…τὸ κλασικὸ ἰδεῶδες, αὐτὸ δὲν ἦταν κάποια λατρεία τοῦ σώματος: δὲν ἀνῆκε σὲ αὐτὴν τὴν πλευρὰ τῆς δυαδικότητος σῶμα-πνεῦμα ἀλλὰ στὴν ἀπέναντι.
Ὅπως ἤδη ἐλέχθη τὸ κλασικὸ ἰδεῶδες εἶναι ἑνὸς Πνεύματος Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: σκέψεις
Γιατί οἱ περισσότεροι ἄνθρωποι εἶναι δυστυχισμένοι;
Το μεγαλύτερο ποσοστό των ανθρώπων είναι δυστυχισμένοι εξαιτίας των φόβων, των ανασφαλειών και του εγωισμού τους.
Όλα αυτά έχουν ριζωθεί μέσα μας με την συστηματική εμφύτευση ψευδών πληροφοριών…
Οι άνθρωποι πνευματικά αλυσοδεμένοι και υποταγμένοι βολοδέρνουν μεταξύ αμάθειας και φόβου. Συνέχεια
Νὰ στέκονται καὶ νὰ σὲ κυττοῦν, καὶ νὰ μὴ σὲ ἐμπιστεύονται…
Νὰ στέκονται καὶ νὰ σὲ κυττοῦν, καὶ νὰ μὴ σὲ ἐμπιστεύονται…
Ἀνὰ καιροὺς μερικὰ βρίσκονται νεκρά, πυροβολημένα· καταστρέφουν τὶς καλλιέργειες, ἴσως σοῦ ποῦν οἱ δράστες. Ἀλλὰ προσέξτε τὰ δυνατὰ ἀρσενικὰ, τὰ κυρίαρχα, νὰ στέκονται μπροστά, προστάτες ὅλης τῆς ἀγέλης.
Καὶ τὸ ἀξίζουν νὰ βρίσκονται σὲ αὐτὴν τὴν θέσιν διότι τὴν κέρδισαν μὲ τὴν ἀξία τους!
Προστατεύουν τὰ θηλυκὰ καὶ τὰ μωρὰ. Μπορῶ νὰ διακρίνω τὸ πουλάρι δίπλα στὴν μάνα του στὸ τέλος τῆς ἀγέλης, νὰ μᾶς κοιτάῃ ἀνήσυχο!
«Νὰ τὰ προσέχῃς αὐτὰ τὰ δίποδα» τοῦ ψιθυρίζει ἡ μάνα μὲ τὴν στάση της… Συνέχεια
Ἡ κατακρήμνισις τῆς πολιτικῆς, τῆς δικαιοσύνης καὶ τῶν ΜΜΕ.
Κάποτε λοιπόν, στὶς τελευταῖες τάξεις τοῦ Λυκείου, ἐδῶ ἀπέναντι ὑπῆρχε ἕνα καφενεῖο καὶ ἦταν παραμονὲς ἐκλογῶν.
Ἕνας ὑποψήφιος, τοῦ ΚΚΕ, γνωστὸς στὴν περιοχή μας, πρωΐ, μεσημέρι, βράδυ ἐγκάριζε πίσω ἀπὸ μία ντουντούκα, γιὰ τὸ κακὸ μΠατΣοΚ, τὴν κακιὰ ΝουΔουλάρα καὶ τὸν …κακό του τὸν καιρό.
Ἕνα ἀπόγευμα τὸν ἐπλησίασα γιὰ νὰ τὸν ῥωτήσῳ: «Τόσες ἡμέρες γιατί δέν μᾶς λές τό τί καλό θά κάνῃς ἐσύ, μόνον κάθεσαι ἀπό τό πρωΐ ἔως τό βράδυ καί ἐπαναλαμβάνεις τό τί δέν κάνουν οἱ ἄλλοι;»
Μὲ στραβοκύτταξε… Πῆγε κάτι νὰ πῇ, μὰ δὲν τὸ εἶπε…
Μοῦ γύρισε τὴν πλάτη καὶ ἐξηκολούθησε νὰ …γκαρίζῃ!!!
Πιό …ἠλίθιος τί παθαίνεις; Συνέχεια
Δὲν μπορεῖς νὰ λέγεσαι Ἄνθρωπος ὅταν δὲν ἔχῃς μνήμη…
Ἑόρτασαν τὶς πρὸ ἄλλες οἱ κουτόφραγκοι, μαζὺ μὲ τὰ «ἀμερικανάκια μᾶς ἐπέρασες», τοὺς «βασιλικούς» Ἄγγλους, τοὺς «πληβείους» Ῥούσσους καὶ τοὺς πτωχοὺς συγγενεῖς, τὴν ἐπέτειο γιὰ τὴν ἀποβάσι στὴν Νορμανδία.
(Τρία πράγματα θυμάμαι μὲ τὴν λέξῃ «Νορμανδία».
Τὴν εἰσβολὴ τῶν Νορμανδὼν στὴν ἰγγλετέρα, τὴν ἀπόβασι τῶν «συμμαχικῶν» δυνάμεων στὸν Β’ Π.Π. καὶ τὸ «ἐσκαλὸπ ἃ λα νορμάντ»…, γευστικότατο!)
Καλεσμένη εἶχαν καὶ τὴν Μερκελίτσα… (χαρά ποὺ εἶχε αὐτὴ γιὰ τὴν …ἀποβάσι). Ἐν τάξει, ὅλα καλὰ μέχρι ἐδῶ… Συνέχεια
Ἀναμνήσεις.
Ἔχουμε ἀναμνήσεις ποὺ μοιάζουν στὴν μνήμη μας σὰν πίνακες ζωγραφικῆς, μὲ θέματα καὶ πρόσωπα συχνὰ ἀσήμαντα, ζωγραφισμένα σὲ κάποια ἁπλῆ στιγμὴ τῆς ζωῆς τους, χωρὶς σπουδαία γεγονότα ἢ πολλὲς φορὲς χωρὶς καθόλου γεγονότα, σὲ ἔναν πίνακα χωρὶς τίποτα τὸ ἐξαιρετικὸ καὶ χωρὶς μεγαλοπρέπεια…
Ἐν τοῦτοις ὅμως μᾶς προκαλοῦν εὐχάριστα συναισθήματα.
Ἀναρωτιέμαι γιὰ τὸ τὶ ἔκανε τὴν μνήμη μου νὰ κρατήσει αὐτὲς τὶς στιγμές, τὶς ἀθῶες σκηνές, ποὺ δὲν ἔχουν ἰδιαίτερη χαρά. οὔτε ἰδιαίτερη λύπη, ἀλλὰ καθὼς διανύω τὴν ἀποστάση μὲ τὸν νοῦ μου, ἀνάμεσα σὲ αὐτές, μοῦ προκαλοῦν μιὰ γλυκιὰ τρυφερότητα. Συνέχεια