Θέλει ὁ κάφρος* νὰ κρυφθῇ καὶ ἡ χαρὰ δὲν τὸν ἀφήνει… (α)

Κάποτε λοιπόν, ὄχι πολλὰ χρόνια πρίν, ἕνας, κατὰ δήλωσίν του πρῴην (τὸ πρῴην τὸ τονίζουμε, διότι τὸ ἐπανελάμβανε διαρκῶς…) ὑψηλόβαθμος μασόνος, μοῦ ἔδωσε κάποια στοιχεία, μέρος τῶν ὁποίων ἔχουμε δημοσιεύση ἐδῶ:

Μία οἰκογένεια (ΜΟΝΟΝ) ἐλέγχει τά πάντα στόν πλανήτη;

Μία οἰκογένεια (ΜΟΝΟΝ) ἐλέγχει τά πάντα στόν πλανήτη;

Ὁ ἐν λόγῳ κύριος λοιπὸν εἶχε ἕνα βιβλίο, τὸ ὁποῖον δὲν μοῦ ἐπέτρεπε νὰ ἐγγίξω, ἀλλὰ μποροῦσε ὁ ἴδιος νὰ διαβάζῃ κι ἐγὼ νὰ ἀκούω καὶ νὰ σημειώνω. Πράγματι ἔτσι κι ἔγινε, ἐνᾦ κάπου κάπου, ἔριχνα κλεφτὲς ματιὲς γιὰ νὰ βεβαιωθῶ πὼς πράγματι ἔτσι ἦσαν τὰ ὅσα ἔλεγε. Τὰ χρόνια παρῆλθαν καὶ τὸ 2015 θυμήθηκα τὶς πληροφορίες του, ἐπικοινώνησα μαζύ του καὶ ἐκ νέου, τηλεφωνικῶς αὐτὴν τὴν φορά, μοῦ τὶς ἐπανέλαβε, γιὰ νὰ μπορέσω νὰ γράψω τὸ παραπάνω κείμενο, τοῦ ὁποίου σᾶς παραθέτω τὰ σημαντικότερα σημεία:

Τὸ 1785, στὴν πανευρωπαϊκὴ σύσκεψιν τοῦ Novorossiysk τῆς Ῥωσσίας, προτείνει στοὺς Εὐρωπαίους ἡγέτες νὰ ἐφαρμόσουν στὴν Εὐρώπη κομμουνισμὸ καὶ νὰ δημιουργήσουν μία παγκόσμιο κυβέρνησιν. Ἡ τσαρικὴ ἀντιπροσωπεία (τσαρίνα Αἰκατερίνη) τὸν πέταξε διὰ τῆς βίας ἔξω…

Τὸ 1789 ἔχουμε τὴν γαλλικὴ ἐπανάστασιν, ποὺ κατὰ ἀρκετοὺς ἱστορικούς, διῳργανώθη ἀπὸ τὸν τὸν Amschel Bauer.

Τὸ 1790 φέρεται νὰ εἶπε πὼς «ἐὰν ἔχῳ τὸν ἔλεγχο τοῦ νομίσματος μίας χώρας, δὲν μὲ ἐνδιαφέρει τὸ ποιὸς νομοθετεῖ».

Τὸ 1791 ὁ Hamilton Alexander, Α΄ σύμβουλος, ἐξ ἀποῤῥήτων τοῦ George Washington, καταφέρνει νὰ ἀναθέσῃ στὸν Meyer Amschel Rothschild τὸ ἐκδοτικὸ δικαίωμα τοῦ ἀμερικανικοῦ νομίσματος. Ἱδρύεται ἡ πρώτη (παγκοσμίως) κρατικὴ τράπεζα, ποὺ γιὰ εἴκοσι χρόνια ἔχει τὸ ἀποκλειστικὸ δικαίωμα ἐκδόσεως τοῦ δολλαρίου. (Κάτι σὰν ἐνοικίασις)

Τὸ 1811 λήγει ἡ περίοδος τῆς «ἐνοικιάσεως τῆς κρατικῆς ἀμερικανικῆς τραπέζης» καὶ ὁ Rothschild ἀξιώνει τὴν ἀνανέωσιν τῆς συμβάσεως. Τὸ κογκρέσο ἀρνεῖται. Ὁ Rothschild τοὺς ἀπειλεῖ μὲ πόλεμο.

Τὸ 1812 ξεκινᾶ πόλεμος μεταξὺ ΗΠΑ καὶ Βρετανίας ποὺ λήγει τὸν Ἰανουάριο τοῦ 1815 καὶ θεωρεῖται ἀπὸ τοὺς πλέον σοβαροὺς πολέμους, διότι ἦτο ἰδιατέρως πολύνεκρος.

