Ἡ πραγματικότης μας

Τὴν ὥρα λοιπὸν ποὺ σύσσωμος ἡ κοινότης τῶν δημοσιοκάφρων μᾶς …«ἐνημερώνει» γιὰ τὴν ἐπικαιρότητα βάσει καὶ μόνον τῶν …ἐξαρτήσεών της…
Τὴν ὥρα ποὺ σύσσωμος ἡ (φερομένη ὡς) κυβέρνησίς «μας» ἐξακολουθεῖ τὸ πλιατσικολόγημα μὲ κάθε εἴδους πρόσχημα καὶ δικαιολογία, καταστρατηγῶντας Σύνταγμα καὶ νόμους (ποὺ αὐτὴ καὶ οἱ προκάτοχοί τους ἐπέβαλαν), νομομαγειρεύοντας κατὰ τὰ γνωστὰ καὶ ἀδιαφορῶντας πλήρως γιὰ τὰ μελλούμενα…
Τὴν ὥρα ποὺ ὅλος ὁ πλανήτης (Ἀμερικανοί, Τοῦρκοι, Ἰσραηλινοί, Γερμανοί, Γάλλοι, ἔως καὶ Ἰταλοὶ) κρούουν κώδωνες κινδύνου γιὰ τὴν χώρα καὶ τὰ σύνορά της καὶ τὴν Ἐθνική μας ἀσφάλεια…
…ὁ ἐδῶ, ἐπὶ τέλους, ὁ
Ἑλληνικὸς λαὸς ξεκίνησε νὰ ἀνησυχῇ γιὰ τὶς ἐξελίξεις στὰ ἐθνικά μας ζητήματα. Κι αὐτὸ μᾶς συμβαίνει διότι, πολὺ ἁπλᾶ, ἀρχίζουμε νὰ συνειδητοποιοῦμε πὼς πάλι ἐμεῖς (καὶ μόνον ἐμεῖς), θὰ «πληρώσουμε τὸ μάρμαρο», ὄπως κάναμε πάντα.

Ναί, ἀλλά πῶς ἀνησυχοῦμε; Διότι τὸ νὰ ἀνησυχοῦμε γενικῶς δίχως καὶ νὰ ἐννοοῦμε τὰ αὐταπόδεικτα δηλώνει αὐτοχειριασμὸ καὶ  ὄχι ἐνεργοποιημένα ἔνστικτα ἐπιβιώσεως.
Θέλετε λοιπόν νά δοῦμε τό πῶς ἀντιλαμβανόμεθα τήν χώρα μας ἐν τῷ συνόλῳ μας;
Ἂς ἀναγνωρίσουμε τὶς ἀνησυχίες μας, γιὰ ἀρχή, σὲ αὐτὴν τὴν (μᾶλλον ὄχι καὶ τόσο) στρεβλωμένη εἰκόνα γιὰ τὴν σημαία:

Ἐξοργισθήκατε; Καλὰ κάνατε κι ἐξοργισθήκατε, ἀλλὰ καιρὸς εἶναι νὰ ποῦμε τὰ πράγματα μὲ τὸ ὄνομά τους. Αὐτὴ ἡ παρεποιημένη εἰκόνα τῆς (φερομένης ὡς) ἑλληνικῆς σημαίας ἀποδεικνύεται ἀπὸ ὅλους μας, καθημερινῶς, σὲ ὅλες τὶς πράξεις μας καὶ σὲ ὅλες μας τὶς ἐπιλογές.
Θέλετε παράδειγμα; Ἂς δοῦμε αὐτό:

Ψυχασθένεια κομμουνιστική…

Τί εἶναι αὐτό; Τὰ ἔνδεκα ἀπὸ τὰ δεκαεπτὰ ψηφοδέλτια τῶν περασμένων ἐκλογῶν. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ καὶ τὰ ὑπόλοιπα ἕξι ἀκριβῶς ἀπὸ τὴν ἰδίαν σοσιαλιστοκομμουνιστικὴ μῆτρα πηγάζουν, πηγαίνετε νὰ μελετήσετε τὰ προεκλογικά τους προγράμματα, τὶς ἀμεσοδημοκρατικές τους ἀπόψεις ποὺ προέρχονται ἀποδεδειγμένα ἐκ τοῦ πSoros καί, καταληκτικῶς, τὴν καθολική τους συνενοχὴ στὸ νὰ μετατραποῦμε, ὡς κοινωνίες, σὲ κάτι ἀπολύτως κομμουνιστικοποιημένον.

Τὸ ἐὰν οἱ κομμουνιστικὲς ἐκδοχὲς εἶναι δύο στὴν χώρα μας (τροτσκιστικὴ ἀπὸ τὶς ΗΠΑ καὶ σταλινικὴ ἀπὸ τὴν Ῥωσσία), δὲν ἀλλάζει κάτι στὴν στυγνή μας πραγματικότητα. Ἐμεῖς ἔχουμε αὐτοβούλως κομμουνιστικοποιηθῆ ὡς κοινωνίες καὶ ὅλα ὄσα μᾶς ἐνοχλοῦν εἶναι ἀπολύτως ἐπιδερμικά. Ἐπὶ τῆς οὐσίας ἔχουμε αὐτό-ὑποταχθῆ σὲ μίαν μορφὴ ἐξουσίας πού, ὑποτίθεται, ἐλπίζουμε (κατὰ βάθος) νὰ ἔλθῃ κάποτε. Τὸ γεγονὸς πὼς εἶναι ἤδη ἐδῶ οὔτε ποὺ περνᾶ ἀπὸ τὰ μυαλά μας. 

