Ἀρχεῖα ἐτικέττας: κοινὴ λογική!

Γιατί χαίρονται κάποιοι καί πανηγυρίζουν μέ τήν δυστυχία τῶν Ἑλλήνων;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Μήπως εἶναι μισέλληνες;
Μήπως εἶναι μισάνθρωποι;
Ἤ μήπως τίποτα ἀπό αὐτά καί ἁπλῶς ἀναμένουν (ἐπὶ τέλους) νά ἀλλάξῃ σέ αὐτόν τόν τόπο κάτι πρός τό καλλίτερον;

Γιὰ ἀρχὴ θὰ πρέπη νὰ κατανοήσουμε πὼς ναί, πάντα, παντοῦ γύρω μας, ὑπάρχουν καὶ οἱ μισάνθρωποι.
Ὑπάρχουν φυσικά, ἐπίσης σὲ μεγάλες δόσεις, ἀρκετοὶ μισέλληνες, ἑλληνογενεῖς ἢ μή, μὰ παραλλήλως ὑπάρχουν καὶ ἀρκετοὶ ἐντεταλμένοι, ποὺ γιὰ ἀστεία ἀνταλλάγματα, ἐνσπείρουν συνειδητῶς ζιζάνια καὶ δηλητήρια μέσα στὶς κοινωνίες μας. Εἶναι, βλέπετε, χρήσιμος πάντα ὁ διαχωρισμὸς κάθε εἴδους, ἀλλὰ καὶ ἐξυπηρετικὲς οἱ κοινωνικὲς διασπάσεις.
Σὲ γενικὲς γραμμὲς ὅμως στὴν ἀνθρωπότητα τὸ μῖσος, ἐὰν δὲν καλλιεργηθῇ ἐντέχνως, ἀπὸ θρησκευτικές, κρατικὲς ἢ κομματικὲς προπαγάνδες, δὲν εἶναι ἔμφυτον. Ὁ ἄνθρωπος, γενικῶς, ὅπως δὲν ἀρέσκεται στὸ νὰ τὸν μισοῦν, ἔτσι καὶ δὲν μισεῖ.
Ἀλλὰ αὐτὰ συμβαίνουν σὲ γενικὲς γραμμὲς καὶ μόνον. 

Συνέχεια →

Ὑπέρ-Δυναμώνοντας…

ἀπὸ τὸν/τὴν

4

Μποροῦμε λοιπόν, μὲ κάθε εὐκαιρία, νὰ ἀναμασσοῦμε τὰ «περασμένα μεγαλεία» μας, νὰ τὰ διηγώμεθα γιὰ νὰ κλαῖμε…
Μποροῦμε ἀκόμη καὶ νὰ παρηγορούμεθα ἀπὸ τὰ ἔργα τῶν προγόνων μας, πατώντας ἐπάνω σὲ αὐτὰ καὶ …ψηλώνοντας καθημερινῶς κάτι πόντους…
Μποροῦμε ἴσως ἀκόμη καὶ νὰ θεωροῦμε πὼς ἐφ΄ ὅσον τυγχάνουμε ἀπόγονοι μεγάλων προγόνων, δικαιούμεθα καὶ τοῦ ἀναλόγου σεβασμοῦ…
Κι ὅλα αὐτά, ὡς συνήθως, δίχως νὰ πληρώνουμε τὰ σχετικὰ τιμήματα, ποὺ θὰ μᾶς μετατρέψουν σὲ ἀξίους ἀπογόνους, μεγάλων προγόνων, ἀν τὶ αὐτοῦ ποὺ σήμερα ἐμφανίζουμε: τῶν ξεπεσμένων …συγγενῶν! Συνέχεια →

Ὕπνος βαθὺς καὶ (πρό)-αἰώνιος ποὺ μᾶς ἀρέσει…

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Μοῦ λέει λοιπὸν νὰ ἐξακολουθήσω ἀμέριμνη τὸν ὕπνο μου γιὰ νὰ μὴ ταράξω τὴν (ἐπισήμως) λεηλασία, μὰ στὴν κυριολεξία (ἀνεπίσημο) γενοκτονία μου.
Μοῦ λέει λοιπόν, γιὰ μίαν ἀκόμη φορά, νὰ βγάλω τὸν σκασμό, νὰ ἐξακολουθήσω τὸν ὕπνο μου καὶ νὰ μὴν ἀνησυχῶ γιὰ κάτι. Τὸ ἔγκλημα θὰ ὀλοκληρωθῆ καθ’ ὅσον ἐγὼ θὰ κοιμᾶμαι ἀμέριμνη….
Ἔτσι μοῦ λέει…
Κι ἔχει δίκαιον… Ἀπόλυτο!!!
Μοῦ ζητᾶ στὴν πραγματικότητα νὰ ἐπαναλάβω ὅλα ὅσα ἐδῶ καὶ αἰῶνες ἀμέριμνη καὶ κοιμισμένη καὶ χαζοχαρούμενη πράττω…
Γιατί ξαφνιάζομαι καί ὀργίζομαι λοιπόν;
Μήπως διότι μοῦ θυμίζει πώς εἶμαι ὁ μοναδικός λαός παγκοσμίως πού δέν θέλησε νά κληρονομήσῃ, νά διατηρήσῃ καί νά ἐπαυξήσῃ τήν κληρονομία του;. Συνέχεια →

