Φωτᾶκος: Ναί, τούς σφάξαμε!

Ἡ σφαγὴ ἄρχισεν εἰς ὅλα τὰ μέρη τῆς πόλεως, τὸ τουφέκι ἐδούλευε πανταχοῦ καὶ ἀνηλεῶς καὶ κατὰ τρεῖς ὁλοκλήρους ἡμέρας ἐσκοτώνοντο πάσης ἡλικίας ἄνθρωποι   ἄνδρες, γυναῖκες καὶ παιδιὰ ἀνήλικα. Οι Ἕλληνες ἐδῶ ἐξεδικήθησαν δι ὅσα τόσους χρόνους εἴχαμεν πάθει ἀπὸ τοὺς τυράννους μας. Πολλοὶ δὲ Τοῦρκοι, οἵτινες ἐκλείσθησαν εἰς τὰ σπίτια των, ἐπροτίμησαν καὶ ἐκάησαν μέσα εἰς αὐτὰ μὲ τῇς φαμίλιαις των παρὰ νὰ παραδοθοῦν εἰς τοὺς δούλους των.

Πολλοὶ καπεταναῖοι καὶ ἄλλοι Ἕλληνες ἀπὸ φιλανθρωπίαν ἤθελαν νὰ σώσουν κανένα Τοῦρκον. Ἄλλος ὅμως Ἕλλην, τοῦ ὁποίου ὁ Τοῦρκος τὴν γυναῖκα, τὸ παιδὶ ἢ καὶ αὐτὸν τὸν ἴδιον εἶχε ἀδικήσει, ἅμα ἔβλεπε τὸν ἐχθρόν του τοῦ ἄναπτεν ἀπὸ πίσω τὴν πιστόλαν, ἢ τὸ τουφέκι του. Ὅσοι ἤθελαν νὰ σώσουν Τούρκους καὶ νὰ κάμουν καλὸν ἔτρεχαν κίνδυνον, διότι πολλάκις τὸ βόλι ἐπέρνα τὸν Τοῦρκον καὶ ἐφόνευε καὶ τὸν Ἕλληνα, ὁ ὁποῖος ἤθελε νὰ τοῦ σώσῃ τὴν ζωήν. Καὶ οὕτω τοὺς ἄφηκαν εἰς τὴν διάκρισιν των. Δὲν ἦτο κανένας Τοῦρκος, ὁ ὁποῖος νὰ μὴν εἶχε δύο καὶ τρεῖς ἐχθρούς.Διότι ποτὲ των δὲν ἐσυλλογίσθησαν, ὅτι θὰ σηκωθοῦν οἱ ῥαγιᾶδές των καὶ θὰ ζητήσουν τὴν ἐλευθερίαν των. Τὸ δὲ  κακὸν ἔξαφνα τοὺς ἦλθεν εἰς τὸ κεφάλι των.

Δὲν τοὺς ἐσκότωσαν λοιπὸν ἀπὸ ὡμότητα οἱ Ἕλληνες τοὺς Τούρκους, καθώς ἡ πολιτισμένη Εὐρώπη μᾶς ἐκατηγόρησεν, οὖτε διὰ κανένα ἄλλον σκοπόν, καθώς εἴδαμεν, ἀλλὰ ἀπὸ δικαίαν ἐκδίκησιν, τὴν ὁποίαν ἔτρεφαν ἐναντίον των. Ἐμέθυσαν δὲ ἀπὸ τὸ πνεῦμα τῆς ἐκδικήσεως ἐνθυμηθέντες τὴν τυραννίαν τῶν Τούρκων ἐναντίον αὐτῶν καὶ τῶν πατέρων των. Ηὗραν ἐμπρὸς των τοὺς ἐχθρούς των, οἱ ὁποῖοι εἶχαν ἀτιμάσει αὐτοὺς τους ἰδίους, καὶ εἶχαν σκοτώσει καὶ αἰχμαλωτίσει πολλοὺς συγγενεῖς καὶ γνωρίμους κατὰ τὸν παρόντα πόλεμον, τὰ δὲ αἵματα τῶν φονευθέντων ἀκόμη ἄχνιζαν. Καὶ ὅμως τοὺς καλοὺς Τούρκους, ὅσοι πρότερον δὲν τοὺς ἐκακομεταχειρίζοντο, τοὺς ἐπῆραν μαζύ των καὶ τοὺς ἐπεριποιήθησαν ὅσον τὸ δυνατὸν καλλίτερα, τοὺς εἶχαν ὁμοτραπέζους των, τοὺς ἔσωσαν καὶ τοὺς ἔστειλαν ὅπου ἤθελαν.

