Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να σε φοβάμαι…
Ενώ εσύ μου φώναζες, τραυμάτιζες την αυτοπεποίθησή μου…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες ότι δεν είχα αξιοπρέπεια επειδή ήμουν μικρός…Ενώ εσύ μου φώναζες, μου μάθαινες να μην τολμάω, να μην δοκιμάζω, να μην προσπαθώ να ανακαλύπτω, να μην παίρνω πρωτοβουλίες, για να μην θυμώνεις…
Ενώ εσύ μου φώναζες, με έκανες να νοιώθω ασήμαντος και αδύναμος…
Ενώ εσύ μου φώναζες, μου έδειχνες ότι δεν μπορούσα να σε εμπιστεύομαι…
Στὴν «Ἀσκητική» του ὁ Καζαντζάκης γράφει:
«…Καὶ μάχομαι, πῶς νὰ γνέψῳ στοὺς συντρόφους, πριχοῦ νὰ πεθάνῳ…
Νὰ τοὺς πῷ τὶ φαντάζομαι, πὼς εἶναι ἐτούτη ἡ πορεία, καὶ κατὰποῦ ψυχανεμίζομαι πὼς πᾶμε… Συνέχεια
Σήμερα παραιτήθηκαν από «φίλοι» μου δύο άνθρωποι που πολύ βολικά στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ, τώρα που και ο Rockefeller, ο Soros, κι οι Rothschild επίσης στηρίζουν ΣΥΡΙΖΑ. Μόνοι τους ήκθαν, μόνοι τους έφυγαν.
Καλή τους τύχη.
Αυτό που έχει ενδιαφέρον είναι το πόσο εύκολα το σύστημα καθορίζει ποιους πρέπει να συμπαθούμε και ποιους να αντιπαθούμε, αναλόγως τις ανάγκες του. Αυτό προσπαθώ να αναδείξω και να αποδείξω…
Κι επειδή έχει πολύ ενδιαφέρον το πως μεταχειρίστηκε το σύστημα την Χρυσή Αυγή, σε σχέση με την ανέκαθεν υπό διωγμό αριστερά, συχνά αντιπαραθέτω την διαφορετική αντιμετώπιση για να καταλάβω κι εγώ και άλλοι το πως καταφέρνει το σύστημα να καθορίζει την κλίση της κοινής γνώμης προς την μία ή την άλλη πλευρά.
«…Μήπως κάτι κάνεις λάθος;»
Μου έθεσαν την παραπάνω ερώτηση και πρέπει να απαντήσω.
Δες το παιδάκι αυτό.
Δεν θεωρώ ότι πρόλαβε να καταλάβει τι παίζει κι ότι βρέθηκε με πολεμικά όπλα στο χέρι, πριν ξεπεράσει την ακμή ή πριν βρει καλά καλά γκόμενα…
Είναι κάτι άρρωστο κι επικίνδυνο. Δείχνει τραγική αμέλεια από τους γονείς του. Άλλωστε όταν βρέθηκε 15 ετών, ασυνόδευτος βράδυ στα Εξάρχεια, ανάμεσα σε ναρκομανείς και μαστροπούς, καταλαβαίνουμε πόσο νοιάζονταν οι δικοί του.
Σημείωσε ότι παιδιά 14 ετών οριακά επιτρέπεται να ανεβαίνουν ασυνόδευτα σε ασανσέρ κι ο Ρωμανός με τον Αλέξη γυρνούσαν μόνοι τους βραδιάτικα σε κακόφημη γειτονιά και ΠΟΛΥ μακριά από τα σπίτια τους.
Ὁ Georges Sorel (1847-1922) ὑπῆρξε ἀπὸ τὶς γνωστότερες καὶ πλέον ἀμφιλεγόμενες ἠγετικὲς μορφὲς τοῦ Ἀναρχοσυνδικαλισμοῦ. Εἶναι πολὺ δύσκολο νὰ τοποθετήσῃ κανεὶς τὴν σκέψη του εἴτε στὸν γενικότερο χῶρο τῆς δεξιᾶς εἴτε στῆς ἀριστερᾶς εἴτε ὁπουδήποτε. Ῥιζοσπαστικὸς ἐπαναστάτης καὶ ταυτόχρονα μὲ μεγάλο σεβασμὸ γιὰ τὴν παράδοση, οἱ ἰδέες του ἄσκησαν γοητεία ὁμοίως σὲ μαρξιστές, σοσιαλιστές, ἀντι-σοσιαλιστές, μοναρχικούς, παραδοσιακούς, ἀναρχικούς, καὶ φασίστες.
Ὁ ἴδιος ἦταν βαθειὰ ἀντι-κρατιστὴς καὶ ἀπεχθανόταν τὸν συγκεντρωτισμὸ καὶ ὁλοκληρωτισμὸ μίας κεντρικῆς ἐξουσίας, εἴτε αὐτὴ εἶναι στὰ χέρια ἑνὸς μονάρχη εἴτε στὰ χέρια τῶν συντηρητικῶν, εἴτε στὰ χέρια τῶν δημοκρατῶν, εἴτε στὰ χέρια τῶν προλεταρίων. Συνέχεια
Μὴν μένεις στὴν Δυσκολία ποὺ βρίσκεται στὴν Εὐκαιρία.
Ἑστιάσου στὴν Εὐκαιρία ποὺ θὰ ἀναδυθῆ ἀπὸ τὴν Δυσκολία…
Τὰ ἐμπόδια δὲν εὑρίσκονται μπροστὰ μας γιὰ νὰ μᾶς ἐμποδίσουν τὸν Δρόμο.
Συνέχεια