This slideshow requires JavaScript.

Ὅταν λέμε σοσιαλισμὸς τὸ ἐννοοῦμε

Σοσια-λΗστὲς

Ἡ …«γενικὴ ἀμνηστεία» ποὺ ἤδη ἐδόθη (καὶ) ἀπὸ τὸ κούλλλιιι γιὰ τὰ τΣΥΡΙΖΑιόπανα, ἦταν ἁπλῶς ἕνα ἀντάλλαγμα, σὰν καὶ τὴν «γενικὴ ἀμνηστεία» ποὺ ἐπέβαλε ἡ ζωάρα, ὡς προεδρεύουσα τῆς βο(υ)λῆς τους ἢ κάθε ἄλλη ἀνάλογος στὸ παρελθόν.
Ὁ ἔλεγχος καὶ ἡ ἀνεύρεσις ἐνόχων, καθὼς φυσικὰ καὶ ἡ τιμωρία τους, δὲν συμπεριλαμβάνεται στὰ προγράμματα
τῶν κουδουνισμένων. Δουλειά τους ἦταν καὶ παραμένει μόνον τὸ νὰ ἐπιτρέπουν στὴν συμμορία τῶν τριακοσίων νὰ ἐξακολουθῇ νὰ ὑπάρχῃ, μὲ εὐφάνταστα προσχήματα καὶ δικαιολογίας, δρῶντας διαρκῶς καὶ μονίμως ἐν πλήρῃ ἀσυδοσίᾳ καὶ ἀσυλίᾳ, ἀλλά, σταθερὰ εἰς βάρος μας!!!
(Κι ὄποιος ἀρνεῖται νὰ τὸ συνειδητοποιήσῃ ἁπλῶς ἐξακολουθεῖ νὰ χορεύῃ ὅπως τοῦ παίζουν…!!!)

Μιᾶς καὶ τελικῶς τὸ «μάρμαρο θὰ τὸ πληρώσουμε ἐμεῖς» (πάλι), ἂς ξεκινήσουμε, δειλά-δειλά, νὰ συνειδητοποιοῦμε τὸ γιατί θὰ τὸ πληρώσουμε. Διότι, ὡς γνωστόν, ἐμεῖς καὶ μόνον ἐμεῖς εἴμαστε ὑπεύθυνοι τῆς πραγματικότητός μας. Κι ἐὰν ἀρεσκόμεθα νὰ μεταθέτουμε τὶς ἐλπίδες μας καὶ τὶς εὐθύνες μας σὲ τρίτους, ὄπως καλὴν ὤρα κάνουμε τώρα γιὰ τὰ διαπλεκόμενα κουδουνισμένα, καλὸ εἶναι νὰ παύσουμε ἐπὶ τέλους νὰ παπαγαλίζουμε αὐτὲς τὶς μυθοπλασίες, διότι τὰ χρονικά μας περιθώρια ἔχουν ἤδη ἐξαντληθῆ.

Εἴμαστε μία ἀπολύτως κομμουνιστικοποιημένη χώρα, ποὺ ὑπάγεται στὸ δίκαιον τῶν τοκογλύφων (ἢ ἄλλως «στὸ δίκαιον τῶν ἰσχυρῶν»), μέσῳ διαφόρων προσχημάτων (ἤ, ἄλλως, διεθνῶν ὀργανισμῶν, ὄπως ἡ κομμουνιστικοποιημένη Εὐρωπαϊκὴ Ἕνωσις, τὸ κομμουνιστικοποιημένο ΝΑΤΟ, ὁ κομμουνιστικοποιημένος ΟΗΕ) καὶ ἔχουμε περιπέση μόνοι μας καὶ αὐτοβούλως στὶς παρανοήσεις μας.

