Ὅμηρος. Ὁ Ὀδυσσεὺς ὁ Λαερτιάδης.
Ὅμηρος Σελὶς Ο. Λ. Πανταζίδου §
Ὁ Ὀδυσσεὺς 455
μ μαρτυρίας 406
η ἠδὲ 281
ρ ῥήσεις 575
ο ὀμαρτησάντων 465 1-2 Συνέχεια
Αἴλουρος: παρὰ τὸ αἰολεῖν (κινεῖ ὁρμητικὰ) καὶ ἀνάγειν (ἀνακινεῖ) τὴν οὐρά!!!
Αἰολεῖν: Ἀεὶ (πάντοτε) + εἴλω – ἴλλω (ὠθῶ, συνωθῶ, κινῶ), ἐξ οὖ καὶ Αἴολος. Συνέχεια
Τέτοιο τραγούδι μόνο ὁ Ὅμηρος ἔγραψε (θ266-367) καὶ μόνο ὁ Δημόδοκος τραγούδησε (ἔρωτας, μοιχεία, ἀποκάλυψη, γέλια). Ἀπὸ μένα τὰ σχόλια εἶναι περιττά.
266 Κι εκείνος την κιθάρα παίζοντας γλυκό τραγούδι αρχίζει, πως η Αφροδίτη η ομορφοστέφανη κι ο Άρης σε αγάπη επέσαν και πως αρχή κρυφά πρωτόσμιξαν στου Ηφαίστου το παλάτι’ κι εκείνος δώρα της εχάρισε πολλά, και το κλινάρι
270 βαριά του ρήγα Ηφαίστου εντρόπιασε᾿ μα ο Γήλιος, που τους είδε να σμίγουν, έτρεξε στον Ήφαιστο και του ‘πε το μαντάτο. Κι αυτός, σαν άκουσε το μήνυμα και τον πικρό το λόγο, στο χαλκιδιό του επήγε κλώθοντας κακές δουλειές στα φρένα·και βάλθηκε, τρανό στο κούτσουρο πιθώνοντας αμόνι, Συνέχεια
Ἄθλιος:
«Ὁ ταλαίπωρος, παρὰ τὸ ἄθλειν, τὸ ἀγωνίζεσθαι, ὃ ἐστι κακοπαθεῖν».
Αὐτὸς δηλαδὴ ποὺ ἔχει ὑποστῆ κακουχίες, ποὺ ἔχει διαπράξη ἄθλους. Συνέχεια
Ἡ ἐτυμολογία τῆς λέξεως Θεὸς
Παρὰ τὸ ῥῆμα Θέω=τρέχω
«εἰς ὅν πάντες τρέχομεν»
(Εἰς τὸν ὁποῖον οἱ πάντες προστρέχουμε) Συνέχεια
