Ἀναρωτιέμαι κάποιες φορὲς γιὰ τὸν στόχο μας ὥς Ἕλληνες.
Προβληματίζομαι συστηματικῶς, συζητῶ μὲ φίλους, παιδεύουμε τὰ μυαλά μας (αὐτὰ ποὺ διαθέτουμε) καὶ καταλήγουμε νὰ ἀναφωνοῦμε ὅλοι πὼς ἐντὸς τῶν ὑπαρχόντων δεδομένων στόχος δὲν μπορεῖ νὰ καθορισθῇ.

Θὰ μπορούσαμε νὰ ἰσχυρισθοῦμε ἁπλῶς πὼς στόχος  μας εἶναι ἡ ἀπελευθέρωσίς ἀπὸ τὶς ὑπάρχουσες πολιτιτκὲς καταστάσεις. Θὰ ἦταν τὸ ἁπλούστερον ὅλον. 
Νὰ ξεφορτωθοῦμε δῆλα δὴ GAPατους, Παπαδημίους, Σαμαρᾶδες, Ἀλέξηδες, Ἀλέκες, Γιωργάκηδες καὶ κάθε μορφῆς -άκηδες καὶ νὰ τὸ ξαναπιάσουμε ἀπὸ τὴν ἀρχή. 
Θὰ μπορούσαμε… Ἀλλά μποροῦμε;

Ὅλοι αὐτοὶ ποὺ μᾶς κυβερνοῦν ἔχουν ξεπηδήσει μέσα ἀπὸ τὴν δική μας γειτονιά. Ἀπὸ τὶς παρέες μας, τοὺς φίλους μας, τοὺς γνωστούς μας. Ἔχουν ξεκινήσει  ἀπὸ τὰ δικά μας ἐπίπεδα, ἔχοντας πιθανῶς τὶς ἴδιες μὲ ἐμᾶς βλέψεις καὶ τὰ δικά μας θέλω. Ἔχουν κάνει κι αὐτοί, ὅπως κι ἐμεῖς, τοὺς συμβιβασμούς τους, τὶς παραχωρήσεις τους, τὶς ἐξυπηρετήσεις τους. 
Ἴσως κάποιοι νὰ ἔχουν ἀφήσει περισσότερο ἀνοικτὴ τὴν πόρτα τῆς συνειδήσεώς τους καὶ αὐτὴ νὰ μπαινοβγαίνῃ ταχύτερα  ἀπὸ ὅ,τι ἡ δική μας. Ἔχει σημασία; Ὅπως κι ἐγώ, ἔτσι κι ἐσύ κι ὁ περιπτερὰς τῆς γωνίας καὶ ἡ κυρὰ-Λένη τοῦ παρακάτω δρόμου καὶ ὁ συμπαίκτης μας στὸ γήπεδο καὶ τὸ παιδὶ τοῦ κουμπάρου μας καὶ ὁ ἀδελφός μας καὶ ἡ συμπεθέρα μας ἔχουμε κατὰ καιροὺς πράξει ἔτσι ποὺ τελικῶς νὰ βλάπτουμε, σὲ κάποιον βαθμό,  ὅλους τοὺς  ἄλλους. Ἄλλοτε περισσότερο κι ἄλλοτε λιγότερο. Τὸ ἔχουμε κάνει εἶτε συνειδητῶς εἶτε ὄχι. Ἀλλὰ τὸ ἔχουμε κάνει. 
Δὲν ἔχει τόσο μεγάλη σημασία τὸ ἐὰν φάγαμε ἀπὸ τὰ ἴδια χρυσὰ κουτάλια ποὺ τρώει ὁ Πάγκαλος ἀλλὰ κάποτε, κάποιαν στιγμή, μὲ κάποιες πράξεις μας, κάτι τσιμπήσαμε.

Ὄχι, δὲν εἴμαστε ὅλοι ἀνήθικοι καὶ ἄξιοι τῶν ὅσων βιώνουμε. Λᾶθος. Ἁπλῶς κι ἐμεῖς μέρος αὐτῆς τῆς κοινωνίας εἴμαστε. Μέρος αὐτοῦ τοῦ συνόλου. Γιὰ νὰ τὸ ἀνεχόμαστε καὶ νὰ ζοῦμε μαζύ του, ὅσο κι ἐὰν κάποιες φορὲς θυμώνουμε καὶ πονᾶμε, σίγουρα κάποια κομμάτια μας τοῦ ἀνήκουν. Ὅπως κι ἐμεῖς ὡς τμῆμα τοῦ συνόλου παραμένουμε δομικοί του λίθοι, ἔτσι καὶ ὅλοι οἱ ἄλλοι ποὺ τὸ ἀπαρτίζουν, δομικοὶ λίθοι παραμένουν. Ἀλλὰ παραλλήλως παραμένουμε καὶ συγκοινωνοῦντα δοχεῖα. Οἱ πράξεις μας ἐπηρεάζουν τὸ σύνολον καὶ οἱ πράξεις τοῦ συνόλου ἐμᾶς.  