Ἀδυνατῶντας νὰ ἐννοήσουμε τὰ αὐτονόητα, νὰ ἀντιληφθοῦμε τὰ αἴτια τῶν δεινῶν μας, ἐξακολουθοῦμε νὰ θεωροῦμε (γιὰ παράδειγμα) ὑπευθύνους τῶν προβλημάτων μας ἄλλους, ἔξω ἀπὸ ἐμᾶς, ἀλλὰ οὐδέποτε τὴν δική μας ὀλιγωρία.
Βλέπουμε εὔκολα, γιὰ παράδειγμα, πὼς τὸ σύστημα ἐκπαιδεύσεώς μας ἦταν αὐτὸ ποὺ μᾶς …«μετουσίωσε» σὲ κάτι ἀπολύτως κομμουνιστικοποιημένον, ἀλλὰ ἀρνούμεθα, ἀκόμη καὶ τώρα, νὰ ἀποποιηθοῦμε τῶν ἐπιδράσεών του καὶ νὰ δομήσουμε ἐλευθέρως σκεπτόμενα μυαλά.
Ἀντιλαμβανόμεθα πὼς στὰ πρότυπα τοῦ διεθνισμοῦ μᾶς παρέσυραν οἱ θρησκεῖες (ποὺ ἀρνῶνται ἐπισήμως νὰ ἀναγνωρίσουν φυλὲς καὶ λαοὺς καὶ ἔθνη, παρὰ μόνον ποίμνια), μὰ κυρίως, ἀπὸ τότε ποὺ ἀποφασίσαμε ὡς λαὸς νὰ ἀπομακρυνθοῦμε ἀπὸ τὶς θρησκείες, ἐπιλέξαμε ἂν τί τοῦ ἐλευθέρως σκέπτεσθαι, τὴν ὑπαγωγή μας στὸ σοσιαλιστικῶς σκέπτεσθαι.
Ἀναγνωρίζουμε τὶς προδοσίες ποὺ ὑπέστημεν ἀπὸ τὸ πολιτικοκομματικὸ σύστημα, διαπιστώνουμε τὶς ἔνθεν κακεῖθεν ἐθνοπροδοσίες, ἀντιλαμβανόμεθα τελικῶς πὼς εἴμεθα ἀπολύτως μόνοι κι ἔρημοι, ἀλλά, ἀκόμη καὶ τώρα, ἀρεσκόμεθα στὴν πλειοψηφία μας, νὰ κρυφοκυττᾶμε πρὸς αὐτοῦ τοῦ τύπου τὰ μορφώματα, ἐλπίζοντες πὼς ἴσως νὰ μὴν εἶναι τόσο καθάρματα, ὄσο ἔως τώρα ἀντιληφθήκαμε, τὰ γνωστὰ καθάρματα.
Καί, τελικῶς, πάντα σὲ ἐπίπεδον πλειοψηφίας, γλείφουμε τὶς πληγές μας ἐλπίζοντες πὼς ἴσως τελικῶς οἱ δήμιοί μας νὰ μᾶς λυπηθοῦν. Ὡραῖες οἱ ἐλπίδες, ἀλλὰ ἐὰν εἶναι ἀποτέλεσμα παρανοήσεων, τότε, πολὺ ἀπλᾶ, καταντήσαμε πρόθυμα σφάγια.

Σήμερα ἔχουμε, στὴν πραγματικότητά μας, αὐτὸ τὸ πρᾶγμα νὰ μᾶς ἐκπροσωπῇ, ὡς σημαία, ἀλλὰ ἀρνούμεθα νὰ τὸ συνειδητοποιήσουμε. Ἐπὶ πλέον, ἀδυνατῶντας νὰ ἀνατρέξουμε στὰ ἱστορικὰ ἐκείνα τεκμήρια ποὺ ἀποδεικνύουν πὼς καὶ ἡ ἄλλη, ἡ ἐπίσημός του ἐκδοχή, πάλι σιωνιστοφορεμένο σύμβολον εἶναι, μᾶς ὑποχρεώνει νὰ αὐτό-παγιδευόμεθα σὲ φράσεις τύπου «προσβολὴ συμβόλων» καὶ «ἀνθέλληνες» καὶ «τσιράκια τοῦ πSoros», ἐνᾦ στὴν πραγματικότητα ἀκόμη κι ἐμεῖς, οἱ «ὑπερασπιστὲς τῶν συμβόλων» ἀρνούμεθα νὰ κατανοήσουμε πὼς παίζουμε τὰ παιχνίδια ποὺ παίζουμε μὲ σημαδεμένες …τράπουλες.

Γιὰ μίαν σημαία… (α)

Γιὰ μίαν σημαία… (β)

Ὁ λαός μας, ἀπὸ ἀρχαιοτάτων ἐτῶν, εἶχε πράγματι τὰ σύμβολα ποὺ τὸν ἐκπροσωποῦσαν στὰ λάβαρά του. Αὐτὸ ἦταν ἀναγκαία πρᾶξις ποὺ λειτουργοῦσε ἑνωτικῶς. Ὅμως παρέμεναν πάντα τοπικὰ καὶ ἀπολύτως σχετιζόμενα μὲ τὰ ἤθη καὶ τὰ ἔθιμα κάθε φυλῆς.
Κι ἐάν, τέλος πάντων, θὰ ἤθελαν οἱ Ἀθηναῖοι καὶ οἱ Σπαρτιᾶτες καὶ οἱ λοιποὶ Ἕλληνες στὴν ναυμαχία τῆς Σαλαμῖνος νὰ παρουσιασθοῦν μὲ κοινὰ σύμβολα-λάβαρα, καλὸ εἶναι νὰ συνειδητοποιήσουμε πὼς δὲν θὰ ἦσαν περσικὰ ἢ φοινικικὰ ἢ ἀνθελληνικὰ αὐτά. Θὰ ἦσαν ἀπολύτως σύμφωνα μὲ τὰ
ἐδῶ κοινῶς ἀνεγνωρισμένα πρότυπα.