Ἄν καὶ ἡ «κρατικὴ ἀμερικανικὴ τράπεζα» παραμένῃ ἀκόμη στὴν διαχείρισιν τοῦ κογκρέσου, λόγῳ κακῆς διαχειρίσεως, τὸ 1816 ξαναπερνᾶ στὰ χέρια τῶν Rothschild.
Αὐτὴν τὴν φορὰ ἐκτὸς τοῦ ἐκδοτικοῦ δικαιώματος, οἱ Rothschild ἔχουν δικαίωμα ΚΑΙ στὸ ΠΟΣΑ νομίσματα θὰ ἐκδίδονται.

Τὸ 1832 ὁ Jackson Andrew, 7ος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, δέχεται πιέσεις, ἀρκετὰ χρόνια νωρίτερα, γιὰ τὴν ἐξακολούθησιν τῆς συμβάσεως μὲ τοὺς Rothschild, γιὰ τὴν ἔκδοσιν τοῦ χρήματος. Ὁ Jackson ἄν καὶ μασόνος, ἦταν καλὸς πατριώτης καὶ γνώριζε καλὰ ἀπὸ οἰκονομικὰ (ἦταν νομικός), μὲ ἀποτέλεσμα νὰ ἀποῤῥίψῃ αὐτὴν τὴν ἐκδοχή, πασχίζοντας μάλιστα νὰ καταρτήσῃ τὴν τράπεζα. Παραλλήλως παρουσιάζονται (ὅλως …«τυχαίως») ἀποσκιστικὲς τάσεις σὲ Πολιτεῖες (Καρολίνα) καὶ ἀπειλεῖ μὲ τὴν ἀποστολὴ στρατοῦ.
Οἱ Rothschild ἀντεπιτίθενται, ἀπαιτῶντας τὴν προεξόφλησιν τῆς συμβάσεως ἀποθεματικοῦ.
Ὁ Jackson ἐπιμένει στὴν ἀρχική του θέσιν καὶ στὶς 30 Ἰανουαρίου 1835 ἐπαγγελματίας προσπαθεῖ ἀνεπιτυχῶς, νὰ τὸν δολοφονήσῃ.
Κατὰ τὴν διάρκεια τῆς διπλῆς θητείας του οἱ ΗΠΑ παρουσιάζουν μεγάλη οἰκονομικὴ ἀνάπτυξιν.

Ὁ 10ος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ John Tyler (1841-1845) ἐπιτυγχάνει νὰ μὴν ἀνανεωθῇ ἡ σύμβασις μὲ τοὺς Rothschild.

Ἀπὸ τὸ 1841 ἔως καὶ τὸ 1861 ἡ κεντρικὴ τράπεζα παραμένει στὴν δικαιοδοσίαν τῆς κυβερνήσεως τῶν ΗΠΑ.
Τὸ 1861 ὁ Λίκνολν χρειάσθηκε χρῆμα γιὰ τὸν ἐμφύλιο πόλεμο Βορείων-Νοτίων.
Οἱ Rothschild τοῦ ζητοῦσαν ἐπιτόκια τῆς τάξεως τοῦ 24-36%.
Ὁ Linkoln ἀποφασίζει νὰ τυπώσῃ χρῆμα μόνος του. Σὲ ἔνα ἔτος κυκλοφόρησε 449.338.902 δολλάρια. (1862).
Τὸ 1863 ὁ τσᾶρος Ἀλέξανδρος Β΄ τῆς Ῥωσσίας ἀρνεῖται στοὺς Rothschild νὰ ἀποκτήσουν τὸ ἐκδοτικὸ δικαίωμα τοῦ ῥουβλίου. Ὁ Λίνκολν τὸ μαθαίνει καὶ ἐνημερώνει τὸν τσᾶρο γιὰ τὸ ἤδη ὑπάρχον πρόβλημα, μὲ τοὺς Rothschild, στὶς ΗΠΑ. Στὸ μεταξὺ οἱ Ἄγγλοι ἑτοιμάζονταν νὰ κτυπήσουν τοὺς Βορείους καὶ τότε ὁ Ἀλέξανδρος, μὲ τελεσίγραφο, δηλώνει στοὺς ἀγγλογάλλους πὼς ἐὰν βοηθήσουν τοὺς Νοτίους, θὰ τοὺς κτυπήση. Παραλλήλως στέλνει πλοῖα τοῦ στόλου του καὶ ἀγκυροβολοῦν στὴν Βαλτιμόρη, τὸ Σὰν Φραντσῖσκο καὶ τὴν Νέα Ὑόρκη.
Ὁ Λίνκολν κερδίζει τὸν πόλεμο καὶ τὸ 1865 δηλώνει στὸ κογκρέσο πὼς εἶχε νὰ ἀντιμετωπίσῃ δύο ἐχθρούς: τοὺς Νοτίους ἐμπρός του καὶ τοὺς τραπεζῖτες πίσω του.
Στὶς 14 Ἀπριλίου 1865 δολοφονεῖται.

