Ἀρχεῖα ἐτικέττας: φόβος

Πᾶρε τὸ μαχαίρι καὶ κόψε τὶς φλέβες σου!

ἀπὸ τὸν/τὴν

9

Εἶχα κάποτε μίαν γιαγιά, πολὺ ἄξια, ἱκανή καὶ δραστήρια. 

Ὅταν ἦταν περίπου 60-65 ἐτῶν, κι ἐν ᾦ μάζευε ἐλιές ἀνεβασμένη σὲ ἕνα δένδρο, σπάει τὸ κλαδί καὶ ἡ γιαγιά εὑρέθῃ μὲ ἔνα θρυμματισμένο πόδι. Ἀπὸ τότε, κι ἔως τὴν στιγμὴ τοῦ θανάτου της, βογγοῦσε, ὑποστηριζόταν ἀρχικῶς ἀπὸ Π κι ἐν συνεχείᾳ ἀπὸ μπαστούνι (τὴν περιβόητο «κατσουνίκα») καὶ ἐγκρίνιαζε μὲ κάθε εὐκαιρία.

Κάποιαν στιγμή, κουρασμένη ἀπὸ τὴν διαρκή της γκρίνια, τῆς λέω:

«Γιαγιά, πάω νὰ ἀνοίξω ἕναν λᾶκκο γιὰ νὰ σὲ χώσουμε. Δὲν ἀντέχεσαι καὶ δὲν ἀντέχεις!»

Δὲν μπορεῖτε νὰ φαντασθεῖτε φυσικὰ τὸ τί ἐπηκολούθησε. Βρισιές, κατᾶρες, ἀπειλές, φωνές, τσιρίδες καὶ στὸ τέλος τὸ καταπληκτικό: «Νὰ πᾶς ἐσὺ νὰ χωθῇς στὸν λᾶκκο. Ἐγὼ ἔχω χρόνους ἐμπρός μου!»

Καί πράγματι εἶχε. Μόνον ποὺ ἐξακολουθοῦσαν οἱ χρόνοι της νὰ εἶναι μαῦροι κι ἄραχνοι ἀπὸ γκρίνια, πόνους καὶ δυσκολίες στὴν κίνησι. (Βέβαια, οὐδεὶς πόνος τὴν ἐμπόδιζε ἀπὸ τὸ νὰ παραμένῃ ἀεικίνητη! Δὲν ξέρω πῶς τὸ κατάφερνε!)

Γιατί σᾶς διηγήθηκα αὐτό τὸ περιστατικό;

Διότι συνέβῃ κάτι πρὸ δύο ἡμερῶν ποὺ μοῦ τὸ θύμισε! 

Συνέχεια →

Τὰ πολὺ καλὰ νέα…..

ἀπὸ τὸν/τὴν

5

Κανονικὰ αὐτὸ τὸ δημοσίευμα δὲν ἔπρεπε νὰ τὸ «ἀνοίξω», διότι ὅλη ἡ προσπάθεια ἐναυάγησε. Ὄχι διότι δὲν ἤθελα νὰ προχωρήσῃ, ἀλλὰ διότι ταχύτατα συνειδητοποίησα πὼς ἦταν …ἐκτὸς τόπου καὶ χρόνου…!!!
Οὔτε διότι τὰ καλὰ νέα, ὅπως γρήγορα ἀντελήφθην, σταδιακῶς ἐξηφανίζοντο (ἴσως κι ἐπίτηδες)…
Οὔτε διότι μὲ ἐκούρασε ἡ ἀναζήτησις καλῶν νέων… (Ἔχω ἄλλως τὲ πολλάκις ἀποδείξει πὼς ἡ ἐπιμονὴ εἶναι ἰδιαίτερον χαρακτηριστικό μου…!!!)
Οὔτε διότι τὰ «μηνύματα ἀναγνωσιμότησος» ἦσαν ἀσήμαντα.
Τὸ ἐγχείρημα λοιπὸν ἐγκατελείφθη διότι συνειδητοποίησα πὼς δὲν εἴμαστε ἕτοιμοι, ὁ καθεὶς γιὰ τοὺς δικούς του λόγους, νὰ «εἰσπράξουμε» τὴν θετικότητα τῶν καλῶν νέων.

Συνέχεια →

Θέλω τὴν ζωή μου πίσω!

ἀπὸ τὸν/τὴν

13

Ἐὰν αὐτός, ὁ κάθε αὐτός, ποὺ ὑποτίθεται διακυβερνᾶ, ἔκανε σωστὰ τὴν δουλειά του, ἐγὼ δὲν θὰ ἤμουν σήμερα στὸν δρόμο. 