Τὸ γιατί, τὸ πότε καὶ τὸ πῶς ἄλλαξε αὐτὴ ἡ τακτική, δὲν εἶναι τῆς παρούσης. Ὅμως ὄχι μόνον ἄλλαξε, ἀλλὰ ἀπὸ τότε ποὺ ἄλλαξε κι ἐμεῖς ἀλλάξαμε. Κι ἀλλάξαμε τόσο, ὅσο νὰ ἀδυνατοῦμε νὰ ἀντιληφθοῦμε τὰ αὐτονόητα. Ἐν τούτοις, γιὰ τὴν ὥρα, ὀφείλουμε νὰ ἐκμεταλλευθοῦμε πρὸς ὄφελός μας, τὸ ὑπάρχον γεγονός, ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν κι αὐτὴ ἡ σημαία, ὡς ἔχει, ὡς ὄπλο, παραμένῃ «σημαδεμένο».

Ἔχοντας ἐμεῖς ἐπίγνωσιν τοῦ τί σημαίνει, μποροῦμε νὰ χρησιμοποιοῦμε τὰ κοινῶς ἀναγνωρίσιμα σύμβολά μας ὡς μέσον ἑνοποιήσεώς μας. Δὲν μᾶς χρειάζονται (αὐτὴν καὶ μόνον τὴν στιγμή!!!) ἐπὶ  πλέον διαφοροποιήσεις, συγκρούσεις καὶ διασπάσεις.
Οὔτε εἶναι ὤρα νὰ «ξεκαθαρίσουμε τὸ τοπίον» ἀπὸ τοὺς μισέλληνες. Θὰ τὸ κάνουν μόνοι τους, πολὺ σύντομα, ἐπιλέγοντας ἐπὶ τῆς οὐσίας πλευρά, ἀνάμεσα στὴν ζωὴ καὶ στὴν ἀνυπαρξία.
Δὲν εἶναι ὤρα λοιπὸν νὰ στραφοῦμε κατὰ τῶν στρατευμένων τοῦ πSoros πρακτορίσκων, διότι καὶ ἀμελητέα, πληθυσμιακῶς, ποσότης εἶναι ἀλλά, καλὸ εἶναι, νὰ ἀντιληφθοῦμε πὼς στὸ πρῶτο …ΜΠΑΜ ὅλα αὐτὰ τὰ νούμερα θὰ γίνουν …μπουχός, ἀναξαρτήτως τῶν πόσων στρατευμένων θὰ τοὺς ὑποστηρίζουν. Καὶ θὰ γίνουν …μπουχός, διότι, πολὺ ἁπλᾶ, ἡ Ἀνάγκη δὲν διέπει τὶς πράξεις τους καὶ τὶς ἐπιλογές τους. Βλέπετε, κατὰ τὰ γνωστά, «ἀνάγκα καὶ θεοὶ πείθονται»…
Καὶ ἡ Ἀνάγκη, αὐτὴν τὴν στιγμή, εἶναι νὰ ὁλοκληρωθῇ ἡ διαδικασία ἐπανεκκινήσεως τῶν πάντων. Ἐπὶ τῆς διαδικασίας θὰ ὁλοκληρωθοῦν καὶ οἱ ἀναγκαῖοι ἐκεῖνοι διαχωρισμοί, ποὺ θὰ καθορίσουν τὰ ἐπόμενά μας βήματα.
Εἶναι ὅμως ὤρα (ἀπολύτως προσωρινῶς καὶ μόνον διὰ τὴν παρούσαν περίστασιν) νὰ ἀπαλλαγοῦμε ἀπὸ κάθε εἴδους κι ἐκδοχὴ κομμουνιστικοσοσιαλιστικῆς μας πλάνης, ἐὰν πράγματι θέλουμε νὰ πιστεύουμε πὼς θὰ τὰ καταφέρουμε. Αὐτὸ τὸ σύμβολον, γιὰ ἀρχή, πρέπει νὰ ξεφορτωθοῦμε.

Καὶ ἀπὸ τὰ μυαλά μας, καὶ ἀπὸ τὶς συμπεριφορές μας καὶ ἀπὸ τὶς ἐλπίδες μας. Εἶναι κατασταλτικὸν καὶ μόνον ἐναντίον μας λειτουργεῖ.
(Ποῦ νὰ ξέραμε καὶ τὰ …παραμέσα ὅμως, ἐμεῖς οἱ …ἀριστεροχριστιανιστές*!!!)

