Ὑπάρχει στὸν κόσμο μας μία βαθειὰ ῥιζωμένη συνήθεια συμβιβασμῶν, ἀπὸ ὅλους μας, ποὺ φθάνει στὰ ὅρια τῆς συνειδητῆς μας ὑποταγῆς στὰ θέλω τῶν πολλῶν. Αὐτὴ ἡ συμπεριφορά μας προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀνάγκη μας γιὰ ἀσφάλεια, ἐφ΄ ὅσον, τελικῶς, οὐδέποτε ξεφύγαμε ἀπὸ τὴν ἀγελαία μας συμπεριφορά.
Ἐὰν τὸ παιδὶ ἐπιθυμήσῃ ἕνα ἀνοίκειο, πανάκριβο δῶρο μὴν ἠθικολογεῖτε (ἐδῶ ὁ κόσμος πεινᾶ), οὔτε νὰ τὸ ἀποπάρετε (πᾶς καλά ῥέ γαϊδούρι;) —άνθρωπος εἶναι, θέλει ὅ,τι κινεῖται. Ἂς ἀκούσῃ μὲ ἤπιο, γλυκὸ τρόπο, πόσο θαυμάσια ἰδέα εἶχε. Ὅμως, κάθε ὄμορφη ἐπιθυμία ἔχει κόπο —ἐξηγῆστε ὅτι ἕνας μόνο τρόπος ὑπάρχει νὰ τὸ ἀποκτήσεῃ Νὰ κατασκευάσῃ ἕνα … Συνέχεια
Ποὺ μᾶς κάνουν νὰ παραλύουμε ἀπὸ τρόμο καὶ νὰ μουδιάζουμε ἀπὸ μοναξιά. Ποὺ δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ χαλαρώσουμε καὶ νὰ ἀπολαύσουμε αὐτὰ ποὺ ἤδη ἔχουμε, μικρὰ ἢ μεγάλα. Ποὺ μᾶς δηλητηριάζουν τὴν σκέψιν καὶ θολώνουν τὴν κρίσιν…
Ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται κυρίως ἀπὸ ἀμέτρητες ἐκδοχὲς τῆς κάθε …«ἰδεολογίας», μὲ ἀποτέλεσμα οἱ συνεπακόλουθες -περαιτέρῳ- κοινωνικὲς διασπάσεις νὰ εἶναι αὐτονόητες, ἀναπόφευκτες καί, σὲ ἕναν βαθμό, ἀναγκαῖες. Πῶς εἶναι δυνατόν νά συνεργασθοῦμε/συμπράξουμε/συμπορευθοῦμε μέ ἄλλους ὅταν ἐμεῖς κι αὐτοί χωριζόμεθα ἀπό («ἰεολογικά») χάσματα; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀκολουθήσουμε ἕναν ὁποιονδήποτε «προβατάρη» ἐάν αὐτός κι ἐμεῖς σκοπεύουμε … Συνέχεια
Ἐὰν ἔως σήμερα, βάσει τῶν διαπιστώσεών μου, τῶν ἐμπειριῶν μου καὶ τῶν παθημάτων μου, κάποια σημεῖα ἢ περίοδοι τῆς ζωῆς μου εἶναι ἀπολύτως λάθος, τότε, γιὰ κάποιον λόγο, κάτι ἔχω ἀντιληφθεῖ λάθος. Τὸ τὶ εἶναι αὐτό, τὸ πῶς ἀλλάζει καὶ τὸ γιατὶ πρέπει νὰ ἀλλάξῃ, εἶναι μία διαδικασία ἁπλῆ, ἀλλὰ σίγουρα ἀναγκαία, ποὺ ὅμως … Συνέχεια
…καὶ μετὰ θὰ λάβουμε τὴν ἄγουσα πρὸς τὴν ἄνοδον. Ἐὰν δὲν ἀπαλλαγοῦμε πλήρως ἀπὸ κάθε μορφῆς βαρίδι, οὐδέποτε θὰ καταφέρουμε νὰ λειτουργήσουμε ὅπως πρέπει καὶ ὅπως μᾶς πρέπει, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε στοιχειώδης βαθμοὺς ἐλευθερίας. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς συνεργοῦμε, συνειδητῶς ἢ μή, στὸ νὰ ἀπομειώνονται διαρκῶς οἱ βαθμοὶ Ἐλευθερίας μας, ὅλα ὅσα θεωρούσαμε γιὰ … Συνέχεια
