Ἡ «τρέλλα τοῦ Ἀδόλφου» καὶ τὸ «Ὁλοκαύτωμα τῶν Ἰουδαίων»
Γράφει ὁ Δημήτριος Μιχαλόπουλος
Γιατί ὁ Ἀδόλφος Χίτλερ μεταθανατίως χαρακτηρίζεται ὡς «τρελλός»; Τὴν ἐν προκειμένῳ ἀπάντηση μᾶς τὴν ἔδωσε -ποιὸς ἄλλος;- ὁ Γέρος μας τοῦ Μοριᾶ. Ἔλεγε λοιπὸν ὁ καπετὰν-Θοδωράκης μας Κολοκοτρώνης:
«Ὁ κόσμος μᾶς ἔλεγε τρελλούς· τώρα ὁποῦ ἐνικήσαμεν, ὁποῦ ἐτελειώσαμεν μὲ καλὸν τὸν πόλεμόν μας, μακαριζόμεθα, ἐπαινόμεθα·ἐὰν δὲν εὐτυχούσαμε [ὅμως] ἠθέλαμε τρώγει κατάραις, ἀναθέματα» [1].
Οἱ ἀπερίτμητοι τῇ καρδίᾳ καὶ τοῖς ὠσὶν
(Πράξεις, 7:51)
Γράφει ὁ
Δημήτριος Μιχαλόπουλος
Εἶναι ἄδικο καὶ ἐπιστημονικῶς ἀβάσιμο νὰ ἀποῤῥρίψῃ κάποιος τὸν δραματικὸ τόνο ποὺ χαρακτηρίζει τὶς σκηνὲς τὶς ὁποῖες περιγράφουν ὅλοι ὅσοι ἀναφέρονται στοὺς διωγμοὺς τῶν Ἰουδαίων, εἴτε ἀπὸ τοὺς Καθολικοὺς βασιλεῖς τῆς Ἱσπανίας, κατὰ τὰ τέλη τοῦ ΙΕ΄ αἰώνα, ἢ ἀπὸ τὴν ἡγεσία τῆς Ἐθνικοσοσιαλιστικῆς Γερμανίας, τὶς δεκαετίες τοῦ 1930 καὶ τοῦ 1940. Συνέχεια
Εἶναι ἀπορίας ἄξιον τὸ γεγονὸς ποὺ ἔρχομαι σήμερα νὰ σᾶς παρουσιάσω καί, δυστυχῶς μας, εἶναι κι αὐτὸ ἀποσιωποιημένον, ὅπως τόσα καὶ τόσα ἄλλα. Καὶ αὐτὴ ἡ σιωπὴ εἶναι ποὺ μὲ πονηρεύει καὶ μὲ κάνει νὰ ὑποψιάζομαι τὰ χειρότερα… τὰ πολὺ χειρότερα.
Ἀλλὰ αὐτὰ εἶναι ἄλλης ἀναρτήσεως θεματολογία…. Συνέχεια
Τὸ βιβλίο αὐτό, ποὺ ἐξεδόθη ἀπὸ τὴ «Λόγχη», ἀποτελεῖ καρπὸ τῆς συνεργασίας τοῦ Δημήτρη Μιχαλοπούλου μὲ τὸν Βραζιλιάνο συνάδελφό του Eduardo Vasconcelos. Ἀποτελεῖ διευρυμένη καὶ ἀναθεωρημένη ἔκδοση ἄλλου πονήματος τοῦ Δ. Μιχαλοπούλου, ποὺ εἶχε κυκλοφορήση πρὶν ἀπὸ μερικὰ χρόνια μὲ τίτλο παρόμοιο – ἀλλὰ ὄχι τὸν ἴδιο. Συνέχεια
Α’ μέρος
Ὁ Χριστὸς τῶν Εὐαγγελίων, σὲ σχέση μὲ Ἐκεῖνον τῆς Ἐκκλησίας καὶ τῶν λοιπῶν δημοκρατικῶν, προοδευτικῶν καὶ ἀνθρωπιστικῶν δυνάμεων
Ὑπάρχουν στὰ Εὐαγγέλια σκηνὲς καὶ φράσεις ποὺ εἶναι ἀντιγραμμένες ἀπὸ κείμενα τῆς ἀρχαίας ἑλληνικῆς γραμματείας. Πρόκειται, μὲ ἄλλα λόγια, γιὰ copy-paste (κυριολεκτικῶς). Προτοῦ λοιπὸν νὰ προχωρήσουμε σὲ γενικότερες ἐκτιμήσεις καὶ ἀποτιμήσεις, ἂς δοῦμε ὁρισμένες ἀπὸ αὐτές: Συνέχεια
Στὴν ἱστορία μας ὑπάρχουν πολλὲς οὐσιώδεις πτυχὲς ποὺ ἀγνοοῦμε. Πτυχὲς ποὺ θὰ μᾶς ἔκαναν νὰ αἰσθανόμεθα ὑπερήφανοι, νὰ ἀντλοῦμε δυνάμεις ἐξ αὐτῶν καὶ νὰ τὶς χρησιμοποιοῦμε ὡς παράδειγμα μιμήσεως. Ὅμως τὸ ἑλλαδικὸ μόρφωμα ἀρνεῖται ἀκόμη καὶ τὸ νὰ διδαχθοῦμε, σὰν πληροφορία μόνον, στὰ σχολικά του ἐκπαιδευτήρια-λοβοτομικά μας ἱδρύματα, τὴν ἀληθινή μας ἱστορία. Ἀκόμη κι ἐὰν κάποια πληροφορία …«διαφύγῃ» ὅμως, κάποιοι φροντίζουν νὰ τὴν παρουσιάσουν σὰν κάτι …ἀπεχθές!!! Συνέχεια
