Ὅλοι μας ἔχουμε γεννηθεῖ μὲ ἕνα θαυμάσιο δῶρο, ποὺ μπορεῖ νὰ μᾶς βοηθήσῃ νὰ ἐπιτύχουμε ὅ,τι δήποτε θελήσουμε.
Αὐτὸ εἶναι τὸ μυαλό μας.
Οἱ περισσότεροι ξέρουν πολὺ λίγα πράγματα γιὰ τὸ πῶς λειτουργεῖ.
Ὅταν ἤλθαμε σὲ αὐτὴν τὴν ζωὴ οὐδεὶς μᾶς ἔδωσε ὁδηγίες χρήσεως γιὰ τὸ πῶς λειτουργεῖ αὐτὸ τὸ θαυμάσιο ἐργαλεῖο, ἀντίθετα μὲ ἔναν ὑπολογιστή ποὺ παίρνουμε μαζύ μας ὁδηγίες γιὰ τὴν λειτουργία του. Συνέχεια
Χρειάζεται τελικὰ θάῤῥος γιὰ νὰ ζήσῃ κάποιος τὴν ἐλευθερία ποὺ τοῦ δίδουν οἱ ἐπιλογές του.
Χρειάζεται θάῤῥος γιὰ νὰ ζήσῃ τὴν οἰκειότητα καὶ τὴν σύνδεση μὲ τοὺς ἄλλους.
Θάῤῥος γιὰ νὰ διευθύνει μόνος του τὴν ζωή του, νὰ καθορίσει τὴν Μοίρα του, νὰ πάρῃ τὴν εὐθύνη γιὰ Συνέχεια
Τὸ συνακόλουθο τῶν θετικῶν χαρακτηριστικῶν ἐνὸς ἀνθρώπου εἶναι τὰ ἀρνητικά του.
Ἂν ἐκτιμῶ κάποιον γιὰ τὴν παιδικότητα καὶ τὴν ἀθῳότητά του, μπορεῖ στὴν πορεία νὰ ἔλθω σὲ ἐπαφὴ μὲ τὴν ἀναποφασιστικότητά του καὶ τὴν παθητικότητά του. Συνέχεια
Κάποτε κάποιος κυνηγοῦσε τὸ ὄνειρό του καὶ περνοῦσε μιὰ καταστάσι μεγάλης ἐνδείας. Κάποιος λοιπὸν τοῦ λέει μιὰν ἡμέρα:
Γιατί δέν τά παρατᾶς νά εὕρῃς μιά ἅλλην δουλειά;
Καὶ ἐκεῖνος τότε ἀπήντησε: Συνέχεια
Τὸ θέμα εἶναι νὰ δεσμευτοῦμε νὰ προχωρᾶμε ἀκόμη καὶ ὅταν τὰ πράγματα εἶναι δύσκολα…
Ὅταν τὰ πάντα μέσα μας, μᾶς ὑπαγορεύουν «ὄχι, αὐτὸ δὲν μπορῶ νὰ τὸ κάνω! Δὲν μπορῶ νὰ ἀνεβῶ αὐτὸ τὸ βουνὸ γιατὶ εἶμαι κουρασμένος…» Συνέχεια
Νοιώθω πὼς κάτι ὑπέροχο εὑρίσκεται στὸν δρόμο καὶ ὅτι αὐτὲς οἱ δυσκολίες μᾶς προμηθεύουν καὶ μὲ εὐκαιρίες προκειμένου νὰ μάθουμε καὶ νὰ ἀναπτυχθοῦμε. Συνέχεια