Ἡ σύμβασις μὲ τοὺς Rothschild δὲν ἀνανεώνεται καὶ φθάνουμε στὸν 20ο πρόεδρο τῶν ΗΠΑ, τὸν James Garfield. Ὁ Garfield κόβει κανονικὰ νόμισμα, ἀρνούμενος νὰ ἀνανεώσῃ τὴν σύμβασιν καὶ σὲ ἑκατὸ ἡμέρες, ἀπὸ τὴν ἀνάληψιν τῆς προεδρίας, δολοφονεῖται. (19 Σεπτεμβρίου 1881).
(Ὁ Garfield εἶπε στὸ κογκρέσο, λίγο πρὶν τὴν δολοφονία του, πὼς «ὅποιος ἐλέγχῃ τὴν ῥοὴ τοῦ χρήματος, ἐλέγχει τὴν χώρα.»)

Τὸ 1913, μὲ μία ἐξαγορασμένη ψῆφο, στὶς 23 Δεκεμβρίου, στὴν ὑπηρεσιακὴ βουλή, μὲ πρόεδρο τὸν ἑβραῖο Woodrow Wilson, ἱδρύεται ἡ FED, ἀποκλειστικῆς διαχειρίσεως τῶν Rothschild, μὲ ἀποκλειστικὸ δικαώμα στὴν ἔκδοσιν χρήματος.

Στὶς 4 Ἰουνίου τοῦ 1963 ὁ 35ος πρόεδρος τῶν ΗΠΑ, John Fitzgerald Kennedy, μὲ τὸ διάταγμα 1110 ἀποφασίζει νὰ ἐκδόσῃ χρῆμα. Τὰ δολλάρια ποὺ κυκλοφόρησαν τότε, σήμερα ἔχουν ἰδιαίτερη συλλεκτικὴ ἀξία.
Στὶς 22 Νοεμβρίου τοῦ 1963 δολοφονεῖται ἀπὸ τὸν …σωματοφύλακά του!!!
(Ὅπως ἀκριβῶς κι ὁ …Καποδίστριας, κατὰ τὶς τελευταῖες ἀποκαλύψεις!!!)

Πατῆστε ἄφοβα ἐπάνω στὴν εἰκόνα…
Μεγαλώνει…

Σημείωσις

Τὸ 1915, στὸ συμβούλιον τῶν ἠγετῶν τῆς Εὐρώπης, ποὺ ἔγινε στὴν Βιέννη, ὁ τσᾶρος Ἀλέξανδρος ἠρνήθη τὴν ἐκγαθίδρυσιν παγκοσμίου κυβερνήσεως καὶ κομμουνισμοῦ στοὺς Rothschild, ποὺ ἐπίσης παρίσταντο. (Ὡς τί;;;;).

1917. Ῥωσσία. Γενοκτονία τῶν Ῥομανῶφ.

* Λέτε νά ἄφησε στήν Νάξο …«δικούς» του; 

Ξεκινώντας λοιπὸν ἀπὸ αὐτὸ τὸ κείμενον, τοῦ ὁποίου ναὶ μὲν τὰ στοιχεία ἀντλῶ ἀπὸ «εἰδικὸ βιβλίο», ἀλλὰ ἀδυνατῶ νὰ ἐλέγξω τὴν ἀλήθεια τους, καλὸ θὰ εἶναι νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἀναθεωροῦμε πολλὰ ἀπὸ ὅσα πιστεύαμε ὡς ἀληθῆ.
Μία δὲ πρόσφατος, σχετικά, ἔρευνα τοῦ Σίγμα:

Ἡ ἱστορία πρέπει νὰ διδάσκεται δίχως ἀναφορὲς στοὺς ἐγκληματίες τοκογλύφους!!!

Ἡ ἱστορία πρέπει νὰ διδάσκεται δίχως ἀναφορὲς στοὺς ἐγκληματίες τοκογλύφους!!!

