Ὁ φίλος «Ἐξοργισμένος Ἕλλην (ποὺ διαθέτει ἕνα πεντακάθαρον καὶ διαυγέστατον κριτήριον ἀντιληπτικότητος κατ’ ἐμέ!!!), παρέθεσε πρὸ μερικῶν ἡμερῶν τὰ κεντρικὰ σημεία, ποὺ ἀνακύπτουν ἀπὸ τὶς ἀγωνίες τοῦ «μέσου δεξιοῦ» σήμερα στὴν χώρα μας. Πρὶν νὰ σχολιάσω ἐγὼ τὰ παρακάτω, ἂς τὰ δοῦμε, συμπεπυκνωμένα, ὅπως ἀκριβῶς μᾶς τὰ μεταφέρει ὀ φίλος μας.

Ἔχω ἕνα φίλο Κρητικό, πενηντάρης, μὲ οἰκογένεια, μορφωμένος καὶ μὲ καλὴ δουλειὰ στὸν ἰδιωτικὸ τομέα. Εἶναι ἐθνικιστής, ἀντινουδοῦ καὶ κάπως στρατόκαυλος. Μιλήσαμε τὶς προάλλες γιὰ κάποιο ἄσχετο θέμα καὶ μοῦ ἔκανε τὴν κλασσικὴ ἐρώτηση ποὺ μὲ βγάζει ἀπὸ τὰ ῥοῦχα μου: «πῶς τά βλέπεις τά πράγματα;».

Εἶναι ἐρώτησις ποὺ μὲ βουρλίζει ἐξ αἰτίας τῆς γενικότητος καὶ τῆς ἀοριστίας της. Τὴν θεωρῶ τόσο ἀνόητο ὅσο σχεδὸν τὴν συζήτηση γιὰ τὰ ζώδια. Ἂν θὲς νὰ μὲ ῥωτήσῃς κάτι, ὅ,τι δήποτε, πρέπει νὰ εἶσαι ὅσο πιὸ σπεσίφικ γίνεται. Ἐπειδὴ εἶναι καλὸ παιδὶ καὶ ἀξιόλογος δὲν τὸν εἰρωνεύθηκα καὶ τοῦ ζήτησα νὰ γίνῃ πιὸ συγκεκριμένος.

Διεφάνη ὅτι ἐννοοῦσε τὸ θέμα τῆς Τουρκίας. Ἀπέφυγα νὰ τοποθετηθῶ καὶ προσεπάθησα νὰ ἐκμαιεύσω τὴν δική του ὀπτική. Νὰ ἐξαγάγω ἕνα, κατὰ τὸ δυνατόν, συνεκτικὸ ἀφήγημα ποὺ θὰ συνοψίζη τὴν στάση τοῦ λεγομένου «δεξιοῦ» κόσμου.

Σᾶς τὸ παρουσιάζω σὲ γενικὲς γραμμές, κατὰ τὴν ῥοὴ τῆς συζητήσεως, ἀναπόφευκτα ἐλλειπτικῆς.

