Εἰκόνα ἀπὸ Νῖκο Ῥούσση
Πιστεύω, χρόνια τώρα, πὼς ἐὰν δὲν μάθουμε νὰ ἑστιάζουμε στὰ ἀναγκαία καὶ στὰ χρήσιμα, προκοπὴ δὲν θὰ δοῦμε.
Πιστεύω ἐπίσης πὼς ἐὰν δὲν ξεπεράσουμε κάθε εἴδους προσκολλήσεις μας, ποὺ μᾶς κρατοῦν δεσμίους σὲ καθεστὼς ἐξαρτήσεως, ἐπίσης δὲν πρόκειται νὰ διαφύγουμε τῶν κακῶν ποὺ μᾶς ἐπιφυλάσσουν (;;;) ἢ ποὺ μᾶς …«ἀναλογοῦν».
Μά, ἐπίσης, πιστεύω πὼς τὸ μεγαλύτερό μας ἀγκάθι, ποὺ ὅλοι μας, μὲ τὸν δικό μας τρόπο, πρέπει νὰ ξεφορτωθοῦμε, εἶναι ὁ κάθε λογῆς φανατισμός. Κάθε λογῆς, ἀπὸ ὅπου κι ἐὰν προέρχεται. Κι αὐτὸ διότι ὁ φανατισμὸς θολώνει τὸ μυαλό, περιορίζει τὶς σκέψεις καὶ μηδενίζει σχεδὸν τὴν ἀντιληπτικότητα. Συνέχεια