Τί κάνουμε;
Ἀγνοοῦμε τοὺς δολιοφθορεῖς. Ἀγνοοῦμε τοὺς συκοφάντες. Ἀγνοοῦμε τοὺς παραπληφορητές.
Ἑστιάζουμε ἀποκλειστικῶς καὶ μόνον στὸ τί ἀκριβῶς θέλουμε καὶ χρειαζόμεθα ἐμεῖς, πρὸ κειμένου νὰ «καθάρουμε» τὰ μυαλά μας ἀπὸ κάθε περιττότητα.
Διατηροῦμε μόνον στὶς συνειδήσεις μας αὐτὰ ποὺ μποροῦν νὰ δράσουν ἐνωτικῶς καὶ ἀπαλλασόμεθα ἀπὸ κάθε φανατισμό, ὅσο κι ἐὰν αὐτὸ μᾶς ξεβολεύῃ. Δὲν εἶναι ὥρα νὰ προτάσσουμε τὶς «ἰδέες μας», ἐφ΄ ὄσον δὲν γνωρίζουμε (ἀκόμη) τὸ κατὰ πόσον εἶναι ὀρθὲς ἢ ἐὰν εἶναι δικές μας ἐπιλογὲς ἢ ἐμφυτευμένες.
Ἀναζητοῦμε ὅλους ἐκείνους μὲ τοὺς ὁποίους μᾶς ἑνώνουν κοινὲς ἀνησυχίες καὶ ξεκινᾶμε νὰ δροῦμε γιὰ νὰ τὶς ἐξαλείψουμε ἢ νὰ τὶς ἀπομειώσουμε.
Συγκεντρωνόμεθα μόνον στὰ θετικὰ καὶ ἀγνοοῦμε τὰ ἀρνητικὰ τῶν συμπατριωτῶν μας. Δὲν εἶναι ὤρα νὰ φτιάξουμε τὸν κόσμο, ἐφ΄ ὅσον ἀκόμη δὲν ἔχουμε φτιάξη τοὺς ἑαυτούς μας.
Κυττᾶμε νὰ ἀναδεικνύουμε τὰ θετικὰ (κυρίως τῶν γύρω μας!!!) διότι ἀπὸ αὐτὰ καὶ μόνον μποροῦμε νὰ πιασθοῦμε γιὰ νὰ πατήσουμε κάπου. Ἤδη τώρα πατοῦμε στὸ …κενό, ἐνᾦ ὁσονούπῳ γκρεμιζόμεθα ἅπαντες. Τὸ «ὁ σώζων ἑαυτὸν»…» ἐπικρατεῖ καὶ τείνει νὰ κυριαρχήσῃ, γιὰ νὰ καταλήξουμε ἅπαντες ἔρημα καὶ μοναχικά, ἀπομεμακρυσμένα ἀπὸ τὴν …«ἀγέλη», ἀμνοερίφια.
Καί, φυσικά, ἐπάνω καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα, συνειδητοποιοῦμε (ἐπὶ τέλους) τὸ ἐὰν οἱ ἔως τώρα ἐπιλογές μας ἦσαν λάθος. Ἐὰν ἦσαν πράγματι λάθος (ποὺ ἦσαν!!!), τότε δὲν πρέπει κάτι νὰ κάνουμε ἀλλὰ κάτι νὰ ἀλλάξουμε. Ἡ ἀλλαγή, γιὰ νὰ ἔλθῃ, δὲν θὰ ἔλθη ἀπ΄ ἔξω, ἀλλὰ ἀπὸ μέσα. Γιὰ νὰ ἐπέλθῃ ὄμως αὐτὴ ἡ ἀλλαγή, γιὰ ἀρχὴ (καὶ μόνον) ἂς ἀρκεσθοῦμε στὸ νὰ χαλιναγωγήσουμε (ὅπως-ὅπως) τὶς ἀπόψεις μας καὶ τὶς ἰδέες μας. Καιρὸς εἶναι πιὰ νὰ ὑποταχθοῦμε, συνειδητῶς, στὰ ὄσα ἡ Ἀνάγκη ὑπαγορεύει, μήπως καὶ κάτι προλάβουμε νὰ διασώσουμε.

Φιλονόη

* Τί θέλω νά πῶ; Γιὰ νὰ προσπαθήσουμε νὰ ἀνακαλύψουμε κοινὲς (ἢ μὴ) «γραμμὲς» μὲ τὸ σφυροδρέπανο σὲ κάτι ἄλλο, πιὸ …ὀθωμανικό-διογεννὲς καὶ …«εἰδωλολατρικό»!!! 

Τὸ αἴνιγμα τῆς ἡμισελήνου

.

Ἀποποίηση εὐθύνης

Οἱ συντάκτες τῶν ἄρθρων ἀποδέχονται ὅτι φέρουν τὴν ἀποκλειστικὴ εὐθύνη γιὰ τὴ νομιμότητα, ἀλλὰ καὶ γιὰ τὴν ὀρθότητά του περιεχομένου τῶν ἄρθρων τους, ἀπαλλάσσοντας τὸ filonoi.gr ἀπὸ ὁποιανδήποτε σχετικὴ εὐθύνη.