• • Ὅ,τι κι ἂν γίνῃ θὰ πονέση καὶ θὰ πονέση πολύ. Καλὸ σενάριο δὲν ὑπάρχει. Τὸ πιθανότερο εἶναι νὰ δώσουμε κῶλο, νὰ δώσουμε στοὺς Τούρκους ὅ,τι ζητήσουν.
  • Ἔπρεπε ἤδη νὰ ἔχουμε καλέση σὲ ἐπιστράτευση μερικὲς κλάσεις. Σὲ ἐρώτησή μου τί θὰ χρησιμεύσουν κάποιοι ἐπιστρατευμένοι τοῦ στρατοῦ ξηρᾶς, σὲ στρατόπεδα τῆς ἐνδοχώρας τύπου Μεσολογγίου ἢ Τριπόλεως, τὴν στιγμὴ ποὺ ὁ πόλεμος θὰ κριθῆ στὴν θάλασσα καὶ στὸν ἀέρα, μὲ βάση τὴν τεχνολογικὴ ὑπεροπλία, ἡ ἀπάντησις ἦταν ἡ ἑξῆς: θὰ ἐπαγρυπνοῦν γιὰ τὸν ἐσωτερικὸ ἐχθρό. Τοὺς ἑκατομμύρια (sic) μουσουλμάνους μετανάστες, κυρίως Ἀσιάτες (Πακιστανούς, Μπαγκλαντέζους) ποὺ ἔχουν ἔλθη ἐδῶ ὡς ἀντερκάβερ πράκτορες τοῦ ἐχθροῦ. Ἔτσι ἐξηγεῖται καὶ τὸ ὅτι οἱ συγκεκριμένες ἐθνότητες δὲν προξενοῦν πολλὰ προβλήματα ἐγκληματικότητος σὲ σχέση μὲ ἄλλους· εἶναι, ἂς ποῦμε, sleeping agents, νομοταγεῖς γενικῶς καὶ φιλήσυχοι, ποὺ δὲν δίδουν στόχο καὶ θὰ ἐκδηλωθοῦν ὡς ἔνοπλος πέμπτη φάλαγγα μόνον ὅταν ξεσπάσῃ πόλεμος καὶ πάρουν ἐντολὴ ἀπὸ τὴν Ἄγκυρα.
  •  Τὸ μεγάλο ἐρωτηματικὸ εἶναι ἡ στάσις τῶν Ἀλβανῶν τῆς Ἑλλάδος. Οἱ Ἀλβανοὶ εἶναι πολεμικὴ φυλὴ καὶ ἔχουν θεό τους τὸ χρῆμα περισσότερο ἀπὸ κάθε ἄλλον λαὸ στὸν πλανήτη. Ἐὰν κρίνουν ὅτι τοὺς συμφέρει ἡ διατήρησις τοῦ ὑπάρχοντος καθεστῶτος, δηλαδὴ ἡ ἑλληνικὴ κυριαρχία, θὰ πολεμήσουν στὸ πλευρό μας. Ἂν ὁ Τοῦρκος τοὺς προσφέρῃ περισσότερα, θὰ στραφοῦν ἐναντίον μας καὶ θὰ μᾶς σφάξουν.
  •  Ἡ δοκιμασία ποὺ ἔρχεται θὰ εἶναι μεγάλη καὶ θὰ πονέση πολύ. Ὅμως μακροπροθέσμως θὰ βγῆ κάτι καλὸ ἀπὸ αὐτὴ τὴν ἱστορία. Μέσα ἀπὸ τὴν ἥττα καὶ τὴν ταπείνωση ἴσως ἀναδειχθῆ μία νέα γενεὰ Ἑλλήνων, πιὸ δυναμικῶν, ποὺ θὰ πραγματοποιήσουν μίαν ἐθνικὴ ἀναγέννηση. Σὲ ἐρώτησή μου γιὰ τὸ ποῦ περίπου τοποθετεῖ χρονικὰ αὐτὴν τὴν ἐξέλιξη δὲν ἀπήντησε. Παρέπεμψε γενικὰ στὸ μέλλον.
    Τὸν ἐρώτησα ἐὰν ἔχῃ στὸν νοῦ του ἕνα ἑλληνικὸ θαῦμα πετρελαϊκῆς εὐημερίας τύπου Ντουμπάι. Χωρὶς νὰ τὸ ἀποκλείσῃ, δὲν ἤθελε νὰ περιορίσῃ τὸ ὅραμα ἀναγεννήσεως σὲ τέτοια πλαίσια. Μίλησε γιὰ τεχνολογικὲς ἐξελίξεις ποὺ δὲν μποροῦμε κἂν νὰ φαντασθοῦμε τώρα, σὲ συνδυασμὸ πάντα μὲ τὴν διαμόρφωση ἑνὸς νέου ἐθνικοῦ φρονήματος, χωρὶς τὴν σημερινὴ ἡττοπάθεια καὶ τάσεις φυλετικῆς αὐτοκτονίας.
    

