Περὶ τῆς ἀνιστορηκότητος τῶν σκοπιανῶν ἔχουμε γράψει κι ἔχουμε ξαναγράψει. Ἄλλως τε, δὲν εἴμαστε οἱ μόνοι. Κάθε ἱστορικός, συνειδητοποιημένος Πανεπιστημιακὸς καὶ κάθε πολίτης ποὺ σέβεται τὸν ἑαυτόν του, σὲ παγκόσμιο ἐπίπεδο, ξεκαρδίζεται στὰ γέλια μὲ τὶς τόσες ἀνοησίες.
Περὶ «δικῶν μας» ἐφιαλτῶν ἐπίσης ἔχουμε γράψει ἀρκετά…
Η Δίκη του Θεόδωρου Κολοκοτρώνη
Γράφει ο Ηλίας Σταμπολιάδης
Ζούμε σε μία εποχή όπου έχουν διαστρέψει τις έννοιες των λέξεων και των αξιών. Ας πάρουμε το παράδειγμα ενός ανθρώπου που ξοδεύει περισσότερα χρήματα από όσα κερδίζει για να εξασφαλίσει κοινωνική καταξίωση με τη σπατάλη και την επίδειξη. Ο άνθρωπος αυτός για να ανταπεξέλθει στα έξοδα του δανείζεται χρήματα από τοκογλύφους, που επειδή γνωρίζουν την κακοδιαχείριση του και τον κίνδυνο αποπληρωμής, απαιτούν υψηλά επιτόκια.
Όταν έλθει ο χρόνος αποπληρωμής πηγαίνει σε άλλους τοκογλύφους, τάχα φίλους και συγγενείς, που όμως συνεργάζονται με τους προηγούμενους και αυτοί προθυμοποιούνται να τον δανείσουν με χαμηλότερα επιτόκια για να αποπληρώσει τα μη ενέχυρα, υψηλότοκα δάνεια ώστε να εξασφαλίσουν τους συνεργάτες τους, υπό την προϋπόθεση ότι θα κάνουν κουμάντο στο νοικοκυριό και τα παιδιά του δανειζόμενου και θα βάλουν ενέχυρο το σπίτι του. Συνέχεια
Εἶναι καιρὸς τώρα ποὺ θέλω νὰ γράψω γιὰ τὸν Δυσσέα μας. Τὸν Ὀδυσσέα Ἀνδροῦτσο. Ἕναν ἄνδρα πρότυπο γιὰ τὴν ἐποχή του καὶ ὑπέρμετρα συκοφαντημένο.
Γνώστης τῆς ἱστορίας καὶ τῆς γλώσσης μας, ἦταν ἀπὸ τὶς σημαντικότερες καὶ πλέον συνειδητοποιημένες προσωπικότητες τοῦ ἀγῶνος. Κατεσυκοφαντήθη ἀπὸ κάθε πλευρά. Προσεπάθησαν νὰ μειώσουν τὴν ἀξία του πολιτικοί, συνεργᾶτες του, ἀκόμη καὶ ἱστορικοί. Ἐδολοφονήθη ἀπὸ «Ἕλληνες» γιὰ νὰ μὴ τὸν ἀφήσουν νὰ λάμψῃ σὲ μίαν Ἑλλάδα ποὺ χρειαζόταν τέτοιους ἀκριβῶς ἀνδρες. Δῆλα δή, στὸ πρόσωπο τοῦ Ὀδυσσέως ἐδολοφόνησαν τὸ ὄνειρο γιὰ ἐλευθερία τοῦ κάθε ῥαγιᾶ, πρὸ κειμένου νὰ τὸν κρατήσουν ῤαγιὰ γιὰ πάντα.
Πληροφορίες γιὰ τὸ ποιόν του ἀντλοῦμε ἀπὸ πολλοὺς ἀγωνιστὲς καὶ ἱστορικούς. Ὁ Κολοκοτρώνης ἀναφέρεται μὲ ἀγάπη καὶ θαυμασμὸ στὸν Ὀδυσσέα. Ὁ Μακρυγιάννης μὲ παράπονο καὶ πίκρα γιὰ τὸν δολοφονία του. Ὁ Φωτιάδης ἐπίσης μὲ θαυμασμό. Ὁ Κόκκινος τὸν τιμᾶ καὶ τὸν θαυμάζει… Καὶ τόσοι ἄλλοι ἐπίσης.
Γενικῶς, ἦταν ἕνα παλληκάρι ποὺ θὰ μποροῦσε νὰ ἀλλάξῃ μὲ τὴν παρουσία του πολλά. Ἀλλὰ δὲν τὸν ἄφησαν!
Δὲν τὴν θέλουμε νὰ τὴν ξαναδοῦμε ΠΟΤΕ ἐμπρός μας!! ΠΟΤΕ!! Καὶ ἰδίως στὸ Ναύπλιο!
Δὲν τὴν θέλουμε τὴν τουρκική σημαία δήμαρχε, διότι αὐτὸν τὸν βρᾶχο τὸν ἔχουν ποτίσει λίμνες αἵματος Ἑλλήνων, σφαγμένες ἀπὸ τουρκικό γιαταγάνι.
Δὲν τὴν θέλουμε τὴν τουρκικὴ σημαία δήμαρχει, διότι μᾶς προσβάλλει. Μᾶς κτυπᾶ καὶ μᾶς τσακίζει τὸ φιλότιμο. Συνέχεια
Μιλήσαμε γιὰ Νενέκους. Μιλήσαμε γιὰ Ἐφιᾶλτες. Ἀλλὰ ποιοί ἦσαν αὐτοί;
Σήμερα ἕνα μικρὸ ἀφιέρωμα στὸν Νενέκο γιὰ νὰ μαθαίνουν οἱ νεώτεροι καὶ νὰ θυμοῦνται οἱ παλαιότεροι. Ἀξίζει τὸν κόπο γιατί θὰ χρειασθοῦν οἱ ἱστορικὲς γνώσεις.
ΝΕΝΕΚΟΣ
Ο όρος «Νενέκος», είναι συνώνυμος της εθνικής προδοσίας και μάλιστα του χειρίστου είδους, καθώς ο προδότης δεν περιορίζεται απλά στην επαίσχυντη πράξη της προδοσίας, αλλά παίρνει εμφανώς το μέρος του εχθρού, τασσόμενος εμπράκτως εναντίων των συμπατριωτών του. Το όνομα του Νενέκου ταυτίστηκε με τον προσκυνημένο, το δουλοπρεπή άνθρωπο, το μίασμα, τον προδότη.
