ὁ συνομιλητής μου.)
Τώρα τελευταῖα ὅμως κάτι μέσα μου μὲ ὑποχρεώνει νὰ σηκωθῶ ὑψηλότερα καὶ νὰ διακρίνω τὰ κεφάλια ποὺ «ξεχωρίζουν» μέσα στὸ πλῆθος. Διότι αὐτὰ τὰ κεφάλια δὲν ξεχωρίζουν ἐπεὶ δὴ εἶναι καλλίτερα ἀπαραιτήτως. Συνήθως ξεχωρίζουν διότι εἶναι ἁπλῶς περισσότερο …φιλόδοξα!!! Συνέχεια
Πῶς θά τούς κάνω νά μέ ἀκολουθήσουν;
Ἐγὼ δὲν εἶμαι πρόβατο! Ὅποιος αἰσθάνεται πρόβατο ἢ τσοπάνης, νὰ πάῃ στὸ μαντρί του!
Ἔλαβα πρὸ ἡμερῶν ἕνα μήνυμα ἀπὸ κάποιον γνωστό μου, ποὺ ἐπαρουσίαζε κάποια πρόσωπα, τὰ ὁποῖα πασκίζουν νὰ δημιουργήσουν κάποιο ῥεῦμα πολιτικό καὶ νὰ ἐλέγξουν μὲ τὸν τρόπο τους μερίδα τοῦ πληθυσμοῦ. Τὸ σχόλιον τοῦ γνωστοῦ μου: «πῶς θά τούς κάνουμε νά ἔλθουν μαζύ μας;»
Κι ἐσύ τί ἄλλαξες γιά νά ἀλλάξουν οἱ ἄλλοι;
«Κύττα τὶ κάνουν…»
«Κύττα τὶ ψηφίζουν…»
«Κύττα πῶς πηγαίνουν σὰν τὰ πρόβατα…»
Ναί, κυττῶ… Κυττῶ καὶ θλίβομαι.
Ὄχι αὐτούς…
Ἐσέναν.
Συνέχεια
Τοῦ «ἐπαναστάτου» ὁ μισανθρωπισμός.
Ὅταν πρὸ μερικῶν ἑβδομάδων εἴχαμε δῇ τὴν δραπέτευσι τῶν Ἀλβανῶν ἀπὸ τὶς φυλακὲς Τρικάλων, πολλοὶ ἦταν αὐτοὶ ποὺ χάρηκαν.
Δὲν χάρηκαν βέβαια γιὰ τὸ ὅ,τι ἀπελευθερώθηκαν συνάνθρωποί τους ἀλλὰ διότι ὅπλα ἐλεύθερα κυκλοφοροῦσαν μέσα στὴν κοινωνία μας.
Καὶ καλά, θὰ μποροῦσα ἔως ἑνὸς σημείου, νὰ δεκτῶ πὼς ἔχουν κάποια δίκαια, ἐὰν ἀναλογιστῶ πὼς γιὰ κάποιους ἡ ἐξουσία εἶναι δική τους ὑπόθεσις καὶ πρέπει νὰ φροντίσουν, πρὸ κειμένου νὰ τὴν ἀναλάβουν, μὲ κάθε μέσον. Ἐπίσης θὰ μποροῦσα νὰ δεκτῶ, πάλιν χάριν τοῦ διαλόγου, πὼς θεωρῶντας αὐτὸ τὸ καθεστῶς ὥς τυῤῥανικό, ἄρα καὶ ὑποψήφιον πρὸς ἀνατροπή, ἀπαιτεῖται κάθε μορφῆς ἀντιστάσεως, ἰδίως ἔνοπλος.
Ἔως ἐδῶ, κατὰ περίεργον τρόπο, συμφωνοῦν ἀπὸ ἄκρα ἀριστερὰ ἔως κι ἄκρα δεξιά.
Ἀπὸ ἐδῶ καὶ πέρα ὅμως ἀρχίζουν οἱ διαφοροποιήσεις.
«Ἐπαναφορὰ μισθῶν στὰ πρότερα ἐπίπεδα» κατὰ τὸ «Λεφτὰ ὑπάρχουν»…
Σέ τί κόσμο ζοῦμε;
Στόν κόσμο τῆς σφαλιάρας; Στόν κόσμο τῆς ἁρπακτῆς; Στόν κόσμο τῆς σαχλαμάρας; Τῆς βλακείας; Τῶν ἐλπίδων πού διαψεύδονται; Τῆς ἀποχαυνώσεως;
Τὸ διάβασα λοιπὸν τὸ παραπάνω σὲ διάφορα ἱστολόγια. Εἶναι δήλωσις τοῦ Ἀλεξέγιεβιτς, ποὺ εἰπώθηκε γιὰ τὸ κλείσιμο τοῦ Κατσέλη… Εἶναι δῆλα δὴ μία ἐπαναλάληψις τῶν ὅσων ἔως σήμερα γνωρίζαμε στὸν τομέα τοῦ λαϊκισμοῦ, τοῦ ψεύδους καὶ τῆς χειραγωγήσεως.
Διότι γιὰ νὰ μπορέσῃ κάποιος νὰ ἐπαναφέρῃ τοὺς μισθοὺς στὰ πρότερα ἐπίπεδα πρέπει νὰ ἔχῃ ὑποδομές. Πρέπει νὰ ἔχῃ ἀνάπτυξι. Πρέπει νὰ ἔχῃ στοχεύσεις.
Συνέχεια