Οἱ Ἑβραῖοι τῆς Τριπολιτσᾶς καὶ αὐτοὶ ἐχάθηκαν μαζύ μὲ τοὺς Τούρκους, καὶ ἐθανατώθησαν μὲ περισσοτέραν ἐχθρότητα, διότι οἱ Ἕλληνες ἀπεστρέφοντο αὐτὸ τὸ Ἔθνος ἐκ πατρικῆς παραδόσεως διὰ τὴν σταύρωσιν τοῦ Ἰησοῦ Χριστοῦ, καὶ διὰ τὰς νεωστὶ γενομένας ὑπ’  αὐτῶν κατὰ τῶν Ἑλλήνων ὕβρεις εἰς Κωνσταντινούπολιν, καὶ ἰδίως διὰ τὸν ἐμπαιγμόν, τὸν ὁποῖον ἔκαμαν εἰς τὸ πτῶμα τοῦ ἀπαγχονισθέντος Πατριάρχου Γρηγορίου, καὶ δι’ ἄλλα ἀκόμη κακά, τὰ ὁποῖα ἀλλοῦ ἔπραξαν. Εἰς τὴν  Κορώνην ἔκαμαν μυρίας κακώσεις κατὰ τοῦ ἐκεῖ ἀρχιερέως καὶ τοῦ διακόνου του, καὶ ἀφοῦ καὶ τοὺς δύο ἐφόνευσαν, ἔρριψαν ἔπειτα τοὺς νεκροὺς των ἔξω τοῦ φρουρίου ἀπὸ τὴν κορυφὴν τοῦ τείχους, καὶ μὲ πολλὴν καταφρόνησιν καὶ ἐμπαιγμόν ἔλεγαν εἰς τοὺς ἔξωθεν πολιορκητὰς Ἕλληνας νὰ πάρουν κρέας ἂν ἔχουν ἀνάγκην.

Εἰς δὲ τὸ Ναύπλιον πάλιν οἱ  ἐκεῖ Ἑβραῖοι, ὡς θὰ διηγηθῶμεν κατόπιν, σκληρῶς ἐβασάνισαν τὸν πληγωθέντα καὶ αἰχμαλωτισθέντα ἀπὸ τοὺς Τούρκους ἀξιωματικὸν Ἀναγνώστην Κελπερῆν. Τοιοῦτοι εἶναι οἱ Ἑβραῖοι, ἀσυμβίβαστοι πρὸς τοῦς Χριστιανούς…….

Φωτάκου ἤ Φωτίου Χρυσανθακοπούλου, ἀπομνημονεύματα περὶ τῆς Ἑλληνικῆς Ἐπαναστάσεως 1821-1825, σελ.292-294, τόμος Α.

Τὸ παραπάνω κείμενον εἶναι ἡ ἀπάντησις τοῦ Φωτάκου σὲ ὅσους κατηγόρησαν τοὺς Ἕλληνες γιὰ τὶς σφαγές στὴν Πεολοπόννησο.

Εἶναι ὁ ἐπίλογός (μου) καὶ τὸ τέλος τοῦ «ἀφιερώματος» στὸ τρίτο ἐπεισόδιο τῆς ἐπιχειρήσεως καταργήσεως τῆς ἱστορίας μας ἀπό τὴν ὁμάδα Βερέμη καὶ μέσῳ τοῦ ΣΚΑΙ.

Καὶ εἰς ἄλλα μὲ ὑγείαν

Φιλονόη.

Σχετικὰ μὲ τὸ τρίτον ἐπεισόδιον:

Κύριε Βερέμη, τὰ ἀψηλὰ τὰ ἔκανες κρεμαστάρια; [1] (γενικές παρατηρήσεις)

Κύριε Βερέμη, τὰ ἀψηλά τὰ ἔκανες κρεμαστάρια; [2] (βιβλιογραφία καὶ ἱστορία)

Ἡ Μονεμβασία καὶ ἡ ἅλωσις αὐτῆς!

Ἐλευθερία ἤ Θάνατος [1] (ἱστορικές ἀνακρίβειες)

Ἐλευθερία ἤ Θάνατος [2] (Τριπολιτσά)

Ἐλευθερία ἤ Θάνατος [3] (Κολοκοτρώνης)

Ἐλευθερία ἤ Θάνατος [4] (Μπουμπουλίνα)

πρώτη δημοσίευσις 23 Σεπτεμβρίου 2011

 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

18 thoughts on “Φωτᾶκος: Ναί, τούς σφάξαμε!

  1. “Καὶ εἰς ἄλλα μὲ ὑγείαν” ! Αυτό ακριβώς ήθελα να πω κι εγώ όταν το διάβασα. Μόνο αν έχουμε δικό μας ελληνικό περήφανο κράτος μπορούμε να διαπραγματευτούμε αποτελεσματικά και να έχουμε τις ειρηνικές και αμοιβέα ωφέλιμες σχέσεις με τους γείτονες, τις οποίες σίγουρα αξίζουν οι λαοί μας.
    Νά ‘σαι καλά !

