Ὑπάρχει στὸν κόσμο μας μία βαθειὰ ῥιζωμένη συνήθεια συμβιβασμῶν, ἀπὸ ὅλους μας, ποὺ φθάνει στὰ ὅρια τῆς συνειδητῆς μας ὑποταγῆς στὰ θέλω τῶν πολλῶν. Αὐτὴ ἡ συμπεριφορά μας προέρχεται ἀπὸ τὴν ἀνάγκη μας γιὰ ἀσφάλεια, ἐφ΄ ὅσον, τελικῶς, οὐδέποτε ξεφύγαμε ἀπὸ τὴν ἀγελαία μας συμπεριφορά. Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Παιδεύομαι κι ἐκπαιδεύομαι
Φόβοι…
Ποὺ μᾶς κάνουν νὰ παραλύουμε ἀπὸ τρόμο καὶ νὰ μουδιάζουμε ἀπὸ μοναξιά.
Ποὺ δὲν μᾶς ἐπιτρέπουν νὰ χαλαρώσουμε καὶ νὰ ἀπολαύσουμε αὐτὰ ποὺ ἤδη ἔχουμε, μικρὰ ἢ μεγάλα.
Ποὺ μᾶς δηλητηριάζουν τὴν σκέψιν καὶ θολώνουν τὴν κρίσιν… Συνέχεια
Δυσεπίλυτα προβλήματα ἐπικοινωνίας
Ἡ ἐποχή μας χαρακτηρίζεται κυρίως ἀπὸ ἀμέτρητες ἐκδοχὲς τῆς κάθε …«ἰδεολογίας», μὲ ἀποτέλεσμα οἱ συνεπακόλουθες -περαιτέρῳ- κοινωνικὲς διασπάσεις νὰ εἶναι αὐτονόητες, ἀναπόφευκτες καί, σὲ ἕναν βαθμό, ἀναγκαῖες. Πῶς εἶναι δυνατόν νά συνεργασθοῦμε/συμπράξουμε/συμπορευθοῦμε μέ ἄλλους ὅταν ἐμεῖς κι αὐτοί χωριζόμεθα ἀπό («ἰεολογικά») χάσματα; Πῶς εἶναι δυνατόν νά ἀκολουθήσουμε ἕναν ὁποιονδήποτε «προβατάρη» ἐάν αὐτός κι ἐμεῖς σκοπεύουμε ἄλλα; Πῶς εἶναι τελικῶς δυνατόν νά συμπαραταχθοῦμε μέ ἄλλους, ὅταν ὁ κάθε ἕνας ἐξ αὐτῶν τελικῶς ἀντιλαμβάνεται τίς πρώτιστες ἀνάγκες μέ ἄλλου εἴδους προτεραιότητες; Συνέχεια
Ἀλλάζοντας …«τίτλους»!!!
Ἐὰν ἔως σήμερα, βάσει τῶν διαπιστώσεών μου, τῶν ἐμπειριῶν μου καὶ τῶν παθημάτων μου, κάποια σημεῖα ἢ περίοδοι τῆς ζωῆς μου εἶναι ἀπολύτως λάθος, τότε, γιὰ κάποιον λόγο, κάτι ἔχω ἀντιληφθεῖ λάθος.
Τὸ τὶ εἶναι αὐτό, τὸ πῶς ἀλλάζει καὶ τὸ γιατὶ πρέπει νὰ ἀλλάξῃ, εἶναι μία διαδικασία ἁπλῆ, ἀλλὰ σίγουρα ἀναγκαία, ποὺ ὅμως γιὰ νὰ ὑλοποιηθῇ ἀπαιτεῖται νὰ ἀλλάξω ἐγὼ τὶς ὀπτικές μου, μὰ καὶ νὰ λάβω οὐσιαστικὲς ἀποφάσεις. Συνέχεια
Θὰ τελειώσουμε ὁριστικῶς (πρῶτα) μὲ ὅ,τι μᾶς καταστρέφῃ…
…καὶ μετὰ θὰ λάβουμε τὴν ἄγουσα πρὸς τὴν ἄνοδον.
Ἐὰν δὲν ἀπαλλαγοῦμε πλήρως ἀπὸ κάθε μορφῆς βαρίδι, οὐδέποτε θὰ καταφέρουμε νὰ λειτουργήσουμε ὅπως πρέπει καὶ ὅπως μᾶς πρέπει, γιὰ νὰ ἐπιτύχουμε στοιχειώδης βαθμοὺς ἐλευθερίας. Κι ἀκριβῶς ἐπεὶ δὴ ἐμεῖς συνεργοῦμε, συνειδητῶς ἢ μή, στὸ νὰ ἀπομειώνονται διαρκῶς οἱ βαθμοὶ Ἐλευθερίας μας, ὅλα ὅσα θεωρούσαμε γιὰ ἀληθῆ πρέπει νὰ περάσουν ἀπὸ «εἰδικὰ φίλτρα», πρὸ κειμένου νὰ κρατήσουμε τὰ χρήσιμα, τὰ ἀναγκαία καὶ τὰ σημαντικά.
Μὰ γιὰ νὰ συμβῇ αὐτὸ πρῶτα πρέπει νὰ αἰσθανθοῦμε τὴν ἀπώλειά τους. Διαφορετικῶς θὰ ἐπαναλάβουμε τὰ ἴδια ἀκριβῶς λάθη καὶ σὲ λίγο θὰ περιέλθουμε στὶς ἴδιές ἀκριβῶς συνθῆκες μὲ αὐτὲς ποὺ τώρα βιώνουμε. Συνέχεια
Ἡ σύγκρουσις δύο κόσμων…
Τοῦ παλαιοῦ καὶ τοῦ νέου…
Κι ὅταν λέω «παλαιοῦ κόσμου» ἤ «νέου κόσμου» δὲν ἀναφέρομαι σὲ ὅλα αὐτὰ ποὺ κάποιοι, ἐδῶ κι αἰῶνες, ἐπιβάλλουν στὴν ἀνθρωπότητα καὶ στὸν πλανήτη. Συνέχεια