Ὄχι αὐτὸν τὸν Πάγκαλο… Τὸν ἄλλον… Τὸν παλαιότερον…
Ἀλλὰ ἐὰν ἀναλογισθοῦμε πὼς κι αὐτὸς πρωτοστατοῦσε γενικῶς σὲ κάθε …δημοκρατικὴ δράσιν, ὅπως γιὰ παράδειγμα καταλήψεις, φυλακίσεις συμπολιτῶν του αὐθαιρέτως, ἔτσι, γιατὶ δὲν τοῦ ἄρεσαν τὰ μοῦτρα τους, δικτατορίες…
Κάτι πρέπει νὰ συμβαίνῃ μὲ τὸ ὄνομα… Ἴσως καὶ μὲ τὸ γονίδιον…
Ποιός ξέρει;
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Μικρασιατικὴ Καταστροφή
Τουρκάλα ἱστορικὸς ἀποκαλύπτει τὴν ἀλήθεια γιὰ τὴν Σμύρνη καὶ τὸν Κεμάλ!
Θα μπορούσε να ήταν ο Νέρων,αλλά γνώστες της ιστορίας λένε πως δεν έκαψε αυτός την Ρώμη παίζοντας την λύρα του καθώς απολάμβανε το θέαμα!
Ήταν όμως ο Κεμάλ,ο «πατερούλης»των σύγχρονων απογόνων των Σελτζούκων και Μογγόλων και καθόταν στο μπαλκόνι του κι απολάμβανε την θέα της καταστροφής! Πόσο διεστραμμένο μπορεί να είναι το μυαλό μερικών ανθρώπων;;
Αυτό που μου έχει κάνει μεγίστη εντύπωση δε, είναι ότι όχι μόνο μιλούν γι΄αυτό Τούρκοι ιστορικοί,αλλά οι απόψεις τους,δημοσιεύονται και σε εφημερίδες!
Μεγάλα δημοκρατικά βήματα η Τουρκία! Λέτε στο παρακάτω,μετά την Ολυμπιακή φλόγα να μας πουν ότι εκεί γεννήθηκε και η δημοκρατία;;
Συνέχεια
Τὸ νούμερο 31328…
Το νούμερο 31328, ένα από τα πιο γνωστά βιβλία του Ηλία Βενέζη, περιγράφει τις αναμνήσεις του συγγραφέως, από την παραμονή του σε κάποιο από τα τάγματα εργασίας των Τούρκων, έχοντας ανάλογη τύχη ως προς αυτό το σημείο, με χιλιάδες άλλους συμπατριώτες του, άλλα παράλληλα, διακρινόμενος, από το γεγονός ότι, αυτός υπήρξε ένα από τους ελαχίστους, οι οποίοι επέζησαν ως το τέλος…
«Ὣ Νέμεσιν, κλῄζω σέ….. »
“Και ένα πρωί ξυπνάνε και λέει η Σμύρνη καίγεται”
Συνέχεια
Ἡ ἐθνική μουσική
Σάν σήμερα στίς 30 Ἰουνίου 1969 ἔφυγε ἀπό τήν ζωή ὁ πεζογράφος Στρατῆς Μυριβήλης (Εὐστράτιος Σταματόπουλος).
Ἕνα μικρό ἀφιέρωμα ἀπό τό κείμενό του ἡ «Ἐθνική μουσική» ἀναφέρει μεταξύ ἄλλλων γι΄αὐτούς πού ἐπιδιώκουν τήν διάβρωσι τῆς Ἑλληνικῆς μας ἐνότητος. Ἡ προσπάθεια αὐτή δέν ξεκίνησε στίς μέρες μας. Διαβᾶστε το. Ἀξίζει. Σάν νά μήν πέρασε μία μέρα:
«Οἱ πανικόβλητοι τοῦ μοντερνισμοῦ εἶναι συνήθως ἡμιμαθεῖς ἀστοί, ἢ κενόδοξοι νεόπλουτοι, ἢ ἀμόρφωτοι ἱστορικὰ ρωμιοί, ποὺ ταξίδεψαν κάπου στὴν Εὐρώπη, καὶ εἶδαν κόσμο, καὶ γύρισαν κεχηναῖοι ἀπὸ θαυμασμὸ καὶ κατάπληξη.
Ἀνάμεσα σ’ αὐτοὺς ὑπάρχουν καὶ μισομορφωμένοι ἀπὸ ἑλληνικὴ παιδεία διανοούμενοι, ἢ ἀποτυχημένοι φιλόδοξοι, ποὺ εἶναι ἕτοιμοι νὰ ἁρπάξουν κάθε σημαία νεωτεριστικοῦ κινήματος, ποὺ θὰ τοὺς βγάλει ἀπὸ τὴν ἀφάνεια τῆς ἀσημαντότητάς τους καὶ θὰ τοὺς θέσει ἐπὶ κεφαλῆς συλλαλητηρίων.
«Νύκτα σκέπασε τὴν γῆ. Δὲν ἦταν τοῦτος ὁ κόσμος πλασμένος ἀπὸ χέρι Θεοῦ! Ὄχι»
Πάντα πίστευα πως η ιστορία έχει δύο όψεις.
Συνήθως η επικρατούσα πλευρά, γράφεται από τους νικητές, οι οποίοι θα «διορθώσουν» τα σημεία που τους ενοχλούν και καταδεικνύουν τα λάθη τους.
Οι ηττημένοι μένουν με την πίκρα της ήττας και το παράπονο πως η δική τους άποψη-εκδοχή,δεν εισακούεται, ούτε καταγράφεται επισήμως, αλλά σπανίως κάνουν την αυτοκριτική τους για το που έφταιξαν ενδεχομένως και συνέβησαν όσα συνέβησαν. Συνέχεια