15 thoughts on “Ἡ πραγματικότης μας

  1. Φιλονόη, πρὸς ἐπίῤῥωση τῶν ὅσων τεκμηριωμένως ὑποστηρίζεις, σπεύδω νὰ σοῦ ἐπισημάνω τὰ ἑξῆς δύο (2):
    1. Σύμφωνα μὲ ὅσα ἐγὼ εἶμαι σὲ θέση νὰ γνωρίζω, τὰ νέα ἑλληνικὰ εἶναι ἡ μόνη ἀπὸ τὶς εὐρωπαϊκὲς γλῶσσες στὴν ὁποία, ὅ,τι στὰ ἰταλικά, γαλλικά, ἱσπανικὰ κ.λπ. καλεῖται “κρατικό”, παρ’ἡμῖν λέγεται “δημόσιο”, δηλαδὴ “λαϊκό”. (Δῆμος= λαός).
    2. Ἐπισήμως, ἡ κόκκινη σημαία ὑψώθηκε -ποῦ ἀλλοῦ- στὶς Η.Π.Α., στὴν ἀπεργία, συγκεκριμένα, ποὺ ἔγινε κατὰ τὴν τελευταία δεκαετία τοῦ 19ου αἰ. στὸ Σικάγο.
    Καὶ ὅμως: Γιὰ πρώτη φορὰ ἡ κόκκινη σημαία ὑψώθηκε στὴ Στερεὰ Ἑλλάδα, κατὰ τὴν ἐπανάσταση τοῦ 1862 ἡ ὁποία κατέληξε στὴν ἔξωση τοῦ Ὄθωνος. Ὁ Γρίβας μάλιστα (τοῦ γνωστοῦ δίστιχου: “Γρίβαμ’ σὲ θέλει ὁ βασιλιὰς/τί νὰ μὲ θέλη ὁ κερατάς;”) ἀπειλοῦσε νὰ “βάψη κόκκινο” τὸ “παλάτι τῆς Ἀθήνας”, δηλαδὴ τὰ παλαιὰ ἀνάκτορα ὅπου σήμερα στεγάζεται ἡ βουλή. Ὁ Γρίβας, βέβαια, δὲν πρόλαβε νὰ ἀσκήση τὶς βαπτικές του ἱκανότητες, ἐπειδὴ οἱ διακηρύξεις του καὶ οἱ κόκκινες σημαῖες ποὺ εὐθαρσῶς ἀνεπέτασσε προκάλεσαν ἀνησυχία στοὺς Ἄγγλους – μὲ ἀποτέλεσμα νὰ πεθάνη “ἀπὸ κρυολόγημα” κατὰ τὴ διάρκεια τῆς πορείας του πρὸς τὴν Ἀθήνα. Ἔχει σημασία ὅμως ὅτι ἡ κεντρικὴ αἴθουσα τῆς Ἐθνοσυνέλευσης ποὺ συνῆλθε τὸ 1863 μετὰ τὴν πτώση τοῦ Ὄθωνος ἤτανε διακοσμημένη μὲ “κόκκινες σημαῖες”. Αὐτὸ εἶχε προκαλέσει μεγάλη ἐντύπωση στοὺς τότε ξένους περιηγητές καθὼς καὶ στοὺς Γάλλους πανεπιστημιακοὺς ποὺ πλαισίωσαν τὴν ὑποστήριξη τῆς διδακτορικῆς μου διατριβῆς.
    Τὸ θέμα ἐγὼ δὲν ἔχω μπορέσει νὰ τὸ ἐξηγήσω – παρὰ τὸ ὅτι οἱ “κόκκινες σημαῖες” στὴν Ἑλλάδα τοῦ 1862-1863 ἀποτελοῦν σημαντικὸ κεφάλαιο βιβλίων μου.
    Καὶ ἀκόμη: Στὴν Ἱσπανία οἱ Ἀναρχικοὶ ἀποτέλεσαν συγκροτημένη πολιτικὴ δύναμη, ἀλλὰ ἐδῶ (ἐὰν ἔχετε τὸν Θεό σας!) πρωτοεμφανίστηκαν – στὴν Πάτρα, συγκεκριμένα, κατὰ τὴν ἀνατροπὴ τοῦ Ὄθωνος (1862)! Πῶς; Γιατί; Κανένας μέχρι σήμερα δὲν ἔχει ψάξει τὸ θέμα…

  2. Ὅ,τι καὶ ἡ τωρινὴ γαλλικὴ σημαία: Ἄσπρο, μπλέ, κόκκινο. (Τὸ μπλὲ καὶ τὸ κόκκινο εἶναι παραδοσιακῶς τὰ χρώματα τοῦ Παρισιοῦ.)

  3. Ναί, βρὲ Φιλονόη μου! Κυκλοφορεῖ ἐν προκειμένῳ καὶ κόκκινη σημαία, ἀλλὰ ἡ ὕψωσή της ὀφείλεται στὸν ἐνθουσιασμὸ τῶν ἐπαναστατῶν. Ὅλες οἱ ἄλλες σημαῖες τῆς εἰκόνας εἶναι οἱ γνωστὲς τῆς γαλλικῆς ἐπανάστασης/γαλλικῆς Δημοκρατίας. (Καὶ μετὰ ἡ ἐν λόγῳ δὲν εἶναι καὶ τόσο κόκκινη: πρὸς τὸ πορτοκαλὶ φέρνει καὶ μὲ ρίγα κίτρινη στὴ μέση.)

