Ο άνθρωπος μαθαίνει το σωστό είτε ηθελημένα (με εσωτερική αναζήτηση), είτε με το στανιό (το σύμπαν δουλεύει γιʼ αυτόν).

Η πλειοψηφία των πολιτών σήμερα μαθαίνει με τον δεύτερο τρόπο. Σε αναγκάζει, με τα γαμίσια που σου στέλνει, να καταλάβεις το σωστό.  (Αν το καταλάβεις δεν γίνεται να μην το πράξεις, δεν σʼ αφήνει).

Τον αυριανό ήρωα μην τον ψάχνεις σε αυτούς που ξέρουν τα πολλά και «κηρύττουν» στους λοιπούς (εμού συμπεριλαμβανομένης), ούτε σε ομάδες «αντιστασιακές» (στους σαν στρατιωτάκια παραταγμένους), μην τον ψάχνεις στον πνευματικό κόσμο, στα έδρανα, στα υψηλά πατώματα. Τον αυριανό ήρωα αναζήτησέ τον στον.. ΓΕΙΤΟΝΑ!!!

Συνέχεια →

και μετά (αν ακόμα πιστεύεις ότι το μπορείς) άρχισε να φτιάχνεις τον κόσμο γύρω σου.

 Όποιος είναι στραμμένος στους άλλους πιστεύει ότι ο κόσμος/η κοινωνία είναι προβληματική, γι’ αυτό κι εκείνος ζει χάλια. Περιμένει πρώτα να φτιάξει ο κόσμος (να διεκδικήσει το δίκιο του, να νοιάζεται για τον διπλανό του, να μην εκμεταλλεύεται, να σέβεται, να είναι δίκαιος κλπ), και μετά θα μπορέσει κι εκείνος να γίνει σωστός άνθρωπος.
(Σημείωση: για όλους τους υπόλοιπους, ο κόσμος είσαι εσύ που δεν φτιάχνεις γιατί τους περιμένεις.)

Είναι πανεύκολο να λύσω το πρόβλημα ενός ξένου, πανδύσκολο να λύσω ένα δικό μου. Γιατί.. το πρόβλημα του ξένου δεν με πονάει. Επειδή δεν με αφορά, δεν με βάλλει το πρόβλημά του, βλέπω ξεκάθαρα τι φταίει, βλέπω ξεκάθαρα και τη λύση, και του λέω εύκολα «κάνε αυτό». Και η λύση πάντα είναι πολύ απλή, αν δεν είσαι εσύ αυτός που πρέπει να το πράξει. Συνέχεια →