Ἐξοργισμένος Ἕλλην 

Ἂς ξεκινήσω λοιπὸν …ἀνάποδα (ἢ ἀπὸ τὸ τελευταῖο:) «ἡ διαδικασία ποὺ ἔρχεται θὰ εἶναι μεγάλη καὶ θὰ πονέση πολύ. Ὅμως, μακροπροθέσμως, θὰ βγῆ κάτι καλὸ ἀπὸ αὐτὴν τὴν ἱστορία…«

Τί θέλει νά πῇ λοιπόν πραγματικά κάποιος «δεξιός ἐθνικισταράς» μέ τό παραπάνω;
Αὐτὸ ποὺ μᾶς λέει εἶναι πὼς ἡ (βεβαία) ἧττα θὰ λειτουργήση ἀφυπνιστικῶς γιὰ ὅλους μας, μά, ἰδίως, γιὰ τὴν νέα γενεά. Μία ἧττα ὅμως θὰ λειτουργοῦσε πράγματι ἔτσι, μόνον ἐὰν κι ἐφ΄ ὅσον θὰ ἦταν πολύνεκρος. Κάτι τέτοιο ὅμως μᾶλλον ἀπίθανον εἶναι, ἐπὶ τῶν παρόντων περιστάσεων, διότι οὐδεὶς ἐπιθυμεῖ (ἔνθεν κακεῖθεν) μακρὰ σὲ χρόνο περίοδο συγκρούσεως. Συνεπῶς, πέραν κάποιων, ἀριθμητικῶς, μικρῶν «ἀπωλειῶν, δὲν ὑπάρχουν σοβαρὲς πιθανότητες νὰ ἐξυπηρετηθῇ αὐτὴ ἡ πιθανότης. Συνεπῶς μᾶλλον ἄκαιρον φαντάζει κάτι τέτοιο. Ὄχι τὸ «θὰ πονέσουμε πολύ», ἀλλὰ τὰ (ἀναμενόμενα ἀπὸ κάποιους) ἀποτέλεσματα.

Ποῖος θά εἶναι ὁ ῥόλος τῶν Ἀλβανῶν.
Εἴθισται οἱ γόνοι τῶν μεταναστῶν (ἰδιαιτέρως τῆς δευτέρας καὶ τρίτης γενεᾶς) νὰ εἶναι περισσότερο σκληροπυρηνικοὶ ἀπὸ τοὺς προγόνους των. Εἴθισται ἐπίσης, ἰδίως γιὰ τοὺς αὐστηρῶς σκληροὺς μουσουλμάνους, κάτι τέτοιο νὰ εἶναι πλέον κοινῶς παραδεκτὸ στὴν Ἡνωμένη μας Εὐρώπη.
Εἰδικῶς γιὰ τοὺς συχρόνους Ἀλβανοὺς ὅμως ἔχω νὰ σημειώσω τὰ ἐξῆς: στὴν πλειοψηφία τους ἔχουν τόσο πολὺ …διαβρωθῆ, ἀπὸ τὸ ὑπάρχον πολιτικο-κομματικὸ σύστημα τῆς χώρας μας, ποὺ ἔχουν περισσότερες πιθανότητες νὰ δράσουν ὑποστηρικτικῶς ὑπέρ μας, παρὰ τὸ ἀντίθετον. (Δίχως νὰ σημαίνῃ κάτι τέτοιο πὼς ἀποκλείεται ἡ πιθανότης ἀπολύτως ἐχθρικῶν ἐπεισοδίων ἐκ τῆς κοινότητός των.)

Τί θέλω νά πῶ; Ἐὰν προσεκτικῶς παρατηρήσετε τὸν τρόπο διαβιώσεώς τους σήμερα, στὶς πόλεις μας καὶ στὶς ἐπαρχίες μας, ἰδίως γιὰ τὶς Ἀλβανίδες, θὰ διαπιστώσετε πὼς ἐδῶ, στὸ Ἑλλαδοκαφριστάν, τυγχάνουν εὑρείας ἐλευθερίας, ποὺ δὲν ἔχουν στὸν τόπο τους. Αὐτὸ ἐκφράζεται μὲ πολλοὺς τρόπους, μὰ κυρίως μὲ τὸ ὅτι ἀνεξαρτήτως μεγέθους τῶν θυσιῶν ποὺ ἀπαιτῶνται, θὰ παλεύουν μὲ ὅλες τους τὶς δυνάμεις γιὰ νὰ παραμείνουν ἐδῶ, πρὸ κειμένου νὰ ἀποφύγουν τὴν ἐπιστροφή τους στὴν πατρίδα των καὶ στὸν ἐκεῖ τρόπο ζωῆς.
Πῶς «μεταφράζεται» αὐτό; Μὲ ἕναν τρόπο: ἡ διάβρωσίς τους εἶναι μεγαλυτέρα ἀπὸ ὅσο φανταζόμεθα. Αὐτὸ βέβαια δὲν εἶναι λόγος ἐφησυχασμοῦ, ἀλλὰ σίγουρα εἶναι χρήσιμον νὰ γνωρίζουμε πὼς δὲν εἶναι ἀκριβῶς ὅπως φαίνονται τὰ δεδομένα ποὺ μᾶς παρουσιάζονται. Ὑπάρχουν πολλὲς παράμετροι καὶ πολλὲς ὑπό-λεπτομέρειες, ποὺ κατὰ τόπους (ὄχι ἀπαραιτήτως στὴν ἐπικράτεια) θὰ κρίνουν τὸ «παιχνίδι».

