Ἀκόμη καὶ τώρα, σχεδὸν δύο μῆνες μετὰ τὶς ἐκλογές, ὑπάρχουν ἀκόμη ἀρκετοὶ ποὺ ἐλπίζουν στὸ κούλλλιιι, ἀδυνατῶντας νὰ ἐννοήσουν πὼς ἕνας βενιζελικὸς ἀπόγονος οὐδὲ ἕναν ἄλλον ῥόλο δύνανται νὰ παίξῃ, πλὴν τοῦ νὰ μᾶς μεγαλώνῃ τὸ μέγεθος τῶν δεσμῶν καὶ τῶν δεινῶν μας. 
Γιὰ νὰ παίξῃ αὐτὸν τὸν ῥόλο ἐγεννήθη, γιὰ νὰ παίξῃ αὐτὸν τὸν ῥόλο ἐκπαιδεύθη καὶ γιὰ νὰ παίξῃ αὐτὸν τὸν ῥόλο προεβλήθη ὡς …«σωτήρ» μας καὶ ὡς «μοναδική μας διέξοδος». Δὲν θὰ χαλάση αὐτὸ τὸ ἄτομον παραδόσεις δεκαετιῶν. Οὔτε θὰ παύση νὰ ἐξυπηρετῇ καὶ νὰ ἐξυπηρετεῖται γιὰ ἴδιόν του ὄφελος. Συνέχεια
Τὸ γεγονὸς ὅτι ὁ νέος διοικητὴς τῆς Κ.Υ.Π. δὲν ἔχει ἀνεγνωρισμένο (ἡ καὶ καθόλου) πτυχίο ἐὰν δὲν μοῦ εἶναι ἀδιάφορο, μὲ κάποιες ὑποσημειώσεις, ἴσως νὰ τὸ θεωροῦσα καὶ θετικό.