    • Δὲν ξέρω ἐὰν ἔχῃς δῆ τέτοιαν σημαία ἀπὸ κοντά, πάντως ἡ πρὸ κειμένη εἶναι ἀκριβῶς τῆς αὐτῆς ἀποχρώσεως μὲ τὴν γαλλική. Καὶ δὲν μοῦ φαίνεται γιὰ κίτρινη γραμμὴ ἀλλὰ γιὰ γράμματα.
      Σοῦ παρέθεσα δὲ καὶ τὸ σκουφάκι τους, γιὰ νὰ τὰ συνδέσῃς.

  4. Τὸ σκουφάκι εἶναι -δηλωμένα, ἐπισήμως- ὁ “φρυγικὸς σκοῦφος”. Πῶς ἑρμηνεύεται τὸ φαινόμενο;

  5. Ὅπως διεπίστωσες ὁ «φρυγικὸς σκοῦφος» κάτι θέλει νὰ μᾶς …δηλώσῃ.
    https://filonoi.gr/2019/11/05/didaktika-symperasmata-ek-ths-gallikhs-epanastaseos/
    Τὸ αὐτὸν συμβαίνει καὶ μὲ τὸ κόκκινο χρῶμα. Κάποια (μερικὰ) ἐκ τῶν λαβάρων τοῦ 1821 (μέ, κυρίως, τὸν σταυρὸ στὸ μέσον τους) εἶχαν τὸ κόκκινο χρῶμα ὡς κύριον. (Βλέπε σημαία Λόντου, ποὺ γνωρίζουμε τὸν ῥόλο του …ἀκροθιγῶς!!!)
    λάβαρα ἐπαναστάσεως

    Ἡ μόνη, κατ’ ἐμέ, σημαία, ποὺ ἔδειχνε πράγματι πὼς ἤθελε νὰ …ξεφύγῃ, ἦταν τοῦ καπετᾶν Θοδωράκη:
    σημαία Κολοκοτρώνη
    ὁ ὁποῖος, εἰρήσθω ἐν παρόδῳ, ἐπίσης ᾖλκε καταγωγὴ ἀπὸ μεγάλες οἰκογένειες τῆς Πελοποννήσου. Τὸ γιατί αὐτὸς ἦταν διαφορετικὸς ἀπὸ τοὺς ἄλλους, δὲν θὰ τὸ ἀναλύσουμε τώρα.
    Πάντως τὸ ἐρώτημα παραμένει ἀναπάντητον: ἂν καὶ ἡ γενικὴ γραμμὴ ἦταν νὰ ἐμφανισθοῦν σημαῖες μὲ ἕναν σταυρό, μόνον, γαλάζιο ἢ κυανὸ ἢ λευκό, ἐν τούτοις αὐτὸ ποὺ εἴδαμε νὰ σηκώνεται εἶναι τὸ …ὅ,τι νἆναι.
    σημαῖες 1821

    Οἱ μόνοι ποὺ παρουσίασαν σημαῖες πανομοιότυπες μὲ τὴν σημερινὴ ἦσαν ὁ Κανάρης μὲ τὸν Μιαούλη.

    σημαῖες Κανάρη Μιαούλη
    Ὁ πρῶτος διετέλεσε πολλάκις πρωθυπουργὸς τῆς ἐπαρχίας καὶ ὁ δεύτερος, παρὰ τὸ ἔγκλημα κατὰ τοῦ ἔθνους, ἀκόμη τιμᾶται ὡς ἥρως.
    Ἔχω γράψη γιὰ τὸν Μιαούλη ἀναλυτικῶς ἐδῶ:
    https://sanshmerafilonoi.gr/2013/07/31/f-h-aygoystoy-1831-h-katastrofh-toy-stoloy-apo-ton-boko-miaoylh/
    Καὶ εἶναι ἀπορίας ἄξιον τὸ γεγονὸς πὼς ἐνᾦ τὰ Ψαῤῤᾶ εἶχαν ἄλλην σημαία, ὁ Κανάρης εἶχε τὴν δική του.
    Σημαία Ψαῤῥῶν

    Ἐπὶ πλέον, ἐπανέρχομαι ξανὰ καὶ ξανά, σὲ ἕνα παλαιό μου κείμενον, τὸ ὁποῖον ἦταν – κατὰ κάποιον τρόπο- καθ’ ὑπαγόρευσιν, ἐφ΄ ὅσον μοῦ ἀπηγορεύθη νὰ πλησιάσω – ἐγγίξω τὸ σύγγραμα (ποὺ ὅμως ἦταν ἐκεῖ καὶ μποροῦσα πράγματι ἐξ ἀποστάσεως νὰ διαπιστώσω τὸ ἐὰν ἦσαν γραμμένα τὰ ὅσα ἄκουγα), ἀνεφέρετο σὲ κάποιες «συμπτώσεις» γεγονότων τῶν τελευταίων αἰώνων.
    https://filonoi.gr/2015/04/26/mia-oikogeneia-monon-elegxei-ta-panta-ston-planhth/
    Πόσα λοιπόν ἐξ αὐτῶν ἦσαν ἀληθῆ καί πόσα ἐξ αὐτῶν σήμερα ἐπιδροῦν ἀκόμη ἐπάνω στούς λαούς ὡς τροχοπέδη;

    Ἐγὼ λοιπὸν σηκώνω τὰ χέρια ψηλά. Ἀδυνατῶ νὰ ἀπαντήσω σαφῶς γιὰ τὸ πῶς, γιατί, ποιός, πότε, ποῦ, μὲ ποῖον αἴτον, ἐκείνην τὴν ἐποχὴ «ἄλλαξε γραμμή», ἀφήνοντας τοὺς ἄλλους στὶς ἐλπίδες του.