Ἰδιωτικοὶ εἰδικοὶ φρουροὶ

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Εἰδικοὶ φρουροὶ (Security)

Τὸ παρὸν κείμενο δὲν ἔχει σκοπὸ νὰ ἐναντιωθῇ στοὺς Ἕλληνες ποὺ ἀπασχολῶνται σὲ αὐτὸν τὸν τομέα, ἀφοῦ εἶναι κατανοητὸ ὁτι εἰσέῤῥευσαν σὲ αὐτὸ τὸ ἐπάγγελμα ἐξ αἰτίας τῆς ἀναζητήσεως ἐργασίας καὶ ἐν πολλοῖς διατηρήσεως τοῦ βιωτικοῦ ἐπιπέδου τῶν ἰδίων καὶ τῆς οἰκογενείας τους μετὰ ἀπὸ τὴν ἀναπόφευκτο τροπὴ τῆς οἰκονομίας ποὺ ἔγινε ἐμφανὴς τὸ 2008, μὲ τὴν ἀπόφαση τῆς ἐνεργοποιήσεως τῆς «ἀλλαγῆς σκηνικοῦ», πρὸς τὴν ὁλοκλήρωση τῆς πολυσυζητημένης πλέον παγκοσμιοποιήσεως, ἡ ὁποία ἀποτελοῦσε ἀπαγὀρευση (ταμποῦ), ἀκόμη καὶ μὲ ἐλάχιστη ἀναφορὰ σὲ συζήτηση, τόσο, ὥστε ὁ κάθε τολμηρὸς νὰ κατηγορηθῇ γιὰ συνομωσιολογία, ἐὰν καὶ μόνον ἀνέφερε τὴν λέξη στὰ ἐπιχειρήματά του.

Συνέχεια →

Ὥρα ἀναθεωρήσεων…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Πρὸ μερικῶν ἐτῶν εἶχα ἀναφερθῆ στὴν Ἀνάστασιν τοῦ Γένους, πού, κατ’ ἐμέ, δὲν γίνεται νὰ περιλαμβάνῃ κάτι ἀπὸ ὅσα μᾶς ἔμαθαν ἔως σήμερα γιὰ …θέσφατα. Δὲν ὑπάρχουν …ἱερὲς ἀγελάδες καὶ δὲν ὑπάρχει γνωστὴ συνταγὴ γιὰ τὴν πορεία μας πρὸς τὴν Ἐλευθερία.
Χωνεύουμε ἁπλῶς, γιὰ ἀρχή, πὼς ὅσο δοῦλοι ἤμασταν ἐπὶ τουρκοκρατίας καὶ ῥωμαιοκρατίας, ἄλλο τόσο εἴμαστε καὶ σήμερα.
Συνειδητοποιοῦμε, πάντα γιὰ ἀρχή, πὼς ἡ Ἐπανάστασις πού, ἐπισήμως, ξεκίνησε τὸ 1821, δὲν ἔχει τελειώση ἀφ΄ ἑνός, ἀλλὰ πὼς ἀφ΄ ἑτέρου ἐκείνη ἡ περίοδος ἦταν ἁπκλῶς ἕνα ἀπὸ τὰ πολλὰ ἐπεισόδια, ποὺ μᾶς συνέβησαν, πρὸ κειμένου νὰ διακρίνουμε τὴν διαδρομὴ ποὺ ἀπαιτεῖται νὰ διανύσουμε πρὸς τὴν Ἐλευθερία.

Συνέχεια →

Θά πολεμήσουμε ἤ θά …προσευχηθοῦμε;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Δὲν εἶμαι αὐτὴ ποὺ μπορῶ νὰ ἀπαντήσω στὸ ἐρώτημα. Μπορῶ βεβαίως νὰ ὑποψιασθῶ πολλά, ἀλλά, κυρίως, νὰ καταθέσω κάποιους σοβαρούς μου προβληματισμούς. Προβληματισμοὺς ποὺ ἔχουν νὰ κάνουν μὲ τὶς ἰδιαίτερες διεργασίες ποὺ συμβαίνουν στὶς ἡμέρες μας, σὲ τοπικὸ καὶ διεθνὲς ἐπίπεδον καί, βάσει τῶν ὁποίων ἀντιλαμβάνομαι πὼς μᾶς πλησιάζει μία πολεμικὴ περίοδος τέτοια, ποὺ θὰ ἐπιφέρη μεγάλες ἀνατροπὲς στὶς ζωές μας. Ἴσως ἀκριβῶς γιὰ αὐτὸν τὸν λόγο νὰ διακρίνουμε τὶς ὅλο καὶ πιὸ ἔντονες τάσεις κάποιων ἐκ τῶν συμπολιτῶν μας νὰ ἐντοπίσουν σημεῖον στηρίξεως καὶ προστασίας τους, καθαρὰ θεϊκό, γιὰ νὰ αἰσθανθοῦν μίαν στοιχειώδη ἀσφάλεια, σὲ ἀτομικὸ ἐπίπεδον.

Συνέχεια →