…ἦλθε γιὰ νὰ μᾶς ἀποδείξῃ πὼς οἱ ὅσες ἀμφιβολίες μας, γιὰ τὸ τί θεωρεῖται ἱστορικῶς ἀποδεκτό, δὲν ἦσαν ἀνεδαφικές. Τὰ ὅσα ὅμως κρύβονται στὶς σκιές, πίσω ἀπὸ τὶς ἐπίσημες ἱστορικὰ παραδοχές, εἶναι τόσα πολλά, ποὺ πρέπει νὰ τὰ σκαλίζουμε ἕνα πρὸς ἕνα…
…γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε, σὲ κάποιον βαθμό, νὰ ἀποκτήσουμε ἕναν, πλησιέστερον στὴν ἀλήθεια, ἱστορικὸ δείκτη ἀντιλήψεως.

Κι ἔτσι, εἰκόνες σὰν κι αὐτές:

…μᾶς ὑποχρώνουν νὰ ἀρχίσουμε νὰ ἀναθεωροῦμε καὶ τὶς πεποιθήσεις μας καὶ τὴν ἐφησυχασμό μας μά, κυρίως, πρώτα κι ἐπάνω ἀπὸ ὅλα, τὶς ὁποίες ἀντιλήψεις μας, ποὺ μᾶς καθορίζουν τὸ ἐάν, πόσο καὶ γιατί, ἀκόμη καὶ σήμερα, παραμένουμε εὐκόλως χειραγωγούμενοι καὶ εὐκολοδιαχειρίσιμοι.
Πολὺ φοβᾶμαι μάλιστα πὼς ἡ διαρκῶς ἐξαπλουμένη ὀργή, ἡ διογκουμένη ἀγανάκτησις ἢ ἀκόμη καὶ τὸ μῖσος ποὺ τροφοδοτεῖ πολλοὺς ἀπὸ ἐμᾶς, σὲ ἕναν βαθμό, τοῦ ὁποίου ἀγνοῶ τὸ μέγεθος, καλλιεργεῖται ἀπὸ αὐτοὺς ποὺ ἤδη κατέχουν τὴν ἐξουσία καὶ μᾶς …«παίζουν» κατὰ πῶς τοὺς συμφέρει.

Μελετῆστε λοιπόν, γιὰ ἀρχή,ν τὶς εἰκόνες ποὺ μᾶς μεταφέρει τὸ ἀφιέρωμα τῆς ΕΡΤ (γαλλικὴ τηλεόρασις) καὶ μετά, καλὸ εἶναι, νὰ ἐπανεξετάσουμε, μία πρὸς μία ἐκεῖνες τὶς ἀπόψεις μας περὶ ἐφαρμογῆς τοῦ Δικαίου.

Ἔτσι κι ἀλλοιῶς θὰ ἐπανέλθω συντόμως μὲ ἀκόμη περισσότερα στοιχεία, πρὸ κειμένου νὰ προβληματισθοῦμε γιὰ τὰ ὅσα ἔχουμε στὰ μυαλά μας, μὰ κυρίως γιὰ αὐτὰ ποὺ ἀληθῶς χρειαζόμεθα.

Φιλονόη

* Ποιός εἶναι ὁ πραγματικός κάφρος; Ἂς μὴν τὸν ἀναζητοῦμε στὰ πρόσωπα ποὺ φέρονται ὡς κυβερνῶντες μας. Οὔτε σὲ ἐκείνους ποὺ δίπλα μας ἐξυφαίνουν τὰ εἰς βάρος μας δίκτυα ἐλέγχου. Ἂς ἀναζητήσουμε τὸν κάφρο, τὸν ἕναν καὶ μοναδικό, σὲ ὅ,τι καὶ ὅποιον ξεκίνησε αὐτὴν τὴν ἀλητεία. 

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

3 thoughts on “Θέλει ὁ κάφρος* νὰ κρυφθῇ καὶ ἡ χαρὰ δὲν τὸν ἀφήνει… (α)

  1. Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: Θέλει ὁ κάφρος νὰ κρυφθῇ καὶ ἡ χαρὰ δὲν τὸν ἀφήνει… (β) | Φιλονόη καὶ Φίλοι...

  2. Αὐτόματη εἰδοποίηση σύνδεσης: Θέλει ὁ κάφρος νὰ κρυφθῇ καὶ ἡ χαρὰ δὲν τὸν ἀφήνει… (γ) | Φιλονόη καὶ Φίλοι...

Leave a Reply to Δημήτρης ΜιχαλόπουλοςCancel reply