Ὁ θάνατος λέγεται καὶ ΓΛΩΣΣΑ. (Πανέ).

Ὁ θάνατος λέγεται καὶ ΓΛΩΣΣΑ. (Πανέ).Γράφουν κάποιοι «ἑλληνιστί» διὰ κάποιαν δίκην:
«…Διαβάστε σχετική δήλωση της βουλευτή (!!!) του ΣΥΡΙΖΑ, Β. Κατριβάνου». Συνέχεια

Ἐξοργιστικὸς συμβολισμός.

Ὁ συμβολισμὸς εἶναι ἐξοργιστικός.
Ἐχθὲς τὴν νύκτα ὁ Ξηρὸς καὶ ὁ Μαζιώτης ἦταν ἐλεύθεροι κι ὁ Θωμᾶς Μαῦρος κρατούμενος.

Στὴν χώρα ὅπου μπορεῖς νὰ κάνεις ληστεῖες, φόνους, βιασμοὺς καὶ νὰ τὴν γλυτώνεις. Συνέχεια

Οἱ μεγάλες ἀλλαγὲς στὶς θέσεις τοῦ τΣΥΡΙΖΑ.

Εἶναι πασίδηλο πλέον πὼς οἱ λεονταρισμοὶ τοῦ ΣΥ ΡΙΖ Α εἶναι «δῆθεν» – στὴν πραγματικότητα εἶναι χαμαιλεονταρισμοὶ.
Σήμερα ποὺ ἔχει μεταβάλλει ριζικὰ ὁ ΣΥ ΡΙΖ Α τὶς θέσεις του.
Ἀπὸ τὴν καταγγελία τοῦ Μνημονίου εἶναι τώρα στὴ διαπραγμάτευσι (!).
Ἀπὸ τὸ ἐπαχθὲς καὶ παράνομο χρέος, στὴν ἀναγνώρισι τοῦ λεγομένου χρέους.
Ἀπὸ τὴν καταγγελία τῶν κατακτητῶν ἐπέρασε σὲ διάλογο μὲ τὸν Φούχτελ καὶ ἐλεγεία πρὸς τὶς ΗΠΑ. Συνέχεια

Ὅλοι οἱ Εὐρωπαῖοι εἶναι Ἕλληνες;

Ὅλοι οἱ Εὐρωπαιοι Ἕλληνες εἶναι καὶ μᾶς τὸ κρύβουν:

Τὸ 1857 στὸ Λονδίνο ἐξεδόθη τὸ βιβλίο τοῦ Ρ. Μόργκαν, στὸ ὁποῖο διαβάζουμε:

«Ἡ καταγωγὴ τοῦ Βρεταννικοῦ λαοῦ ἀπὸ τὴν Τροία καὶ τοὺς Τρῶες οὐδέποτε ἀμφισβητήθη, ἐδῶ καὶ δεκαπέντε αἰῶνες.
Οἱ γενεαλογίες ὅλων τῶν Βρεταννῶν βασιλέων ἀνάγονται στὸν Αἰνεία.»

Ἀπὸ τοὺς θρύλους τῶν Κελτῶν γράφω ἔνα μικρὸ ἀπόσπασμα:

«Λὲς κι ὁ οὐρανὸς βοσκὸς πίσω στὴν γῆ γύριζε τὸ κοπάδι. Οἱ θεοὶ προέβαλαν ἀπὸ τῆς Ἑλλάδος τοὺς σκιεροὺς ναούς, καθὼς ἡ ὁμίχλη στροβιλίζετο καὶ ἐλαμπύριζε ἔτσι ἀπὸ ψηλὰ τὰ ἄστρα ἀφουγκραζόταν ἐπάνω ἀπὸ τὰ ἄδεια βάθη.»

Συνέχεια

Εἴμαστε ἄξιοι τῆς Μοίρας μας;

Ἡ ἐμπλοκὴ στὴν διαπραγμάτευση μὲ τὴν τρόικα εἶναι γεγονός. Ἀκόμη κι ἂν ξεπερασθῇ, θὰ σημαίνῃ νέα μέτρα καὶ νέα ἀναστάτωσις.
Τὴν ἴδια ὥρα ὑπάρχει πραγματικὴ δυσφορία τῶν Ἀμερικανῶν, γιὰ τὴν τρομοκρατία στὴν Ἑλλάδα, ὅπως κατέδειξε ἡ πρωτοφανὴς δήλωσις τοῦ Τζὸν Κέρυ στὸν Βενιζέλο. Συνέχεια

Τὸ ξῖφος «Μπρικέ».

Λατρεύω τὰ ξίφη. Δὲν θέλω φροϋδικὰς ἑρμηνείας. Ξεύρω…!
Μέχρι τὰ 20 μου ὑπῆρξα ξιφομάχος. Σπαθιστής.
Διάφορες σακαράκες, προγονικῆς καὶ μὴ προελεύσεως κοσμοῦν τοὺς τοίχους μου.
Τὸ πρῶτον ὅμως ξῖφος ποὺ ἠγόρασα, ἰδίοις ἀναλώμασι ποὺ λένε, ἦτο ἕνα Sabre Briquet. Μὲ τὴν ἀμοιβὴν ἐκ τοῦ πρώτου δημοσιευθέντος ἄρθρου μου εἰς κάποιον περιοδικόν, τὸ 1999. Συνέχεια