  2. χμμ…
    Δεν εχω διαβασει αρκετα για να κατεχω πλειονα τεκμηρια, ομως…
    … στο παρον εμφαινεται το “στρατηγικο ατοπημα (ληθη, αγνοηση)” του Ελληνισμου.

    καποια “σφαλματα” δεν εχουν αναγκη πολλαπλης “διαστυρωσεως”…
    … αρκει να μαθεις ενα για να υποψιαστης, δυο για να “τεκμηριωσης”…
    Τα 1002… περιττευουν, αλλα ειναι ομοια οφελιμα.

  3. Νὰ θέσωμεν τὰ πράγματα εἰς τὴν θέσιν των. ¨Η σφαγὴ αὐτὴ τῆς Τριπολιτσᾶς δὲν ἔγινε ἐκ συναισθημάτων ἐκδικήσεως καὶ ἄλλα τοιαῦτα, ἀλλὰ. ἐπρόκειτο περὶ ΩΡΓΑΝΩΜΕΝΟΥ ΣΤΡΑΤΗΓΙΚΟυ σχεδίου τοῦ Θεοδώρου Κολοκοτρώνη μὲ τὸ σκεπτικὸν ὅτι οὔτω ἀπεκόπτετο κάθε δεσμὸς μὲ τοὺς Τούρκους ὤστε πᾶσα σκέψις ἐπαναφορᾶς εἰς τὴν προτεραίαν κατάστασιν καθίστατο ἐκ τῶν πραγμάτων άδύνατος. Ἡ Ἑπανάστασις ἀπὸ τὸ σημεῖον ἐκεῖνο λαμβάνουσα μορφὴν κανονικοῦ πολέμου ἐγένετο μονόδρομος πρὸς τὴν Ἐλευθερίαν ἄνευ ἐπιστροφῆς. Διὰ τὸν λόγον αὐτὸν μάλιστα ὁ Κολοκοτρώνης ἐφρόντισεν ἐντέχνως νὰ ἀπομακρυνθῆ ἀπὸ τὸ θέατρον τῶν ἐπιχειρήσεων ὀλίγας ἡμέρας πρὸ τῆς καταλήψεως τῆς πόλεως ὁ Δημήτριος Ὑψηλάντης διότι καλῶς ἐγνώριζεν ὁ Γέρος ὅτι ὁ ἱπποτικὸς αὐτὸς ἀνώτερος ἀξιωματικὸς τοῦ Ρωσικοῦ στρατοῦ οὐδόλως θὰ ἐπέτρεπε νὰ συμβοῦν ἔκτροπα κάθε εἴδους. Αὐταὶ ἦσαν αἱ πρῶται καὶ τελευταῖαι ὠμότητες τοῦ εἴδους αὐτοῦ ἀπὸ τὴν πλευρὰν τῶν Ἑλλήνων καθ’ ὅλην τὴν διάρκειαν τοῦ πολέμου τῆς ἀνεξαρτησίας. Σημειωθήτω δέ, ὅτι τὰ Ψαρρὰ τὰ ὁποῖα δὲν ἦσαν διοικητικὸν κέντρον καὶ δὲν εἶχον Ὀθωμανοὺς εἰς τὴν ἐπικράτειάν των ὤστε νὰ νὰ ἔρχονται εἰς ἐπαφὴν ἀνὰ πᾶσαν στιγμὴν εἴτε διὰ καλὸν εἴτε διὰ κακόν, ἀμέσως μετὰ τὴν ἐπίσημον κήρυξιν πολέμου κατὰ τῆς Ὀθωμανικῆς Αὐτοκρατορίας ἡ Γερουσία τῆς νήσου ἐξέδωσεν αὐστηρὰς διαταγας πρὸς τοὺς πλοιάρχους καὶ τὰ πληρώματα τοῦ στόλου ὅπως φέρονται εἰς τοὺς αἰχμαλώτους Ὀθωμανοὺς ΦΙΛΑΝΘΡΩΠΩΣ ὅπως πρέπει δι’ ἀνθρώπους εὑρισκομένους εἰς ἀδυναμίαν νὰ ὑπερασπισθοῦν τοὺς ἐαυτούς των. Αὐτὴ εἶναι καὶ ἡ πρώτη εἰς τὴν ἱστορίαν ἐπισήμως ἐκδοθεῖσα πρᾶξις δικαίου περὶ αἰχμαλώτων πολέμου.

Leave a Reply to neoteraCancel reply