Θαυμᾶστε τὸν καταγγελτικὸ λόγο ἑνὸς μεγάλου Ἕλληνος!
(Τόσα πολλὰ μόνον σὲ τέσσερα λεπτά!!!) Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: γλῶσσα
Παγκόσμια ἡμέρα ἑλληνικῆς γλώσσης.
Καλημέρα φίλες καὶ φίλοι…
Μὲ μία καλὴ εἴδηση!!!!!!
Καθιέρωση τῆς 24ης Ὀκτωβρίου ὡς «Παγκοσμίου Ἡμέρας Ἑλληνικῆς Γλώσσης» προτάθηκε σὲ κοινὴ συνεδρίαση τῶν Κοινοβουλευτικῶν Ἐπιτροπῶν Μορφωτικῶν Ὑποθέσεων καὶ Ἑλληνισμοῦ τῆς Διασπορᾶς μὲ θέμα «Ἑλληνισμὸς καὶ Φιλελληνισμὸς τῆς Ἰταλίας – Κοινὲς Δράσεις γιὰ τὴν προβολὴ τῆς Ἑλληνικῆς Γλώσσης καὶ τοῦ Ἑλληνικοῦ Πολιτισμοῦ». Συνέχεια
Ἡ γλῶσσα καὶ τὸ σέξ
Εἶναι μιὰ οἰκογένεια στὸ λίμπρο ντ᾿ ὄρο
ποὺ βαστάει ἀπὸ τὸ 1600 μέχρι τὶς
ἡμέρες μας. Ἂς ποῦμε
ἡ οἰκογένεια Συνέχεια
Λοβοτομή
Ὁ ἄνθρωπος ἔφτασε στὰ 108 – καὶ
μόνο γι᾿ αὐτὸ τοῦ φιλάω τὸ χέρι –
καὶ νὰ μὲ συγχωρῇ
ποὺ λέγω – ὅτι οἱ θεωρίες του
ἦταν μία –
ἀπὸ τὶς μεγάλες καταστροφὲς τῆς
Ἑλλάδος.
Ἐμμανουὴλ Κριαρᾶς (1906-2014)
* * *
Δὲν εἶναι τὸ μονοτονικό. Σὲ αὐτὴ
τὴν θλιβερὴ ὑπόθεσι –
ὁ Κριαρᾶς ἦταν ὁ τελευταῖος
τροχὸς τῆς ἁμάξης. – Τὸ μονοτονικὸ Συνέχεια
ΣΑΜΠΟΤΑΖ, ἡ ἱστορία μίας λέξεως…
Ἡ λέξη «σαμποτάζ» έχει σχέση μὲ ξύλινα παπούτσια (σαμπό, τσόκαρα), και ἀνεπτύχθη μέσα ἀπὸ τὰ ἐργατικὰ κινήματα τοῦ 19ου αἰῶνος. Ὅμως δὲν προήλθε ἀπὸ κάποια πρακτικὴ παλαιοτέρων ἐργατῶν νὰ πετοῦν τὰ παπούτσια τους σὲ μηχανήματα γιὰ νὰ φρακάρουν τὰ γρανάζια τους. Οὔτε καὶ ὑπάρχει κάποια ἀπόδειξη ὅτι πετάχτηκαν ποτὲ ξύλινα παπούτσια σὲ μηχανήματα.
Κατὰ τὸν J. Spargo (Syndicalism, Industrial Unionism and Socialism, 1913) ἡ γαλλικὴ λέξη sabotage ἐπινοήθη τὸ 1890 ἀπὸ τὸν ἀναρχικὸ Émile Pouget. Ἐνεφανίσθη γιὰ πρώτη φορὰ γραπτῶς σὲ μία ἔκθεση ποὺ ἔγραψε ὁ Pouget μαζὶ μὲ τὸν ἐπίσης ἀναρχικὸ Paul Delassale τὸ 1897 σὲ συνέδριο τῆς Συνομοσπονδίας Générale du Travail στὴν Τουλούζη. Συνέχεια
Μαθήματα Ἀρχαίων Ἑλληνικῶν (13ον)
ΜΑΘΗΜΑ 13ον
Σήμερα φίλοι μου ὁλοκληρώνουμε τὴν Γ΄ κλίσι τῶν ὀνομάτων μὲ μία συνοπτικὴ ἀναφορὰ στὴ ἡμιφωνόληκτα ὀνόματα, αὐτὰ δηλαδὴ τῶν ὁποίων ὁ χαρακτὴρ τοῦ θέματος εἶναι ἡμέφωνο σύμφωνο. («ν», «λ», «ρ» ἢ «σ»)
(χαρακτὴρ λέγεται τὸ τελευταῖο γράμμα τοῦ θέματος, τὸ ὁποῖο βρίσκουμε ἀπὸ τὴν γενικὴ ἑνικοῦ τῆς λέξεως, ἀφοῦ ἀφαιρέσουμε τὴν κατάληξι)
{Τὰ συμφωνόληκτα, ὃπως ἢδη εἲπαμε, χωρίζονται σὲ ἀφωνόληκτα (ὃσα δηλαδὴ ἒχουν ὡς χαρακτῆρα σύμφωνο οὐρανικὸ (κ,γ,χ) ἢ χειλικὸ (π,β,φ) ἢ ὀδοντικὸ (τ,δ,θ)) καὶ σὲ ἡμιφωνόληκτα (ὃσα ἒχουν ὡς χαρακτῆρα τὸ ἒνρινο «ν» ἢ ἓνα ἀπὸ τὰ ὑγρὰ «λ», «ρ» ἢ τὸ «σ»).} Συνέχεια