Ἡ πρώτη νίκη;

 

Διάβασα στὴν τοξότισσα τὴν παρακάτω εἴδησι καὶ μᾶλλον χάρηκα.  

Κάποια ὁμάδα κατέστρεψε καταφύγια στὴς ΗΠΑ ποὺ ἐπροορίζοντο γιὰ τοὺς «ἐκλεκτούς». Οἱ βάσεις αὐτὲς ἐκαταστράφησαν μὲ πυρηνικά.

Βέβαια δὲν σᾶς κρύβω  κάποιες μου ἐπιφυλάξεις ὡς πρὸς τὴν κατάστασι ποὺ τείνει νὰ ἐπικρατήσῃ. 

Ἔχουμε πόλεμο! Καὶ χρησιμοποιοῦμε τὰ ὅπλα ποὺ …πολεμοῦμε;

Ἐὰν καταστρέφονται μὲ πυρηνικὰ οἱ βάσεις ποὺ προορίζονται γιὰ τὴν διάσωσι τῶν «ἐκλεκτῶν», τότε σὲ τί διαφέρουμε ἀπὸ τοὺς ἄλλους ποὺ τὰ διαχειρίζονται μὲ μόνιμον στόχο τὸν ἀφανισμὸς τῆς ἀνθρωποτητος; 

Ψιλὰ γράμματα… Ἴσως νὰ ἔχουν δίκαιον οἰ «δρᾶστες»… Ἴσως τὸ «κακὸ» νὰ πρέπῃ τελικῶς νὰ καταπολεμηθῇ μὲ «κακό». 

Κι ἕνα ἐρώτημα πρὶν σᾶς παρουσιάσω τὸ ἄρθρον. 

Ἐὰν τὰ πυρηνικὰ κατάλοιπα διατηροῦνται στὸ ἔδαφος καὶ στὸ ὑπέδαφος γιὰ χιλιάδες χρόνια (ποὺ συμφώνως μὲ τοὺς χρόνους ὑποδιπλασιασμοῦ κάποιων στοιχείων μᾶλλον ἔτσι θὰ εἶναι), τότε πῶς στὰ κομμάτια θὰ σωθοῦν οἱ «ἐκλεκτοί»; Εἴμαστε σοβαροί; Γιὰ πόσες χιλιάδες χρόνια τροφὴ ἔχουν συλλέξει; Γιὰ πόσες χιλιάδες ἀνθρώπους ἔχουν προβλέψει Συνέχεια

Μία γιαγιὰ 96 ἐτῶν τὰ λέει καλλίτερα!

Τί νὰ σχολιάσῃ κάποιος γιὰ τὸ παρακάτω κείμενον;

Μήπως μᾶς ἔχουν κάτσει οἱ τράπεζες στὴν πλάτη καὶ μᾶς βαροῦν; Μήπως τελικῶς ὑπηρετοῦμε (διότι ὑπηρετοῦμε) κάτι ψευδὲς καὶ πλασματικό; Μήπως μᾶς ἔχουν πείσει πὼς ἡ εἰκονικὴ αὐτὴ πραγματικότης εἶναι πραγματικότης; 

Καὶ τελικῶς τί ἐξυπηρετοῦν; Μήπως μόνον τὴν δική τους ὕπαρξι; Ἐὰν ἐμεῖς ἀποσυρθοῦμε ἀπὸ τὶς συναλλαγές, μήπως αὐτομάτως θὰ ἀποδειχθῇ τὸ ἀναίτιον τῆς ὑπάρξεώς τους; 

Φιλονόη. 

Υ.Γ. Γιὰ νὰ κερδίσουμε τὸν σεβασμό τους καὶ τὸν αὐτοσεβασμό μας, Συνέχεια

Εἶδα…..

Ἕνα κείμενο ποὺ μὲ τάραξε… Μὲ ἔπιασε ἀπὸ τὸ αὐτί καὶ μὲ κάθισε κάτω γιὰ νὰ  τὸ διαβάσω μὲ ὅλες μου τὶς αἰσθήσεις.. Νὰ τὸ μυρίσω.. Νὰ τὸ γευθῶ… Νὰ τὸ ἀγγίξω.. Νὰ τὸ ἀκούσω… Καὶ μετὰ νὰ τὸ ξαναδῶ… Πολλὲς φορές….  Γιὰ νὰ τὸ κάνω κτῆμα μου… Δικό μου…. Ἔτσι εἶναι…Ὅπως τὰ γράφει ὁ Κυπραῖος!  Κι ἀκόμη καλλίτερα.. Αὐτὴ ἡ μάχη εἶναι  γιὰ  ὅλους μας ἕνα θεῖο δῶρο… Κι ἐὰν δὲν τὴν ζήσουμε, ἐὰν δὲν τὴν βιώσουμε, δὲν θὰ Συνέχεια

«Ἐγὼ ἢμουν ἡ αὐγοβόλος!»

Μία ἐνδιαφέρουσα τοποθέτησις ἀπὸ τὴν Μαρίνα, τὴν κοπέλα ποὺ αὐγούλωσε τὸν Ὄθωνα. Τὴν βρίσκω ἰδιαιτέρως ἔντιμη, ἂν καὶ ἔχω δηλώσει πὼς πιστεύω ὅτι τὸ μέγιστον πρόβλημά μας δὲν εἶναι τὸ μνημόνιον ἀλλὰ ὁ ἀξιακὸς ξεπεσμός. 

Τοὺς φάγατε!

Ἡ χαρά μου ἦταν ἀπέραντη!

Σήμερα, τοὐλάχιστον ὅπως δείχνουν τὰ πράγματα ἔως αὐτὴν τὴν στιγμή, ἀξίζει νὰ χορεύετε ἀπὸ χαρά!

Κάποτε, τὰ παλληκάρια μας, οἱ κλέφτες μας, μετὰ ἀπὸ κάθε νικητήριο μάχη, τὸ ἔριχναν στὸν χορό. 

Χορέψτε λοιπόν! 

Χορέψτε γιατί τὸ δικαιοῦσθε! Τὸ κερδίσατε! 

Συνέχεια

Παιδιὰ τῆς ὀργῆς!

Ἐξαιρετικός!
Λόγος περιεκτικός!
Μοῦ ἄρεσε! Μὲ κέρδισε!
 
Παιδιά της οργής
βιαστές  των “νομοτελειών”
που μας βιάσανε
  
Ενάντια στον εαυτό μας  στραφήκαμε
ως δημιούργημα που ήτανε
του κοινωνικού περιβάλλοντος