Ἐάν ὅμως πασκίζουμε ἁπλῶς νά ἀλλάξουμε τά δεδομένα, μή ἀναγνωρίζοντας στούς ἑαυτούς μας τά ἀδύνατά μας σημεῖα, τότε πῶς θά τό κάνουμε; 

Δὲν θέλω νὰ γράψω γιὰ ὅλα αὐτὰ ποὺ πράξαμε ἔως σήμερα. Οὔτε γιὰ αὐτὰ ποὺ θὰ μπορούσαμε νὰ πράξουμε. Θέλω νὰ σταθῶ μόνον στὸ πόσο καλὰ ἔχουμε (ἢ ὄχι) ξεκαθαρίσει μέσα μας τὸ ποῦ θέλουμε νὰ πᾶμε. Ποιός εἶναι ὁ στόχος μας; Ποιός εἶναι ὁ δρόμος πού πρέπει νά πορευτοῦμε; Πῶς θά ξεκινήσουμε;

Κανονικὰ ἔπρεπε νὰ τὸ πιάσουμε ἀνάποδα. Πρῶτα νὰ καθορίσουμε τὸν στόχο μας καὶ μετὰ νὰ ξεκινήσουμε. Πρῶτα νὰ ὁρίσουμε ξεκάθαρα αὐτὰ ποὺ θέλουμε καὶ μετὰ νὰ βγοῦμε καὶ νὰ τὰ διεκδικήσουμε. Πρῶτα νὰ ἀποφασίσουμε ἐὰν θὰ μπορούσαμε νὰ γίνουμε στρατιῶτες καὶ μετὰ νὰ ξεκινήσουμε γιὰ πόλεμο. 

Ποιός λοιπόν εἶναι ὁ στόχος μας; Νά φύγουν σκέτο οἱ δυνᾶστες μας; 
Ὠραῖα, ἂς ὑποθέσουμε πὼς αὔριο τὸ πρωΐ φεύγουν. Μετά τί γίνεται; Πῶς ἀντιμετωπίζουμε τήν ἐπομένη ἡμέρα; Θά κυττᾶμε ὁ ἕνας τόν ἄλλον ἤ μήπως ἔχουμε κάτι καλλίτερο  νά κάνουμε;
Ἔχουμε καταπιαστεῖ ποτέ μέ πολιτική; Μέ πραγματική πολιτική; Ἔχουμε ἀναλογιστεῖ τί σημαίνει νά ἔρχεσαι σέ ἐπαφή μέ ὅλα τά παγκόσμια κατακάθια; Ἔχουμε συνειδητοποιήσει πώς γιά νά ἀλλάξουν κάποια πράγματα πρέπει νά ἔχουμε ἀλλάξει ὅλην μας τήν θεώρησιν;

Δύσκολα πράγματα αὐτά. 
Αἰῶνες τώρα μᾶς κτυποῦν, μᾶς ἁλυσοδένουν, μᾶς κρατοῦν σὲ κατάστασιν καταστολῆς. Κι ἔξαφνα, ἕνα πρωΐνὸ ἀποκτοῦμε τὴν ἐλευθερία μας. Τί θά τήν κάνουμε; Πῶς θά τήν διαχειριστοῦμε; Ἀντέχουμε; 
Ὅταν κάποιος βγαίνει ἀπὸ μίαν φυλακή, ἔως τῆς στιγμῆς ποὺ θὰ ἀνακτήσῃ πλήρως τὴν φυσική του κατάστασιν χρειάζεται κάποιον χρόνο. Τόν ἔχουμε; Ἢ καλούμαστε νά πέσουμε στά βαθειά; Διότι ὅλο καὶ συχνότερα ἀκούω τὴν φράσι: «ἂς φύγουν αὐτοὶ καὶ βλέπουμε ἐμεῖς….»

Καὶ ἴσως πράγματι νὰ εἶναι ἔτσι. Ἴσως πράγματι νὰ ἔχουμε μέσα μας ἕναν ἄλλον ἐαυτόν, πολὺ ἱκανότερον νὰ διαχειριστῇ τὰ κοινά. Ἀλλὰ αὐτὴν τὴν στιγμὴ δὲν τὸν γνωρίζουμε.

Ἡ λέξις «Ἐλευθερία» ξεπηδᾶ ἀπὸ κάθε στόμα. Εἶναι ἀνάγκη πλέον! Πρέπει νὰ τὴν ἐπαναφέρουμε μὲ κάθε δυνατόν τίμημα. Ἀλλὰ γιὰ νὰ γίνῃ αὐτὸ πρέπει νὰ ξέρουμε καὶ τὸ πῶς. 
Ἡ Ἐλευθερία δὲν θὰ ἐπιστρέψῃ στὸν τόπο ἀπὸ τὴν πεπατημένη. Αὐτὴν τὴν δοκίμασε καὶ γκρεμοτσακίστηκε. Θὰ ἔλθῃ ἀπὸ ἐκεῖ ποὺ δὲν τὴν περιμένουμε καὶ θὰ ἔλθῃ  αὐτὴν τὴν φορὰ γιὰ νὰ μείνῃ. Ἔτσι τῆς πρέπει. 