Ποιός αὐτός; Ὁ κάθε αὐτός! Ὁ κάθε ἐκπρόσωπος, ἀπρόσωπος, κομματόσκυλος, βολεμένος, ἀναίσθητος, ἀνήθικος, ντουντουκαδόρος, συνδικαλιστής, κόκκινος, πράσινος, κίίτρινος, μπλέ, πορτοκαλί, βυσσινί, φυστικί…

Συνέχεια →

Τὸ ἄθλιο σήμερα καὶ τὸ καλλίτερο αὔριο.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Τὸ ἄθλιο σήμερα ποὺ ζοῦμε… Τὸ γεμᾶτο κόπο, πόνο, ἀγωνίες..

Ποῦ ἡ ἀνεμελιά; Ἡ ἀσφάλεια; Τὰ ὄνειρα;

Μία κατάθλιψις ἡ ζωή μας πλέον…

Άλλὰ… Μήπως δὲν εἶναι μόνον ἔτσι;

Θεωρῶ, ὅπως ἔχω ξαναγράψει, πὼς τὰ προβλήματά μας δὲν εἶναι οἰκονομικὰ ἀλλὰ ἀξιακά. Τὰ προβλήματά μας εἶναι προβλήματα ἤθους, ἀξιοπρεπείας, συνειδήσεως, ἀνοχῆς, αὐτογνωσίας, αὐτοεκτιμήσεως… 

Συνέχεια →

Τὸ «κατὰ φύσιν» εἶναι τό σωστό.

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μου έστειλαν πρόσφατα ένα εγχειρίδιο οδηγιών, τρόπους για να είσαι καλά. Υπάρχουν τρικ για να είσαι καλά και υπάρχει και το… να είσαι καλά.
Παλιά έκανα αυτοσυγκέντρωση (διαλογισμό). Για τους δυτικούς έχουν βρεθεί κόλπα για να διαλογιστείς, στην ανατολή είναι κάτι σαν να ανασαίνεις, δεν σε μαθαίνει κανείς. Μπήκα σ’ αυτή τη διαδικασία θέλοντας να έχω τον έλεγχο. Ήθελα να με ξέρω, να με κρατάω σε συγκεκριμένα (υψηλά) επίπεδα συνειδητότητας, γιατί ήθελα να είμαι καλά…
Πώς είναι κάποιος που είναι καλά; Είσαι καλά αν δεν είσαι νευρικός, ανήσυχος, αν δεν σε κατακλύζουν άσχημες σκέψεις, αν δεν είσαι καταπονημένος, αν έχεις ενέργεια, αν έχεις χαλάρωση ψυχική, αν δεν έχεις άγχος, όταν το μυαλό σου είναι απελευθερωμένο;
Μέχρι πρότεινως πίστευα ότι αν είσαι ο εαυτός σου, τα παθαίνεις όλα αυτά. Αυτά έχεις σαν αποτέλεσμα. Και να σου πω την μαύρη αλήθεια, τα είχα. Τις περιόδους που δεν με τσίγκλαγε το μέσα μου να πάω σε επόμενο στάδιο, τα είχα όλα αυτά
Το ελαττωματικό της υπόθεσης είναι ότι ποτέ δεν τελειώνει (αέναος κύκλος που μόνιμα μέσα του κλωθογυρνάς) αν προκύπτουν από δική σου παρέμβαση. Δεν τελειώνει γιατί ποτέ δεν το φτάνεις ουσιαστικά. Για να φτάσεις να είσαι καλά, πρέπει να είναι ένα αποτέλεσμα που κανείς δεν θα το φέρει. Ούτε ο εαυτός σου. Κανείς, προκύπτει.
Συνέχεια →

Καὶ μετὰ ξυπνήσαμε!

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ἀπὸ ὕπνον βαθύ. Ὕπνο αἰώνων. 

Ξυπνήσαμε μίαν ἡμέρα, ξαφνιασμένοι, τρομαγμένοι, ἀγανακτισμένοι. Γεμάτοι θυμὸ καὶ πίκρα. Κυττάξαμε γύρω μας καὶ ἀντιληφθήκαμε πὼς αὐτὸ ποὺ βλέπουμε  εἶναι ὁ θάνατος. Τότε γιατί μεγαλώσαμε μέσα στὸ ψέμμα; Ἢ αὐτό ποὺ βλέπουμε εἶναι ψέμμα; Μήπως ἐμεῖς εἴμαστε τὸ ψέμμα;

Συνέχεια →