Ἀπὸ τὶς ἄσκοπες συγκρούσεις… Ἀπὸ τὶς ἄσκοπες ὑστερίες… Ἀπὸ τὶς ἄσκοπες διενέξεις… … Ἀλλὰ ἂς παραμείνουμε ἑστιασμένοι στὸ νὰ κρατήσουμε τὶς ζωές μας καθαρές, ἀμόλυντες καὶ διάφανες, ἀκόμη κι ἐὰν ἀπαιτηθῇ νὰ προβοῦμε σὲ …συγκρούσεις, ὑστερίες καὶ διενέξεις.
Ὁ κόσμος ἀποτελεῖται ἀπὸ στιγμὲς ἀγάπης καὶ ἀπὸ δῶρα, ποὺ ὁ κάθε ἕνας, μόνος του, μπορεῖ νὰ μαζέψῃ γιὰ νὰ φτιάξῃ τὸ δικό του κόσμημα, τὸ δικό του νόημα.
Κυττᾶς γύρω σου καὶ τρομάζεις, διότι ἡ ἀξιοπρέπεια ἐγκαταλείπει ἕναν λαὸ κι ἕναν τόπο… Ντρέπεται κι αὐτή… Ἀποχωρεῖ… Κάποιοι, ἐλάχιστοι, ποὺ ἀκόμη τολμοῦν νὰ τὴν ὑπερασπίζονται, φαντάζουν γραφικοὶ ἢ ἀκόμη καὶ ἀντικοινωνικοί… Μὰ αὐτοί, οἱ ἐλάχιστοι, δὲν πατοῦν στὴν ἀσφάλεια καὶ στὴν ὁμοιομορφία της ἰσοπεδωτικότητος… Πατοῦν στὸ Ὄνειρο καὶ στὴν Τόλμη του… Ἀλλά πῶς νά … Συνέχεια
Ὅλοι μας γνωρίζουμε μέσα μας πὼς ἡ θύελλα, ἐντὸς τῆς ὁποίας ἐδῶ καὶ χρόνια εἰσήλθαμε, κορυφώνεται ἐντὸς ὀλίγου χρονικοῦ διαστήματος. Τὸ γνωρίζουμε καλὰ καὶ καθημερινῶς, ὅσο οἱ καταῤῥεύσεις κμεγιστοποιοῦνται, τόσο περισσότερο συνειδητοποιοῦμε πὼς μὲ σύντροφο τὴν ἀγωνία καὶ τὸν φόβο δὲν θὰ μπορέσουμε να ἀντιμετωπίσουμε τὰ ὅσα ἔρχονται. Κι ἐπεὶ δὴ ἀκριβῶς ἀγνοοῦμε τὸ μέγεθος … Συνέχεια
Θά ‘ναι Δύσις, γιά θά ‘ναι Ἀνατολή; Μὰ κι ἂν ἀνάψῃς φάρο δὲν γελᾶς τὴν Δύση γιὰ τὴν Ἀνατολή…
Βολεύει… Βολεύει τόσο ὅσο νὰ ἀκροβατοῦμε ἀκόμη καὶ μεταξὺ ζωῆς καὶ θανάτου… Ἡ (ἀριστοτελικὴ) «κατὰ συνθήκην ἄγνοια» εἶναι ἀποτέλεσμα πολλῶν παραγόντων, μά, κυρίως, κάποια ἀδυναμίας, ὄχι ἀπαραιτήτως νοητικῆς.