Ὅμως γιὰ νὰ φθάσουμε νὰ συζητᾶμε γιὰ Ἐλευθερία, δῆλα δή, νὰ ἔχουμε καταφέρει νὰ ὁρίσουμε τὸν στόχο μας, θὰ πρέπῃ πρῶτα καὶ κύρια ἐμεῖς νὰ γίνουμε Ἐλεύθεροι. Νὰ ξεχάσουμε πὼς κουβαλᾶμε κάθε λογῆς βαρίδια ἐπάνω μας. Νὰ ξεχάσουμε κάθε τὶ ἀπὸ ὅσα εἴχαμε μάθει ἔως σήμερα. Νὰ ξαναπιάσουμε τὰ πάντα ἀπὸ τὴν ἀρχή. Καὶ ἡ ἀρχὴ εἴμαστε ἐμεῖς καὶ μόνον!

Γιὰ νὰ εὕρω τὸν δρόμο γιὰ τὴν ἀνάκτησι τῆς Ἐλευθερίας μου, πρέπει νὰ ξέρω τὶ σημαίνει. Τὶ ἐκπροσωπεῖ! Τὶ πρέπει νὰ θυσιάσω πρὸ κειμένου νὰ τὴν ζήσω. 
Πρέπει πρωτίστως ἐγὼ νὰ ἀναγεννηθῶ! Νὰ ξημερώσω ἕνας νέος Ἄνθρωπος, μὲ ξεκάθαρο βλέμμα, δίχως συμπεριφορὲς τοῦ παρελθόντος νὰ μὲ καταδυναστεύουν καὶ δίχως ἐλπίδες! Μόνον μὲ βεβαιότητα! 
Νικητὴς σὲ μίαν μάχη, στὴν ὁποιανδήποτε μάχη, δὲν εἶναι αὐτὸς ποὺ ἐλπίζει ἀλλὰ αὐτὸς ποὺ ξέρει. Κι ἐμεῖς πλέον ξέρουμε! 

Ἔχουμε μάθει τοὺς δεκάδες τρόπους μὲ τοὺς ὁποίους δὲν ἀνακτᾶται ἡ ἐλευθερία καὶ ἐπὶ τέλους καλούμαστε νὰ τοὺς ξεμάθουμε καὶ νὰ τὴν ἐπαναφέρουμε! Καὶ θὰ τὸ κάνουμε!  Διότι δὲν ἔχουμε ἄλλον δρόμο. Ἀλλὰ κάτι τέτοιο γιὰ νὰ συμβῇ πρῶτα καὶ κύρια πρέπει νὰ ἐλευθερώσουμε τὸν Ἑαυτόν μας ἀπὸ κάθε φοβία, κάθε βαρίδι καὶ κάθε λογῆς θεώρησι. Ναί, οἱ ἀπαντήσεις εἶναι μέσα μας. Ἀλλά ποιές ἀπαντήσεις; Αὐτές πού ἔχουν νά κάνουν μέ τό γενικότερον καλό ἢ αὐτές πού μᾶς κάνουν νά αἰσθανόμαστε ἐμεῖς μίαν χαρά (καί οἱ ἄλλοι ὅλοι δέκα τρομᾶρες); 
Ἐλευθερία! Αὐτὴν ἀποζητοῦμε μὲ λαχτάρα! Διψᾶμε! Τὴν καλοῦμε μὲ ὅλες μας τὶς δυνάμεις! Καὶ θὰ ἔλθῃ. 
Δὲν θὰ ἔλθῃ διότι βαρέθηκε στὴν ἐξορία. 
Θὰ ἔλθῃ διότι ἐμεῖς θὰ ἀπελευθερώσουμε τὸ Εἶναι μας. Ἐμεῖς θὰ ξημερώσουμε ὡς Ἄνθρωποι πλέον, Ἐλεύθεροι. 
Θὰ ἔλθῃ διότι πηγαίνει μόνον σὲ ὅσους τὴν ἀξίζουν καὶ μποροῦν νὰ τὴ διαχειρίζονται καὶ νὰ τὴ ἀπολαμβάνουν!

Φιλονόη.

Υ.Γ. Εἶμαι ἤδη Ἐλεύθερη! Ἐδῶ κι αἰῶνες εἶμαι Ἐλεύθερη. Τώρα ὅμως καλοῦμαι νὰ τὸ  μεταφέρω καὶ στὴν μικρή μου καθημερινότητα.  

φωτογραφία