Τί θά συμβῆ μέ τούς χιλιάδες (ἢ ἑκατοντάδες χιλιάδες ἢ καὶ ἑκατομμύρια) «νεοέλληνες ἐπενδυτές» τῆς ἐνδοχώρας, πού στήν πραγματικότητα λειτουργοῦν ὡς …ἐμπροσθοφυλακή τῶν Τούρκων;
Αὐτὰ τὰ ἔχουμε πῆ καὶ τὰ ἔχουμε ξανά-πῆ. Στὶς ἐπερχόμενες ἐξελίξεις σαφῶς καὶ θὰ εἶναι ἐνεργότατος ὁ ῥόλος τους, ἀλλά, κατ’ ἐμὲ (καὶ μόνον!!!) ἐπιβάλλεται κάτι τέτοιο νὰ ἀντιμετωπισθῇ ἀπὸ μὴ στρατεύσιμες δυνάμεις. Συνεπῶς, κατ’ ἐμὲ πάντα, ἡ ἐπὶ τοῦ παρόντος ἐπιστράτευσις στὸ ἐσωτερικὸ δὲν ἔχει νόημα, παρὰ μόνον γιὰ λόγους ἐκπαιδεύσεως. Τὰ νησιά μας κι ὁ Ἕβρος εἶναι τὰ σύνορα καὶ ἐπὶ αὐτῶν τῶν συνοριακῶν γραμμῶν ἀπαιτεῖται νὰ γίνῃ ἡ ἀναγκαία καὶ χρήσιμος προετοιμασία. Ὅλα τὰ ὑπόλοιπα (πιθανὰ κι ἀπίθανα) σενάρια ποὺ ἴσως νὰ ἐξελιχθοῦν στὸ ἐσωτερικὸ τῆς χώρας εἶναι ἀναγκαῖον νὰ ἀντιμετωπισθοῦν μὲ τὴν συμμετοχὴ τῶν τοπικῶν πληθυσμῶν, διαφορετικῶς πάλι καὶ πάλι θὰ ὑποπέσουμε στὶς ἴδιες συνθῆκες συντόμως.
Ἤ, γιὰ νὰ τὸ πῶ ὡμότατα (!!!), ἐὰν δὲν εἴμαστε ἱκανοὶ κι ἄξιοι νὰ ὑπερασπισθοῦμε ὅλα αὐτὰ ποὺ ἐμεῖς κρίνουμε πὼς πρέπει νὰ ὑπερασπισθοῦμε, τότε, λυπᾶμε, μὰ δὲν τὰ δικαιούμεθα τελικῶς. 

Ἂς ἐξετάσουμε ὅμως καὶ τὶς ἀντιλήψεις περὶ ἧττης.
Ὑπάρχει ἕνα τραγούδι τῶν Καμπανέλλη-Χατζηδάκη, πού, κατ’ ἐμέ, μαρτυρᾶ πολλὰ περισσότερα ἀπὸ ὅσα θὰ θέλαμε.

