Ἡ μόνη διαδρομὴ ποὺ ἔχουμε νὰ διανύσουμε, ὡς ἄτομα καὶ ὡς κοινωνίες, εἶναι μία: ἡ Ἀνατροπή!
Ἀνατροπὴ στὶς πεποιθήσεις μας, στοὺς στόχους μας, στὰ ὄνειρά μας, στὶς δεσμεύσεις μας, στὶς σχέσεις μας, στὶς «ἄγκυρές» μας…
Ὅταν ὁ κόσμος μας ἀλλάζῃ, ὅπως τώρα, ἡ πρώτη μας ἐπιλογὴ εἶναι ἡ εύλελιξία καὶ ἡ προσαρμοστικότης.
Αὐτὲς οἱ προσαρμογὲς ὅμως ἐὰν δὲν συνοδεύονται καὶ ἀπὸ συνειδητὴ μετακίνησιν-κατάργησιν-ἀκύρωσιν τῶν ὅποιων ἀγκυλώσεών μας, τότε δὲν ἔχουν νόημα, ἐφ΄ ὅσον θὰ μᾶς περιορίσουν ἐκ νέου σὲ νέες «φυλακές».
Συνέχεια
Ἔχουμε μήπως ἀναρωτηθῆ γιατί μᾶς πνίγει τόσος θυμός;
Κι ἐάν ναί, τί εἶναι αὐτό;