Εἶναι λυπηρὰ ὅλα αὐτὰ καὶ τὸ μόνον ποὺ βλέπεις εἶναι ὅλοι νὰ λυσσοῦν γιὰ νὰ κυβερνήσουν καὶ νὰ φᾷν τὸν ἄλλον.
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἐπανελλήνισις
Ἡ Ἑστία τοῦ Φωτός!
Ξέρετε, «βλέπω» στὸ αὔριο ῥυάκια, δάση, μονοπάτια…
«Βλέπω» πράσινο, βουνὰ καὶ πεδιᾶδες, θάλασσα κι οὐρανό…
«Βλέπω» τὰ νερά μας νὰ τρέχουν διάφανα, πεντακάθαρα, παιχνιδιάρικα καὶ νὰ κελαρύζουν….
«Βλέπω» τὰ χρώματα ὅπως γεννιοῦνται κι ὄχι ὅπως τὰ προσλαμβάνουμε σήμερα…
«Βλέπω» μίαν Ἑλλάδα Πανεπιστήμιον ὅλων τῶν Ἐπιστημῶν καὶ τῶν Τεχνῶν!
«Βλέπω» μίαν Ἑλλάδα Ἑστία τοῦ Φωτός, τῆς Σοφίας, τῶν Τεχνῶν, τῆς Τεχνολογίας, τῆς Ἐπιστήμης καὶ τοῦἜρωτος! Συνέχεια
Ἡ λαοθάλασσα τῶν Σεῤῥῶν!
Αὐτὴν τὴν φωτογραφία δὲν τὴν σχολιάζω!
Τὴν ἀπολαμβάνω!
Μόνον! Συνέχεια
Ὅλοι μὲ θέλουν κάπου νὰ ἀνήκω!
Σήμερα θὰ σᾶς παρουσιάσω ἕνα τραγούδι!
Στίχοι Γεωργίου Λεκάκη καὶ μουσικὴ Κώστα Μπίγαλη.
Εἶναι ἕνα τραγούδι ποὺ μὲ κάνει νὰ συμφωνῶ μὲ τοὺς στίχους του…
Διότι ἀπὸ μικρὸ παιδί, κάπου ἔπρεπε νὰ ἀνήκω!
Ὁμάδα, κόμμα, θρησκεία… Ποτὲ δὲν μποροῦσα νὰ ἀνήκω σὲ ἐμέναν καὶ στὴν Ἑλλάδα! Δὲν ὑπάρχει τέτοια καταχώρησις στὰ ἀρχεῖα τους καὶ κατ’ ἐπέκτασιν δὲν γίνεται δεκτὴ καμμία τέτοια τοποθέτησις!
Ὁ πόλεμος τῆς Μνήμης καὶ τῆς Λήθης.
Ὑπάρχει τέτοιος πόλεμος;
Κι ὅμως.. Καὶ συμβαίνει ἐδῶ καὶ αἰῶνες!
Μάλιστα συμβαίνει ἐδῶ, στὸ σπίτι μας, στὸ μυαλό μας, στὶς συνειδήσεις μας! Συνέχεια
Ποιός εἶναι ὁ στόχος;
Ἀναρωτιέμαι κάποιες φορὲς γιὰ τὸν στόχο μας ὥς Ἕλληνες.
Προβληματίζομαι συστηματικῶς, συζητῶ μὲ φίλους, παιδεύουμε τὰ μυαλά μας (αὐτὰ ποὺ διαθέτουμε) καὶ καταλήγουμε νὰ ἀναφωνοῦμε ὅλοι πὼς ἐντὸς τῶν ὑπαρχόντων δεδομένων στόχος δὲν μπορεῖ νὰ καθορισθῇ.
Θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε ἁπλῶς πὼς στόχος μας εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσίς ἀπὸ τὶς ὑπάρχουσες πολιτιτκὲς καταστάσεις. Θὰ ἦταν τὸ ἁπλούστερον ὅλον.
Νὰ ξεφορτωθοῦμε δῆλα δὴ GAPατους, Παπαδημίους, Σαμαρᾶδες, Ἀλέξηδες, Ἀλέκες, Γιωργάκηδες καὶ κάθε μορφῆς -άκηδες καὶ νὰ τὸ ξαναπιάσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή.
Θὰ μπορούσαμε… Ἀλλά μποροῦμε; Συνέχεια