Τὸ πρῶτο καὶ τὸ δεύτερο μέρος τῆς ἐρεύνης:
Τὸ πρῶτο, ἀσφαλές, συμπέρασμα ποὺ βγάζει κάποιος, ὅταν ἀσχολεῖται μὲ τὶς πραγματικὲς …«κορυφές» τῆς ἐξουσίας, εἶναι πὼς αὐτὰ τὰ πρόσωπα ἐκτὸς ἀπὸ ἀνέντιμα, ἀνήθικα, εἶναι κι ἄθεα. Πολὺ ἄθεα.
Δὲν διστάζουν ὅμως νὰ ἐπιβάλουν στοὺς λαοὺς ὅλων τῶν εἰδῶν τὶς θρησκεῖες, πρὸ κειμένου νὰ τοὺς κρατοῦν δεσμίους αὐτῆς τῆς ἐξαρτήσεως, ἀπὸ κάποιον θεό, ἀνεξαρτήτως ὀνόματος. Τὸ ἀστεῖο εἶναι πὼς τώρα τελευταία ἔχουν τόσο πολὺ αὐξήσει τὴν (φαινομενική) τους δύναμιν, ποὺ ἔχουν ἀρχίσει νὰ αἰσθάνονται οἱ ἴδιοι …θεοί!!!
(Ποιός θά ξεχάση τόν Σαμαρᾶ πού μίλησε μέ τόν …θεό;) Συνέχεια →