Προσωπικῶς τὸ ἔχω ἢδη δηλώσει ἀρκετὲς φορές. Ἀρνοῦμαι νὰ θέσω ἑαυτὸν στὴν διάθεσι κανενός. Σὲ κάποιες ἄλλες συνθῆκες ἴσως νὰ ἐξέταζα τὸ θέμα τῆς δωρεᾶς ὀργάνων. Ἀλλὰ ὑπὸ τὶς παροῦσες, ὑπὸ τὸ πρίσμα τοῦ ἐκβιασμοῦ, ἀρνοῦμαι φυσικά. Τὸ θεωρῶ κλοπὴ ὀργάνων ἀπὸ ζωντανοὺς ὀργανισμούς. Κοινῶς; Καθαρὴ δολοφονία.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Κόσσοβο
Μέχρι τό Ἀγρίνιο ἡ Ἀλβανία…
Ἔχω τήν ἐντύπωσιν ὅτι τά τελευταῖα χρόνια ἔχει ἀναπτυχθεῖ στά σύνορα μας – θαλάσσια καί χερσαῖα – ἕνα τόξο κρατῶν τά ὁποῖα διάκεινται ἐχθρικῶς πρός τήν πατρίδα μας. Ἴσως, νά ἔχῃ συμβάλλει σ΄αὐτό καί ἡ ἐξωτερική πολιτική τῆς τουρκίας. Ἐκτός ἀπό τίς γνωστές ἐπεκτατικές βλέψεις τῆς….ἐκ δεξιῶν γείτονος, ὑπάρχει τελευταίως ἡ Συνέχεια
Ἐμεῖς, τουλάχιστον, δέν κλέψαμε. ΓΑΠ στήν Βουλή (16-5-2007)
Ἡ ἀλήθεια εἶναι ὅτι τίς βάσεις γιά τήν καταστροφή τῆς Ἑλλάδος καί τήν παράδωσιν της στούς διεθνεῖς τοκογλύφους τήν ἔβαλε τό πασόκ τοῦ Ἀνδρέα. Ἔτσι. “Γιά μιά Ἑλλάδα νέα”. (Χωρίς μέλλον καί προοπτική). Ὁ υἱός, ἀποτελείωσε τό ἔργον τοῦ πατρός του. Τό 2007, ὁ υἱός – ὁ σημερινός πρωθυπουργός – εἶπε τήν γνωστή φράσι “Ἐμεῖς, τουλάχιστον, δέν κλέψαμε”. Φαντάσου νά εἶχαν κλέψει ! ! ! Τό παρακάτω ἄρθρο εἶναι παλαιό ἀλλά ἀξίζει νά τό ξαναθυμηθοῦμε. Ὁ λαός δέν πρέπει νά ξεχνᾶ. Ἀλλοίμονο …….. Συνέχεια
Θράκη: Ὁ κίνδυνος κοντά μας ὅσο ποτέ
Γράφει ὁ Λουκᾶς Συμπερᾶς
Ἡ ἀναγνώρισις τοῦ Κοσσυφοπεδίου, σὰν ἀνεξαρτήτου κράτους, πρὸ μερικῶν ἐτῶν, ἀποτελεῖ γεγονὸς πού, ἀργὴ ἢ γρήγορα, θὰ σηματοδοτήση ἐξελίξεις καὶ θὰ περιπλέξη περισσότερο τὴν ἤδη τεταμένη κατάστασι στὰ Βαλκάνια. Τὸ Κοσσυφοπέδιο εἶναι ἄῤῥηκτα συνδεδεμένο μὲ τὸν ἀλβανικὸ ἀλυτρωτισμὸ ποὺ προωθεῖται ὑπὸ τὴν ἀνοχὴ τῶν ΗΠΑ. Ἡ ὕπαρξις πολλῶν μικρῶν κρατιδίων – προτεκτοράτων ἀποτελεῖ τὸν ἀπώτερο σκοπὸ τῶν ΗΠΑ, ἀλλὰ καί, γενικότερα, τῆς Δύσεως, στὰ Βαλκάνια, μὲ ὅ,τι αὐτὸ συνεπάγεται γιὰ τὴν εὑρυτέρα περιοχή.
Τὴν ἰδίαν ὥρα ἡ προκλητικότης τῆς Τουρκίας κλιμακώνεται ἐπικίνδυνα, μὲ ἀπρόβλεπτες συνέπειες, ὅσον ἀφορᾶ τὴν σταθερότητα στὴν περιοχή.ην ίδια ώρα η προκλητικότητα της Τουρκίας κλιμακώνεται επικίνδυνα με απρόβλεπτες συνέπειες όσον αφορά τη σταθερότητα στη περιοχή. Παραλλήλως οὐδεὶς μπορεῖ νὰ παραβλέψῃ/ἀγνοήσῃ τὴν οἰκονομικὴ διείσδυσι τῆς Τουρκίας στὰ Βαλκάνια, ἐν μέσῳ τῆς δικῆς μας ἀδυναμίας, λόγῳ τῆς οἰκονομικῆς κρίσεως. Συνέχεια
Οὒπςςςς… Μᾶς λέν νὰ κάτσουμε ἥσυχα;
Δὲν ξέρω…
Τὴν μία «ὑποπτεύονται» ταραχές καὶ μᾶς ἐνημερώνουν… (καὶ τσοῦπ λίγες ἡμέρες ἀργότερα προβάλλουν κάποιοι «ἀγανακτισμένοι»..)
Τὴν ἄλλην μᾶς ἐνημερώνουν πὼς θὰ γίνουν ἄλλες ταραχὲς μὲ τοὺς ΛΑΘΡΟεποίκους….
Μετὰ ἐμφανίζεται παρουσίασις μίας ἐκ τῶν πλέον ἐπικινδύνων πόλεων, ποὺ δὲν εἶναι ἄλλη ἀπὸ τὴν ..Ἀθήνα!!!
Τώρα μᾶς λὲν νέα νέα….
Ἀσκήσεις καταστολῆς πλήθους!!!!
Ἡ δικαίωσις τῆς Σερβίας.
Μετά την πρόσφατη απόφαση του Διεθνούς Δικαστηρίου της Χάγης, που απάλλαξε τη Σερβία από την κατηγορία της «γενοκτονίας» εις βάρος μουσουλμάνων στη Σρεμπρένιτσα τον Ιούλιο του 1995, το «σερβικό ζήτημα» αποκτά πλέον μια άλλη διάσταση. Η δικαίωση της Σερβίας στερεί από τους φανατικούς εχθρούς της το ηθικό και πολιτικό πλεονέκτημα, λόγω της εις βάρος της καταγγελίας για «γενοκτονία», και φέρνει το Βελιγράδι ένα βήμα πιο κοντά στον έξω κόσμο. Τελικά δεν ήταν «ο θάνατος του Μιλόσεβιτς που θα βοηθούσε τη Σερβία ν’ ατενίσει επιτέλους το μέλλον», όπως ήλπιζε ο Χαβιέρ Σολάνα, αλλά παραδόξως το Δικαστήριο της Χάγης, που, απεγνωσμένα και παραβιάζοντας κάθε έννοια δίκαιης δίκης, επιδίωκε την καταδίκη του Μιλόσεβιτς και συγχρόνως ένα δυνατό χτύπημα στην κυριαρχία των εθνών–κρατών.