Προχθὲς ἦταν παγκόσμιος Ἡμέρα Χιτζὰμπ (δὲν ἀκούσατε φυσικὰ ἀπὸ ὁποιοδήποτε Μέσον Μαζικῆς Ἐξαπατήσεως κάτι).
Μία ἡμέρα «σύμβολο» στὸ φεμινιστικὸ κίνημα.
Καθιερώθη δὲ μὲ πρωτοβουλία μίας μουσουλμάνας Νεοϋρκέζας, ὀνόματι Νάζμα Χᾶν καὶ ἑορτάζεται κάθε χρόνο ἀπὸ τὸ 2013 τὴν 1η Φεβρουαρίου, μὲ σκοπὸ νὰ ἐνθαῤῥύνῃ ὅλες τὶς γυναῖκες τοῦ κόσμου, ἀνεξαρτήτως θρησκείας, νὰ φορέσουν ἔστω καὶ γιὰ μίαν ἡμέρα τὸ χιτζάμπ. Συνέχεια
Καὶ μέσα σὲ ὅλα τὰ ἄλλα, ποὺ καθημερινῶς διαπιστώνουμε πὼς μᾶς ἔχουν κατασπαράξη τὶς σάρκες, ἀνακαλύπτουμε καὶ τὸ «Εὐρωπαϊκὸ Σῶμα Ἀλληλεγγύης», ποὺ συγκεντρώνει ἐθελοντὲς νέους (ἀπὸ 17 ἔως 30 ἐτῶν) γιὰ νὰ συγκροτήσῃ ὁμάδες προσφορᾶς. 
Τὸν πατέρα μου τὸν ἑορτάζω κάθε χρόνο, στὴν ὀνομαστική του ἑορτή, μέσα ἀπὸ τὰ ἐγγόνια του.
Δὲν θὰ μπῶ στὸν πειρασμὸ νὰ τιμήσω ὁποιανδήποτε «ἑορτὴ τοῦ πατέρα», ὅπως δὲν τιμῶ ὁποιανδήποτε παγκόσμιο ἡμέρα.
Δὲν μπορῶ ὅμως νὰ μὴν εὐχηθῶ στοὺς ἁπανταχοῦ της γῆς λελέδες happy Father’s Day, γιὰ τὸν μπαμπά τους. Συνέχεια
«Ἡμέρα τῆς Γαίας» λέει, σήμερα.
Σήμερα ποὺ λέτε…
Ἀλλὰ μόνον σήμερα… Καὶ μόνον ἔτσι, «ἀνώδυνα»…
Τὸ νὰ σκοτεινιάζῃ ὁ Παρθενὼν καὶ ἡ Ἀκρόπολις τῶν Ἀθηνῶν, ὁ τόπος τῆς θεᾶς τῆς Σοφίας, ποὺ ἔπρεπε νὰ φωτίζῃ διαρκῶς ὅλον τὸν πλανήτη (ἔπρεπε εἴπαμε…!!!) εἶναι, λέει, δράσις ὑπὲρ τῆς προστασίας τοῦ πλανήτου μας.
Παγκόσμιος ἡμέρα ποιήσεως σήμερα…
Θὰ σᾶς παρουσιάσω δύο ποιητὲς ποὺ ὅταν τοὺς διάβασα παράτησα τὴν ποίηση αὐτό-ἐτέθην ἐκτὸς συναγωνισμοῦ καὶ τώρα ἀρμέγω βουβάλια στὴν Βόρειο Ἑλλάδα ἐνῶ τὶς ἐλεύθερες ὧρες μου μεταφέρω παγόβουνα στὰ μπαράκια τῆς Ἰσλανδίας καὶ δόξα νὰ ‘χῃ ὁ γιαραμπὴς τὴν βγάζω… Καί τό βασικότερο; Δὲν γελοῦν πιὰ μαζύ μου…
Συνέχεια