  6. Κάτι ἀκόμη πιὸ περίεργον εἶναι ἡ σημαία τοῦ Ῥῆγα, ποὺ φέρει τὸ ῥόπαλον τοῦ Ἡρακλέους.
    Ἐκδοχή 1:
    Ῥῆγας 1
    Ἐκδοχὴ 2:
    Ῥῆγας 2
    Ἐκδοχὴ 3:
    Ῥῆγας 3
    Καθαρὰ τὰ χρώματα τῆς γαλλικῆς σημαίας (μία ἐξ αὐτῶν).
    Ἐξ ἴσου περίεργον εἶναι ὁ τρόπος ποὺ ἀπηλλάγησαν ἐξ αὐτοῦ.
    Καὶ ἰδοῦ τὸ μέγιστον ἐρώτημα: Πεῤῥαιβός. Ποῖος ὁ ῤόλος του; Ἐνᾦ ὅλοι οἱ σύντροφοι τοῦ ‘Ρῆγα ἔγιναν …μεζεδάκι γιὰ τὰ σκουλήκια, αὐτὸς ὄχι μόνον ἐπεβίωσε, ἀλλὰ ἔστερξε ὁπουδήποτε καὶ ἐπὶ πλέον μᾶς ἄφησε κι ἀπομνημονεύματα γιὰ τὸ …Σοῦλι καὶ τὴν Πάργα. Γιατί; Ἀναφέρει μάλιστα (σὲ κάποιαν ὑποσημείωσίν του) περίπου τὸ ἐξῆς: «εὐτυχῶς ποὺ ἐφονεύθη ὁ Μάρκος (Μπότσαρης) κι ἐσώθη ἡ Ἑλλάς».
    Ἡ οἰκογένεια τῶν Μποτσαραίων γνωρίζουμε πὼς ἔπαιξε καταλυτικὸ ῥόλο γιὰ τοὺς Σουλιῶτες (καὶ εἰς βάρος τους), κατὰ τὰ χρόνια ποὺ ὁ Ἀλῆ πασσᾶς τοὺς πολεμοῦσε. Ὡραία ἔως ἐδῶ.
    Ὁ Μάρκος κατήντησε ὑποχείριον τοῦ Μαυροκορδάτου, μὲ ἀποτέλεσμα νὰ …«δοξάζεται» ὁ (παρ΄ ὀλίγον) «στρατάρχης καὶ νὰ σφαγιάζονται τὰ παλληκάρια ἀδίκως.
    Ὁ Πεῤῥαιβὸς ἦταν πρακτορίσκος (δὲν ἔχω στοιχεία, παρὰ μόνον ἐνδείξεις), ποὺ μᾶς πείθει γιὰ τὸν κακὸ Πήλιο Γούση, ἀλλὰ στιγματίζει καὶ τὸν Μπότσαρη, ποὺ ὑπηρέτησε τὸν Μαυρκοκορδᾶτο πιστά.
    Κι ἐρωτῶ. Ἦταν σκέτο κωλεττικός; Ἦταν σκέτο πράκτωρ τοκογλύφων; Ἤ ἦταν καί κάτι περισσότερο; Πάντως ἡ βπ(υ)λὴ ἀπεφάσισε νὰ ἐπανεκδόσῃ τὰ ἀπομνημονεύματά του ἐπ’ ἀφορμῆς τῆς ἐπετείου ποὺ πλησιάζει.
    http://www.estianews.gr/eidiseis-arthra/ta-apomnimoneymata-tou-christoforoy-perraivou/
    Μπορῶ ἐγώ καλλίτερα νά τοποθετηθῶ ἐπ΄ αὐτοῦ ἐφ΄ ὅσον τά ὁμολογοῦν μόνοι τους;

  7. Γιὰ νὰ βοηθήσω. Δύο (σύγχρονες) ἐκδοχὲς τὸν παρουσιάζουν μὲ κόκκινα λάβαρα.
    Πρώτη κατὰ Δαρείου:
    Ἀλέξανδρος κατὰ Δαρείου
    Δευτέρα κατὰ τὴν εἴσοδον στὴν Βαβυλώνα:
    ἀλέξανδρος βαβυλώνα
    Ὁπωσδήποτε δὲν συνιστοῦν ἀποδείξεις, ἀλλὰ σίγουρα αὐτοὶ ποὺ τὰ ἀπεικόνισαν κάπου πατοῦσαν.

Leave a Reply to Δημήτρης ΜιχαλόπουλοςCancel reply