Μέσα σὲ μόλις μίαν δεκαετία καταφέραμε, στὴν πλειοψηφία μας, νὰ κατανοήσουμε τὸ πόσο ψεύτικος καὶ πλαστὸς ἦταν ὅλος ὁ κόσμος τῆς μεταπολιτεύσεως.
Μέσα σὲ μόλις μία δεκαετία συνειδητοποιήσαμε, στὴν πλειοψηφία μας, πὼς ὅλη ἡ Ἱστοριά ποὺ γνωρίζαμε ἦταν ψευδὴς καὶ πρόστυχα ἔτσι διεσκευασμένη, ποὺ τελικῶς νὰ πιστεύουμε γιὰ …σωτῆρες μας τοὺς δημίους μας.
Μέσα σὲ μία μόλις δεκαετία ἐπιτύχαμε, ὡς λαός, νὰ ἀπαξιώσουμε πλήρως ὅλο τὸ μύθευμα τῆς δημοκρατίας, τῶν ἐκλογῶν καὶ τῶν «ἐθνοσωτήρων» κάθε τύπου καὶ ἐκδοχῆς, ὁδεύοντας ἐπὶ τῆς οὐσίας σὲ μίαν πρωτόγνωρο αἴσθησιν Ἐλευθερίας…
Ὄχι, δὲν ἐφθάσαμε, ἀλλὰ ξεκινήσαμε…

Εἶναι αὐτὴ ἡ δεκαετία ποὺ μᾶς ἀφύπνισε, τόσο ὅσο χρειαζόταν, πρὸ κειμένου νὰ κάνουμε τὰ ἐπόμενά μας βήματα, ἔχοντας (ἐπὶ τέλους!!!) στὶς «ἀποσκευές» μας τὴν καχυποψία, τὴν ἀμφιβολία καὶ τὴν ἀμφιβήτησιν. Μία δεκαετία γόνιμος, ἀπὸ ὅλες τὶς ἀπόψεις, παρὰ τὶς μεγάλες μας ἀπώλειες σὲ ὑλικὰ καὶ σὲ κοινωνικὰ ἐπίπεδα. Ἐν τούτοις εἶναι γεγονὸς πὼς δὲν παραμείναμε μόνον στὸ νὰ κατανοήσουμε τὸ πόσο ἀλητήρια ἦσαν τὰ μίσθαρνα ὄργανα τοῦ «Ἐδῶ Πολυτεχνεῖο», ἀλλὰ σιγά-σιγά, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος ὀλιγώτερο, ὁδεύουμε σταθερὰ στὸ νὰ ἀποδομήσουμε πλήρως μέσα μας ὅλο αὐτὸ τὸ ὑβριστικὸ μόρφωμα, ποὺ θεωρούσαμε γιὰ Πατρίδα μας. Ἠ φυλακή μας ἦταν καὶ τὸ γνωρίζουμε πλέον…

Ὅλα, ἐπισήμως, σὰν σήμερα, πρὸ 46 ἐτῶν ἐξεκίνησαν.
Στὴν πραγματικότητα σὰν σήμερα, πρὸ 46 ἐτῶν,  αὐτὸ ποὺ ἐξεκίνησε ἦταν ἡ ἀρχὴ τῆς τελικῆς μας πορείας πρὸς τὸ νὰ ἀποδεκτοῦμε, νὰ συνειδητοποιήσουμε καὶ νὰ προετοιμασθοῦμε, γιὰ νὰ ἀπό-γκρεμίσουμε ὅλο τὸ μόρφωμα τοῦ Ἑλλαδοκαφριστᾶν.
Σὰν σήμερα, πρὸ 46 ἐτῶν, ἐξεκίνησε ἡ ἀντίστροφος μέτρησις γιὰ ἕναν προδιαγεγραμμένο θάνατο, ἑνὸς κράτους παρῳδίας. Ἕναν  θάνατο ποὺ στὴν ἀρχή, ἀπευχόμεθα, μὰ τώρα ἀντιλαμβανόμεθα πὼς εἶναι καὶ Ἀναγκαῖος καὶ ἀναπόφευκτος.

Ἡ ἀλήθεια, ποὺ λίγο ἔως πολύ, μέσα μας τὴν γνωρίζουμε, εἶναι ὅτι σὰν σήμερα δὲν ἐξεκίνησε ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους τῆς Ἑλλάδος, ἀλλὰ ἡ ἀρχὴ τοῦ τέλους μίας κακοπαιγμένης  φαρσοκωμωδίας. Μίας κακοστημένης παραστάσεως, ποὺ μὲ τὸ ἔνδυμα (τὸ ἀπολύτως παρεποιημένο ὄμως καὶ πλαστό, ποὺ καταχρηστικῶς καὶ πλαστογραφικῶς αὐτό-ἀποκαλεῖται ὡς) «Ἑλλάς», μᾶς παρεπλάνησε γιὰ σχεδὸν δυό αἰῶνες. Ἕνα ψέμμα, πλῆρες διαπλοκῆς καὶ ἀτιμίας, μὲ σημαία του τὴν ἀδικία καὶ τὴν ἀτιμωρησία καὶ μὲ σύμβολά του τὴν διαρκῆ οἰκογενειοκρατία καὶ τὴν ἀνηθικότητα, δὲν γίνεται νὰ νοηθῇ γιὰ Πατρίδα μας. Τὰ ψευδεπίγραφα ἐπὶ τέλους φθάνουν στὸ πέρας τους καὶ ἐμεῖς αὐτὸ τὸ κατανοήσαμε.
Ἁπλῶς ἀκόμη, μέσα μας, δὲν  ἔχουμε ἐπιτύχη πλήρως νὰ ἀποδεκτοῦμε αὐτὲς τὶς νέες διαπιστώσεις, ἂν καί, τελικῶς, ὅλοι μας, ἄλλος περισσότερο κι ἄλλος λιγώτερο, τὶς σιγοψιθυρίζουμε.

Εἶναι πάντως γεγονὸς πὼς ἡ ἡμερομηνία αὐτὴ εἶναι μία πολὺ σπουδαία ἡμερομηνία. Ὄχι διότι τὴν θεωροῦν τὰ διαφόρων ἐπιπέδων σαπρόφυτα ὡς ἡμερομηνία – σταθμὸ γιὰ τὴν ἐπάνοδο τῆς δημοκρατίας των, ἀλλὰ γιατὶ ἀκριβῶς λόγῳ τῆς δημοκρατίας των  ἀντιληφθήκαμε ἐμεῖς (καὶ μόνον ἐμεῖς!!!) τὸ μέγεθος τῆς βρωμιᾶς των, τὸ βάθος τῆς διαφθορᾶς καὶ τὸ ἀπέραντο τοῦ ψεύδους.
Καὶ εἶναι πράγματι τελικῶς ἡ σημερινὴ ἡμέρα ἡ ἐπέτειος τῆς ἀπαρχῆς τοῦ τέλους των.
Πῶς γίνεται λοιπόν νά μή μάθουμε νά τήν τιμοῦμε γιά πολύν καιρό ἀκόμη; 

Φιλονόη 

εἰκόνα