Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Νικόλας Παναγοδημητρόπουλος

Ὁ χάρτης τῆς Ἐγκληματικότητος καὶ ὁ πόλεμος τῶν τάξεων.

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ώρα 03.00 τα ξημερώματα: Κολωνάκι

Μια παρέλαση πολυτελών αυτοκινήτων στους δρόμους της πιο ακριβής συνοικίας της Αθήνας. Ένα τσούρμο 25άρηδων νεαρών τρέχουν πάνω κάτω στους δρόμους για να παρκάρουν τα αυτοκίνητα συνομηλίκων τους παιδιών, αυτοκίνητα που το κάθε τους service κοστίζει όσο ο ετήσιος μισθός τους.
Η “κρίση” δεν φαίνεται να έχει αγγίξει τα υψηλά στρώματα της κοινωνίας. Ακριβώς όπως τότε, στην άλλη Κατοχή, άλλοι έτρωγαν τρεις ελιές και μια φέτα ψωμί την ημέρα, ενώ στα ακριβά σαλόνια κάθε βράδυ άνοιγαν σαμπάνιες και χαβιάρι. Δύο νεαροί περνούν μπροστά από τη Γερμανική Πρεσβεία. Φτύνουν κατάχαμα φωνάζοντας “βρωμογερμαναράδες” και μπαίνουν στο πολυτελές αυτοκίνητό τους που τους φέρνει ο παρκαδόρος στον οποίο δίνουν 10€, χωρίς καν να τον κοιτάξουν, να του πουν “ευχαριστώ” και χωρίς φυσικά Συνέχεια →

Ἀρχίσαμε ἐπὶ τέλους νὰ κατανοοῦμε τὴν διαφορὰ τοῦ ἀναγκαίου ἀπὸ τὸ περιττό!

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Τὸ βλέπουμε στοὺς μὴ ἔχοντες… Μὰ κυρίως τὸ βλέπουμε στοὺς ἔχοντες.
Τὸ βλέπουμε ὁπουδήποτε στρέψουμε τὸ βλέμμα μας…
Τὸ βλέπουμε στὴν γειτονιά μας, στοὺς φίλους μας, στοὺς περαστικούς…
Ἀλλὰ αὐτὸ δὲν ἰσχύει γιὰ ὅλους. Ἰσχύει γιὰ κάποιους…
Διότι ἀκόμη γεμίζουν τὰ σκυλάδικα, ἀκόμη μπαίνουν στὸ ταξὶ κάποιοι γιὰ τὴν πλάκα τους, ἀκόμη ἡ σαχλαμάρα κυριαρχεῖ…
Συνέχεια →

Ἡ …παράνοια τῶν «παγκοσμίων ἡμερῶν».

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ἀπὸ τὴν μία  ἔχουμε παγκόσμια ἡμέρα παιδιοῦ, ἀπὸ τὴν ἄλλην ἔχουμε αὔξησι τοῦ ἐμπορίου ὅπλων, κατὰ 20% ἤ 30% ἤ ἀκόμη καὶ 300%, μὲ τὰ ὁποῖα δολοφονοῦνται κυρίως παιδιά!!!
Δῆλα δὴ ὅλην μας τὴν ὑποτιθέμενη ἀνθρωπιὰ τὴν ἐξαντλοῦμε σὲ μίαν καὶ μόνον ἡμέρα.
Τὶς ὑπόλοιπες 364  μποροῦμε θαυμάσια εἶτε νὰ κωφεύουμε εἶτε νὰ ἐθελοτυφλοῦμε, στὰ ὄσα τὰ παιδιὰ τοῦ πλανήτου δέχονται. Ναί, σύμφωνοι, ἐγὼ δὲν κρατῶ ὅπλο, δὲν κάνω ἐμπόριο ὅπλων καὶ δὲν δύναμαι νὰ κερδίσω ἀπὸ τέτοιου εἴδους δραστηριότητες. Συμπεριφέρομαι ὅμως σάν νά μήν ὑπάρχουν; Ἤ ὄχι;

Συνέχεια →

Ἡ τρίτη Γερμανικὴ εἰσβολή.

ἀπὸ τὸν/τὴν

3

Δύο κάννες σημαδεύουν -ὄχι καὶ τόσο …ἀνδρίκια – ἕναν δεμένον κι ἄοπλον!!!

Ἐχθὲς 6 καὶ σήμερα 7 Ἀπριλίου, ξεκίνησε ἐπισήμως ἡ δευτέρα γερμανικὴ εἰσβολὴ στὴν χώρα μας, πρὸ 72 ἐτῶν.
Ἡ πρώτη ἦταν λίγο μετὰ τὴν ἐπανάστασι, μὲ τὴν ἔλευσι τοῦ Ὄθωνος καὶ τὴν Ἀντιβασιλεία καὶ συνέβῃ, ἐπισήμως τοὐλάχιστον, ἀναίμακτα. Ἀλλὰ δὲν ἦταν ἔτσι…
Ἡ δευτέρα αὐτὴ ποὺ ὁλοκληρώθηκε τὸν Ἀπρίλιο τοῦ 1941, συνέβῃ διὰ τῆς βίας καὶ συνοδεύθηκε ἀπὸ ποταμοὺς αἵματος.
Ἡ τρίτη, αὐτὴ ποὺ βιώνουμε τώρα, ἔχει ἐπίσης ξεκινήσῃ. Τὸ αἷμα ἀκόμη δὲν ῥέει στοὺς δρόμους, ἀλλὰ ἐπεὶ δὴ οἱ Γερμανοὶ εἶναι Μπαρμπάρους Μπαρμπάρους (κατὰ Ἰούλιον Καίσαρα) ἄς μὴν ἀνησυχοῦμε… Θὰ φροντίσουν….

Συνέχεια →

Μόνον ἐὰν μαθαίνουμε ἀπὸ τὰ λάθη μας…

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Μποροῦμε νὰ ὀνειρευτοῦμε…
Μόνον τότε δικαιούμαστε νὰ ξαναφτιάξουμε τὸν κόσμο μας ὅπως τοῦ πρέπει κι ὅπως μᾶς πρέπει…
Μόνον τότε ἔχουμε δικαίωμα νὰ περιμένουμε τὸ αὔριο μὲ λαχτάρα…

Κι ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Ἐάν δέν μάθω καί ἀπό τά λάθη μου, τότε γιατί νά ὑπάρχουν στήν ζωή μου;
Συνέχεια →

Ὅποιος γαυγίζει γλυτώνει;

ἀπὸ τὸν/τὴν

2

Ὁ Κολλάτος ἐγλύτωσε; 
Ὁ Ῥούμπυ πάντως ἐγλύτωσε…
Ἴσως λοιπὸν νὰ εἶναι ἀληθὲς αὐτὸ ποὺ γράφω στὸν τίτλο σήμερα…

Ἀπὸ τὴν ἄλλην…
Σκυλί πού γαυγίζει δαγκώνει; Ἤ εἶναι ἀκίνδυνον
Δῆλα δή, ἐμεῖς πού γαυγίζουμε, θεωρούμεθα ἐπικίνδυνοι ἀπό τό σύστημα;
Ἤ μήπως τό σύστημα μᾶς ἀγνοεῖ συνειδητῶς, ἀντιλαμβανόμενον πώς παραμένουμε ἀκίνδυνοι;

Συνέχεια →