Θὰ φέρω ἕνα πολὺ ἐνδιαφέρον παράδειγμα ἀπὸ τά, σχετικά, πρόσφατα γεγονότα καὶ τὴν προδοσία τῆς Κύπρου.
Ἂν καὶ ἡ γενικὴ ἀντίληψις ποὺ σήμερα ἐπικρατεῖ, εἶναι πὼς οἱ Ἕλληνες ἠρνήθησαν νὰ συμπολεμήσουν μὲ τοὺς Κυπρίους, κατὰ καὶ μετὰ τὴν εἰσβολή, κάτι τέτοιο διαψεύδεται ἐκ τῶν γεγονότων. Ὄχι μόνον ἀπὸ τὶς …ἐξαιρέσεις τοῦ κανόνος αὐτῶν ποὺ παρήκουσαν ἐντολές, ἀλλὰ καὶ γενικότερα ἀπὸ τὶς ἴδιες τὶς μάχες τῆς ΕΛΔΥΚ, μὰ καὶ τὴν πλειοψηφία τῶν Ἑλλάδιτῶν, ποὺ εὑρέθησαν ἐκεῖ κατὰ τὴν διάρκεια αὐτῶν τῶν γεγονότων.

Οἱ Ἑλλαδίτες, στὴν πραγματικότητα, οὐδέποτε ἠρνήθησαν νὰ πολεμήσουν. Οἱ κεφαλές τους ἦσαν αὐτὲς ποὺ τοὺς ἐκράτησαν μακρὰν τῶν μαχῶν (ναί, ναί… μὲ πολλὲς δολιότητες, παραπληροφορίες, προδοσίες, ἀπομακρύνσεις, μεταθέσεις καί, κυρίως, μὲ ἕνα γερὸ …λείασμα τῶν γεγονότων, ὅταν αὐτὰ ἔληξαν!!!). Οἱ λαμπρὲς ἐξαιρέσεις ποὺ ἐπιβεβαιώνουν τῶν κανόνα εἶναι ὑπαρκτὲς καὶ περὶ αὐτῶν, μὲ τεκμηριωμένο λόγο, ἔχει συγγράψη ὁ Κωνσταντῖνος Δημητριάδης (ἔργα του ἐδῶ). Ὁ ἄνθρωπος αὐτὸς (κι ὄχι μόνον!!!) ἔχει ἀναλώση τὴν ζωή του, πρὸ κειμένου ἡ ἔρευνά του νὰ τεκμηριώνεται πλήρως καί, τοὐλάχιστον, ὁ ἀντίλογος ἐὰν ὑπάρξῃ (καὶ δὲν εἶναι ἐμμονικός), εὔκολα ἀκυρώνεται. (Δυστυχῶς ὁ διάσημος «φάκελλος τῆς Κύπρου» ὅμως ἐμπράκτως εἶναι …ἀνύπαρκτος!!!)

Συνεπῶς;
Συνεπῶς, πάντα κατ’ ἐμέ, ναί, πράγματι, ἕνα ἐθνικὸ πλῆγμα δύναται νὰ ἀφυπνίσῃ ἕναν λαὸ σὰν τὸ δικό μας, ἐφ΄ ὅσον βέβαια αὐτὸς ὁ λαὸς στὰ ἐπὶ μέρους στοιχεία του παραμένει …ζωντανός.
Μά παραμένει ἤ ὄχι;

Δὲν εἶμαι αὐτὴ ποὺ δύναμαι νὰ ἀπαντήσω ἐπ΄ αὐτοῦ, διότι ἀγνοῶ πολλὰ ἐπὶ μέρους στοιχεία.
Αὐτὸ ποὺ μπορῶ νὰ σᾶς πῶ μὲ βεβαιότητα εἶναι πὼς ἀνεξαρτήτως τοῦ ἐὰν μία τέτοια ὑπόθεσις θὰ ἔχη καὶ τὴν ἀναγκαία (γιὰ ὅλους μας) δυναμική, ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ βγάλῃ ἀπὸ τὴν μαλθακότητα τὴν κοινωνία μας, ἕνα εἶναι βέβαιον: ἕνα μεγάλο πλῆγμα, εἴτε σὲ ἀτομικὸ εἴτε σὲ κοινωνικὸν ἐπίπεδον, σαφῶς καὶ εἶναι ἱκανὸ νὰ ἀκυρώσῃ κάθε εἴδους λοβοτομή.

Θά μποροῦσε ὅμως ἕνα τέτοιο πλῆγμα νά μᾶς ἀφυπνίσῃ τόσο, ὅσο νά …«μεταλλαχθοῦμε» σέ κάτι πιό χρήσιμο γιά ἐμᾶς;
Καὶ πάλι ἐπὶ αὐτοῦ ἀδυνατῶ νὰ σᾶς ἀπαντήσω ἐπακριβῶς, ἐφ΄ ὅσον μόνον σὲ ὑποθέσεις θὰ βασισθῶ καὶ ὄχι σὲ στοιχεία.

