Ἀπαγορεύεται ἡ ἀναδημοσίευσις τῶν κειμένων τοῦ κυρίου Μιχαὴλ Ἀλεξανδρῆ δίχως ἀναφορὰ τῆς πηγῆς, τοῦ ὀνόματός του καὶ τοῦ ἐπαγγέλματός του ὡς ἔχει!!!
Παρακαλῶ πολὺ σεβαστεῖτε το…
Εὐχαριστῶ.
ΕΙΣΑΓΩΓΗ:
Οἱ θετοὶ νόμοι δὲν μποροῦν νὰ καθορίζουν ποῖα διανοήματα δέχεται ὡς ὀρθὰ ἡ νόησή μας καὶ ποῖα ἀποκρούει ὡς παράλογα. Αὐτὸ δὲν μπορεῖ νὰ τὸ κάνει οὔτε κάθε νόηση χωριστά. Ὑπάρχουν ὁρισμένοι βασικοὶ νόμοι, οἱ ὁποῖοι ἔχουν ἰσχὺ γιὰ κάθε νόηση μὲ καθολικὸ καὶ ἀπόλυτο χαρακτήρα. Αὐτοὶ λέγονται θεμελιώδεις νόμοι τῆς νοήσεως ἢ λογικὲς ἀρχές. Αὐτὲς τὶς λογικὲς ἀρχὲς διετύπωσαν ὁ Παρμενίδης, ὁ Πλάτων καὶ ἄλλοι φιλόσοφοι, τὶς ὁποῖες ὁ Ἀριστοτέλης ὀνόμασε «πρῶτες ἀρχές» ἤ «ἀξιώματα». Αὐτὰ τὰ θεμελιώδη ἀξιώματα τῆς νόησης εἶναι τέσσερα: Συνέχεια
Γιατί ῥωτάμε τί κάνεις; ἂν δέν ἐνδιαφερόμαστε πραγματικά γιά τόν ἄλλον; 
Πολλὰ 