Ἡ ὀμορφιὰ ἄλλαξε τὰ γούστα της καὶ μᾶς θέλει ὅλους νὰ σπεύδουμε νὰ ἐξαλείφουμε τὰ σημάδια τοῦ χρόνου ἀπὸ ἐπάνω μας, φουσκώνοντας κάθε μας ῥυτίδα. Βλέπω ὅλο καὶ περισσότερες γυναῖκες, ἀλλὰ καὶ ἄνδρες, νὰ ὁμοιάζουν μεταξύ τους. Ξέρω μιὰ κούκλα, πρῴην κούκλα, ποὺ ἐθίσθηκε στὶς πλαστικὲς καὶ μὲ αὐτὰ καὶ μὲ ἐκείνα ὁμοιάζει τώρα μὲ τῇ Donatella Vercase ποὺ κι αὐτὴ μὲ τὴν σειρά της, ὁμοιάζει μὲ τὸν Mickey Rourke ποὺ κι αὐτὸς εἶναι ἴδιος μὲ τὸν Φλωρινιώτη που κι αὐτὸς ὁμοιάζει μέ …… καὶ ὅλο αὐτὸ εἶναι σὰν τὸ παραμύθι δίχως τέλος. Σὰν ῥεπλίκες σὲ ταινίες ἐπιστημονικῆς φαντασίας κοντεύουμε να γίνουμε… Ἔλεος πιά!!!! Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Σούσουλα Γιώτα
Πόσος χρόνος ἀπαιτεῖται γιά μίαν ἀλλαγή;
Μιὰ πολὺ συνηθισμένη ἐρώτησι ποὺ μοῦ κάνουν εἶναι πόσος χρόνος χρειάζεται γιὰ νὰ κάνῃ κάποιος μιὰ ἀλλαγή.
Πρὶν ἀπὸ πολλὰ χρόνια εἶναι ἀπὸ ἐκεῖνες τὶς στιγμὲς ποῦ δεν ξεχνᾶς ποτέ, κάποιος μέσα σ΄ ἕνα σεμινάριο μοῦ ἔκανε αὐτὴν ἀκριβῶς τὴν ἐρώτησι: Πόσος χρόνος χρειάζεται γιά νά κάνῃ κάποιος μιάν ἀλλαγή;
Ἐκείνη ὅμως τὴν στιγμὴ ἔπρεπε νὰ ἀφήσουμε τὴν αἴθουσα, γιατὶ ἤδη εἶχα παραβεῖ τὸν χρόνο ποὺ ἔπρεπε νὰ τελειώσῃ τὸ σεμινάριο, γιὰ ἐκείνη τὴν ἡμέρα. Ὑπεσχέθηκα ὅτι θὰ ἀπαντήσω στὴν ἐρωτήσι τὸ πρωὶ τῆς ἑπομένης, μὲ τὴν ἐνάρξι τοῦ σεμιναρίου. Συνέχεια
Γιατί οἱ ἄνθρωποι «ζοῦν» μέσα ἀπό τίς ζωές τῶν ἐπωνύμων;
Γιατὶ ὁ κόσμος παρακολουθεῖ, μὲ μία ἀῤῤωστημένη περιέργεια, τίς σχέσεις, τούς χωρισμούς, τὰ πάθη καὶ τὰ παθήματα τῶν stars;
Ἴσως ἐπειδὴ εἶναι πλάσματά ποὺ ζοῦν ἐπάνω ἀπὸ τὸ κοινὸ μέτρο, τὰ ἀναγνωρίζεις χωρὶς νὰ τὰ γνωρίζῃς καὶ ἔχουν μιὰν ἀποστολὴ να ἐκδιώξουν τὴν μονοτονία ἀπὸ τὶς ζωὲς τῶν ἁπλῶν ἀνθρώπων.
Σημαιοφόροι τοῦ Στῦλ, φαίνεται νὰ ὁδηγοῦν καὶ νὰ ἀνοίγουν δρόμους, Συνέχεια
Μήπως λειτουργοῦμε σάν ἄδεια δοχεῖα;
Η μεγαλυτέρα ἴσως αἰτία δυστυχίας σήμερα στὸν κόσμο εἶναι ἡ ἄποψις ὅτι ὑπάρχει κάπου ἕνας ἄνθρωπος, στὸν κόσμο, ποὺ θὰ ἰκανοποιήσῃ ὄλες τις ἀνάγκες μας… Συνέχεια
Αὐτὸ κάνει τὸν νικητή…
Ὁ κάθε ἄνθρωπος εἶναι κάτι ξεχωριστό, κάτι ἐντελῶς καινούργιο ποὺ δὲν ὑπῆρξε ποτέ προηγουμένως.
Ἔχει τὸ δικό του μοναδικὸ τρόπο νὰ βλέπει, νὰ ἀκούει, νὰ ἀγγίζει, νὰ γεύεται καὶ νὰ σκέφτεται.
Τὸ ἂν στὴν ζωὴ εἴμαστε κερδισμένοι, ἤ ὄχι, δὲν ἐξαρτᾶται ἀπό τὶς συνθῆκες ἀλλὰ ἀπὸ τὸ πῶς μεταφράζουμε τὶς ἀντιξοότητες καὶ τὰ ἐμπόδια.
Αὐτός ποὺ εἶναι νικητὴς ἔχει ἀναλάβει τὴν εὐθύνη τῆς ζωῆς του καὶ εἶναι πρόθυμος νὰ σπάσει ἔνα ἔνα τὰ ἐμπόδια, γιὰ νὰ φτάσει ἐκεῖ ποὺ θέλει. Συνέχεια
Ὅταν ὁ χρόνος κυλοῦσε ἀργά…
Τώρα ποὺ κι αὐτὸς ὁ χρόνος πλησιάζει στὸ τέλος, αὐτὲς οἱ τελευταῖες ἡμέρες εἶναι γιὰ ἐμένα ἡμέρες βαθειᾶς περισυλλογῆς, ποὺ τὸ νερὸ τῶν ἀναμνήσεων κυλᾶ ἀκόμη μίαν φορὰ στὶς τωρινὲς στιγμές μου καὶ ἀφοῦ τὶς περνᾶ μέσα ἀπὸ πολλὲς συναισθηματικὲς ἀναθυμιάσεις, τὶς ἀνασύρει στὴν ἐπιφάνεια.
Ὅταν ἤμουν παιδί, στὸ δημοτικό, θυμᾶμαι ποὺ ἔγραφα στὸ τετράδιό μου τὴν ἡμερομηνία:
Ἐν Ἀθήναις τῇ… Συνέχεια