Ὑπάρχει μία παροιμία ποὺ λέει πὼς «ἑνὸς κακοῦ μύρια ἔπονται».
Τὰ «κακὰ (τῆς Μοίρας μας)» δὲν ὑπέπεσαν ἐπάνω μας τυχαίως καὶ δὲν εἶναι τόσο …ἄσχετα (καὶ) τῶν δικῶν μας πράξεων (συμβιβασμῶν, ὑποχωρήσεων, ἀνοχῶν), ἀλλὰ προέχονται ἀπὸ ἀλληλοδιάδοχα γεγονότα, ποὺ εἴτε ἀγνοήσαμε εἴτε προσπεράσαμε εἴτε ἀρνηθήκαμε νὰ ἀντιμετωπίσουμε. Εἶναι δὲ ἀμέτρητα, πολλαπλασιάζονται διαρκῶς καὶ διαφαίνεται πὼς δὲν ἔχουν ἀρχὴ καὶ τέλος τὰ λάθη μας, ποὺ πλέον δροῦς εἰς βάρος μας πολλαπλασιαστικῶς.
Μά, ἀπὸ τὴν ἄλλην, ἐφ΄ ὅσον ἔχουμε ὑποστῆ τὸν «βρασμὸ τοῦ βατράχου», τὰ ἀντανακλαστικά μας ἔχουν καταντήση σχεδὸν …ἀνύπαρκτα.

Χάριν συντομίας τοῦ κειμένου, θὰ τὰ συμπυκνώσω λοιπὸν ὅλα αὐτὰ τὰ «κακὰ (τῆς Μοίρας μας)» στὸ ἐξῆς: εἴμαστε ἤδη λοβοτομημένοι μαζάνθρωποι καὶ μόνον ἕνα ἰδιαιτέρως βίαιον γεγονὸς ἔχει πιθανότητες νὰ ἀνασύρῃ στὴν ἐπιφάνεια ἀναγκαία ἔνστικτα πρὸ κειμένου νὰ ἐπιβιώσουμε.

Ἐὰν λοιπὸν (θεωρητικὸ αὐτό), δὲν ἀπειληθῇ ἐν τῷ συνόλῳ της ἡ ἐπιβίωσίς μας, ὁ προαναφερόμενος πόνος δὲν θὰ εἶναι καθολικὸς καί, κατ’ ἐπέκτασιν δὲν θὰ δράση ἐπάνω μας «θεραπευτικῶς», πρὸ κειμένου νὰ ἐξέλθουμε, κάποιαν στιγμὴ στὸ μέλλον, τῶν τελμάτων μας.
(Ἔχω πολλάκις ἀναφερθῆ στὸ ζήτημα αὐτὸ καὶ πιστεύω πώς, ἐφ΄ ὅσον πρόκειται γιὰ «φυσικὴ διεργασία», ὑπάγεται στοὺς γενικοτέρους «φυσικοὺς νόμους»).

Τὸ μπόλι.

Θά μποροῦσε νά συμβῇ κάτι τέτοιο σέ ἐμᾶς;
Ναί, ὑπὸ προϋποθέσεις.
Ποιές προϋποθέσεις; Πάντως ὄχι μόνον ἕναν πόλεμο, μικρᾶς (ἢ λίγο μεγαλυτέρας ἴσως), διαρκείας, συνδυαστικῶς μὲ ἐσωτερικοὺς κλυδωνισμοὺς ἀπὸ …«νεο-ἐπενδυτές». Χρειάζεται καὶ κάτι ἀκόμη ποὺ θὰ λειτουργήση ἰσχυρὰ ἑνωτικῶς (σὲ καθαρὰ ἀνθρωπιστικὸ ἐπίπεδον), πρὸ -ἢ καὶ κατὰ τὴν διάρκεια- αὐτῶν τῶν γεγονότων.
Τί; Ἀγνοῶ, ἀλλὰ σίγουρα ὅλες οἱ θεωρίες καὶ  οἱ ὑποθέσεις, ἐὰν ἐξετασθοῦν μία πρὸς μία, ἀποκαλύπτεται πὼς πάσχουν σὲ αὐτὴν τὴν λεπτομέρεια. Ὁ πόνος ποὺ γεννᾶ ἡ ἀπώλεια, ὅσο μεγάλος κι ἐὰν εἶναι, γρήγορα …ξεγελιέται μὲ «ἀνταλλαγματα». Μόνον ἐὰν αὐτὸς ὁ πόνος εἶναι βαθύς, ἀθεράπευτος καὶ διαρκὴς ἔχει πιθανότητες νὰ «ἀφυπνίσῃ» κάτι χρήσιμο γιὰ ὅλους μας.

