Γράφει ὁ Δημήτριος Μιχαλόπουλος
Ἀδιαλείπτως ἐμμένοντας στὸ πατρογονικὸ ἔθος, εἶχα ξυπνήσει λίγο μετὰ τὴν ἀνατολή∙ καὶ ἔτσι, κατὰ τὶς 8:00΄ τὸ πρωὶ εὑρισκόμουν στὸ κατώφλι βιβλιοπωλείου, μὲ τὸν ἰδιοκτήτη τοῦ ὁποίου εἶχα ἤδη συνεννοηθῆ νὰ παραλάβω ὡρισμένους τόμους…
Φεῦ! Οὐαὶ καὶ ἀλλοίμονο! Τὸ ἦθος τῆς πασοκοσυριζαιϊκῆς Ἑλλάδος δὲν ἔχει κάποιαν σχέση μὲ ἐκεῖνο τῆς Πατρίδος μας τῶν μέσων τοῦ Κ΄ αἰώνα. Ὁ φίλος βιβλιοπώλης ἀπουσίαζε βέβαια – καὶ ὅταν προσεπάθησα νὰ ἐκμαιεύσω ἐξήγηση τῆς –θεωρητικῶς ἔστω- ἀνεξήγητης ἀπουσίας του, ἐνεὸς διεπίστωσα ὅτι μόνο οἱ ὁδοκαθαρίστριες ἤσαν πρόσφορες σὲ συζητήσεις ἑρμηνευτικὲς τοῦ φαινομένου. «Τρελλός εἶσαι;», μοῦ εἶπε μία ἀπὸ τὶς συμπαθέστατες βιοπαλαίστριες. «Ἐὰν σοῦ εἶπε στὶς 8:00΄, τυχερὸς θὰ εἶσαι, ἐὰν τηρήσῃ τὸν λόγο του καὶ ἔλθῃ κατὰ τὶς 9:15΄». Συνέχεια