Τὰ ἀρχαία ἑλληνικὰ ἐρωτικὰ ἐπιγράμματα.
Βασίλειος Ι. Λαζανᾶς
Τὸ ἀρχαῖο ἑλληνικὸ ἐπίγραμμα -τὸ δηλοὶ ἄλλωστε ἡ λέξις- προέκυψε ἀπὸ τὴν ἐπιγραφή. Ἀπὸ τὴν ἐπιγραφὴ ποὺ ἐχάραζαν οἱ ἀρχαῖοι Ἕλληνες στοὺς τάφους τῶν νεκρῶν, στοὺς τύμβους τῶν πεσόντων, στὰ βάθρα τῶν καλλιτεχνικῶν ἔργων. Στὴν ἀρχὴ ἡ ἐπιγραφὴ δὲν περιελάμβανε παρὰ μερικὰ ἁπλᾶ στοιχεῖα: Τὸ ὄνομα τοῦ θανόντος, τὰ ὀνόματα τῶν πεσόντων, τὸ ὄνομα τοῦ θεοῦ ἢ τοῦ ἥρωος ποὺ ἀπεικόνιζε τὸ καλλιτεχνικὸ ἔργο. Συνέχεια
Νὰ θεωρῇς τὴν Πατρίδα σπίτι σου καὶ τοὺς συμπολῖτες σου συντρόφους σου.
Ἴων Δραγούμης (1878 – 31 Ἰουλίου 1920)
Πάντα ἀμφιβάλλω γιὰ τὴν ἀλήθεια μου καὶ τὶς ἀλήθειες τῶν ἄλλων.
Λὲν πὼς ἡ θρησκεία ἔσωσε τὸ Ἔθνος. Μήπως τό Ἔθνος μέ τό νά εἶναι ζωντανό ἔσωσε μίαν γλῶσσα καί μίαν θρησκεία;
Συνέχεια
Ἕνας ἄνθρωπος, ἕνας λαός, ἕνα ἔθνος, δὲν ἐξαφανίζεται μονάχα μὲ τὴν φωτιὰ καὶ μὲ τὸ σίδερο. Δὲν ἐξαφανίζεται μονάχα μὲ τὸ χάσιμο τῆς ζωῆς του. Ἐξαφανίζεται πιὸ ῥιζικά, πιὸ τελειωτικὰ σὰν χάσῃ τὴν ψυχή του.
Τὴν ἀτομικὴ καὶ τὴν ὁμαδικὴ ψυχή του.
Συνέχεια
Ὁ ἄθεος ἱερεὺς Μελιὲ
Ὁ Ζᾶν Μελιὲ (Jean Mellier/Meslier) ἐγεννήθη τὸ 1664 στὸ χωριὸ Μαζερνὶ τῆς Γαλλίας. Ἀφοῦ ἐφοίτησε σὲ θεολογικὴ σχολὴ ἐχειροτονήθη ἱερεὺς τὸ 1689. Σὰν ἱερεὺς ἦταν ἀρκετὰ ῥιζοσπαστικός. Ὅπως διηγεῖται ὁ Βολταῖρος, ὅταν κάποτε ὁ τοπικὸς ἄρχων, ὁ Ἀντουᾶν ντὲ Τουϊγί, κακομετεχειρίσθη κάποιους χωρικούς, ὁ Μελιὲ ἠρνήθη νὰ εὐχηθῇ ὑπὲρ αὐτοῦ στὴν λειτουργία μὲ ἀποτέλεσμα νὰ τιμωρηθῇ ἀπὸ τὸν τοπικὸ ἀρχιεπίσκοπο. Μετὰ ἀπὸ τὴν τιμωρία του ὁ Μελιὲ διεμαρτυρήθη γιὰ αὐτὴν τὴν ἀδικία καὶ ξεφωνίζει ἀπὸ τὸν ἄμβωνα τὰ παρακάτω λόγια: Συνέχεια
Ὁ Βελερεφόντης, ὁ Δεξίλεως καὶ ὁ Ἅγιος Γεώργιος ὁ μεθυστής!
Ὁ Βελερεφόντης ἐσκότωσε ἕνα μυθικὸ τέρας τὴν Χίμαιρα. Ἡ Χίμαιρα ἦταν ἕνα τέρας ποὺ εἶχε σῶμα καὶ κεφάλι λέοντος, λαιμὸ κατσίκας καὶ ἀντὶ γιὰ οὐρά, φίδι.