Γνωρίζω πὼς ἔχει ἐπιχειρηθῆ (καί, σὲ ἕνα σημεῖον, ἔχει ἐπιτευχθῆ) νὰ ἀποσοβηθοῦν τέτοιες πιθανὲς συνθῆκες, ἰδίως μετὰ τὸ Ὁλοκαύτωμα στὸ Μάτι. Ὅμως τότε ἐπρόκειτο γιὰ μίαν μόνο, σχετικὰ μικρᾶς ἐκτάσεως, περιοχή. Τί θά ἀνακύψη ἐάν κάτι ἀνάλογο (ὄχι ἀπαραιτήτως ἀπὸ πυρκαϊὲς ἢ πλημμῦρες) συμβῇ σέ εὐρύτερες περιοχές;

Καταλήγοντας. Τὸ «δεξιὸ ἀφήγημα» ἔχει ἀρκετὰ σημεία ἀληθείας νὰ μᾶς παρουσιάσῃ, μόνον ποὺ σὲ μερικὲς λεπτομέρειες πάσχει. Ἐὰν συνυπολογίσουμε πὼς πρόκειται γιὰ …ἀντιβενιζελικὸ κατάλοιπο, ποὺ ὅμως ἔχει κτυπηθῆ ἀλύπητα, ἰδίως σὲ ἐπίπεδον ἰδεολογιῶν, ἐδῶ καὶ τοὐλάχιστον ἕναν αἰῶνα, τότε πολὺ φοβᾶμαι πὼς ἐὰν δὲν ἑστιάσουν στὰ κενὰ τῶν ἐλπίδων τους ὅλοι αὐτοί, θὰ εὑρεθοῦν πρὸ μεγάλων (καὶ δυσαρέστων) ἐκπλήξεων.

Τὸ πρόβλημά μας, οὔτως ἢ ἄλλως, ὡς λαοῦ, δὲν εἶναι τὸ νὰ ἐπιβεβαιωθοῦν ἢ νὰ ὑπερισχύσουν οἱ μὲν τῶν δέ(ν), ἀλλὰ κάτι ἄλλο, πιὸ σημαντικό. Κι αὐτὸ τὸ κάτι ἄλλο, ἐφ΄ ὅσον ἐξακολουθοῦμε νὰ ὑπερασπιζόμεθα ἰδεολογίες καὶ ἰδεοληψίες καὶ θεωρίες, ποὺ ὅμως εἶναι μερικῶς ἀληθεῖς, μὴ ἀποφασίζοντες νὰ ἑστιάσουμε στὸ ὅλον τῆς Ἀληθείας καὶ τῆς Ἐλευθερίας, ὅ,τι καὶ νὰ ὑποθέσουμε ἢ νὰ προσπαθήσουμε θὰ εἶναι ἁπλῶς ἕνα ἀκόμη λάθος.
Ἔτσι κι ἀλλοιῶς ἡ Ἀλήθεια κρύβεται πίσω ἀπὸ ὅλα αὐτὰ καί, ὅσο κι ἐὰν ξεβολευόμεθα, θὰ ὑποχρεωθοῦμε πρὸς αὐτὴν καὶ μόνον νὰ ὁδηγηθοῦμε.
Πότε; Πῶς; Μέ ποίους; Τί σημασία ἔχει;

Φιλονόη 

Υ.Γ. Καλὸ εἶναι νὰ προβληματισθοῦμε σοβαρότατα ἀπὸ τὰ ὄσα γράφει ὁ φίλος μας. Εἶναι χρησιμότατον…