Κῦττα νὰ δῇς φίλε μου ποὺ τελικῶς τὸ ἀγώι ξυπνᾶ τὸν ἀγωγιάτη…
Ἤ, γιὰ νὰ τὸ πῷ πιὸ …ἁπλᾶ!!!
Ἡ ΑΝΑΓΚΗ, ἡ ΜΗΤΗΡ τῆς δράσεως, ΑΝΑΓΚΑΖΕΙ (ἐὰν θέλετε κι ΕΞΑΝΑΓΚΑΖΕΙ) κάποιους, μερικοὺς ἀπὸ τοὺς πολλούς, νὰ λειτουργήσουν ὅπως πρέπει!!! Νὰ σπεύσουν γιὰ νὰ σωθοῦν!!! Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀνάγκη
Ἡ Πλατωνικὴ Πολιτεία.
Δὲν ἔχει διαφύγει τῆς προσοχῆς μας ὅτι τελευταῖα ἀναπαράγονται κάποιες περίεργες τοποθετήσεις περὶ Πλάτωνος καὶ σοσιαλισμοῦ ἢ κεντρικοῦ σχεδιασμοῦ – ἀπολογητικὴ ποὺ ἔχει τὴν προέλευσή της σὲ δημοκρατικοὺς κύκλους τῆς ἐποχῆς τῶν Κλίντον (ἀπὸ ὅπου προέκυψαν κι ἄλλα παραμύθια, ὅπως ὁ ἀφροκεντρισμὸς ἢ ἡ ἀνθρωπογενὴς πλανητικὴ ὑπερθέρμανση ἢ ἡ …παγκόσμια κυριαρχία τῶν ἐκφυλισμένων ΗΠΑ καὶ τοῦ μονοπολισμοῦ).
Ἂς ξεκαθαρίσουμε λοιπὸν τὸ τοπίο.
Ἡ εἰρωνία εἶναι ὅτι ὁ Πλάτων ἔγραψε θεολογία στὴν «Πολιτεία», δηλαδὴ περιγράφει τὴν οὐράνια τάξη πραγμάτων (κατὰ τὴν θεώρησή του) καὶ χρησιμοποιεῖ τὴν ἀλληγορία τῆς πολιτείας γιὰ νὰ τὴν εἰσάγῃ.
Γενικὰ ὁ Πλάτων κάνει συχνὴ χρήση τῆς ἀλληγορίας (π.χ. Ἀτλαντίδα ὡς ἀλληγορία τῆς μινωικῆς Κρήτης, τὸ Σπήλαιο ὡς ἀλληγορία τῆς φιλοσοφικῆς ἀτραποῦ, ἡ ἱστορία τοῦ Ἴρου γιὰ τὰ περὶ Ἄδου καὶ παλιγγενεσίας κ.τ.λ.). Εἶναι δυσνόητος, πάντως, καὶ εὔκολο νὰ τὸν παρερμηνεύσουν, ἰδίως ὅσοι δὲν ἔχουν ὑπόβαθρο στὸν πολυθεϊσμό. Συνέχεια
Ἡ Ἀρετή.
Αὐτὸ ποὺ ἔχουμε χάσει.
Αὐτὸ ποὺ ὁ …«πολιτισμός» μας κοροϊδεύει.
Αὐτὸ ποὺ σαφῶς καὶ ΔΕΝ ἐνδιαφέρει τοὺς πολλούς.
Κι ὅλα αὐτὰ διότι ἡ Ἀρετὴ πλέον εἶναι κάτι …περιττό!!! Συνέχεια
Δὲν ΑΓΟΡΑΖΟΥΜΕ ἰσραηλινὰ προϊόντα.
Ὄχι διότι εἴμαστε ῥατσιστές, ἀλλὰ διότι τὸ Ἰσραὴλ πονᾶ ΜΟΝΟΝ στὸ ὅ,τι δὲν εἰσπράτει. Ἐὰν δὲν εἰσπράττῃ, τότε οἱ ἐπιχειρηματίες του ἀσκοῦν πιέσεις στὶς κυβερνήσεις τους… Οἱ πιέσεις ὠθοῦν στὴν ἐπανεξέτασιν τῶν ἀποφάσεων ποὺ ἀφοροῦν στὴν γενοκτονία τῶν Παλαιστινίνων.
ΠΡΟΣΟΧΗ-ΠΡΟΣΟΧΗ!!!
Τὸ Ἰσραὴλ ἄλλαξε τὸ barcode ἀπὸ 729 σὲ 871!!! Συνέχεια
Ἡ Ἀνάγκη ὡς σύμμαχος.
Ἀκόμη κι ἐὰν θεωροῦμε πὼς ἔχουμε ἐκγλωβισθεῖ σὲ ἀδιέξοδον, ἀκόμη καὶ τότε, πάντα ὑπάρχει λύσις.
Ἡ κάθε λύσις ὅμως, γιὰ νὰ εὑρεθῇ καὶ νὰ ἀναγνωρισθῇ πρέπει νὰ ἐμφανισθῆ ἡ Ἀνάγκη. Ἡ μητέρα πολλῶν ἀποφάσεων, λύσεων καὶ ἀνακατευθύνσεων.
Πολλὲς φορές, ἴσως τὶς περισσότερες, ἡ μοναδική μας διέξοδος ἐμφανίζεται ὅταν ἡ Ἀνάγκη τὸ ἐπιβάλῃ. Συνέχεια
Ἰδιωτικοποίησις νεροῦ, ῥεύματος, τηλεπικοινωνιῶν; Καί μετά τί;
Τὸ σκεπτικὸν τῆς ἰδιωτικοποιήσεως αὐτῶν εἰδικῶς τῶν δημοσίων ἐπιχειρήσεων, εἶναι ἕνα δίκοπο μαχαίρι, ποὺ μᾶς ἀπειλεῖ ὄχι μόνον σὰν κοινωνίες ἀλλὰ καὶ σὰν Ἔθνος. Διότι ἡ ἐκμετάλλευσις αὐτῶν εἰδικῶς τῶν ἐπιχειρήσεων ὀφείλει καὶ πρέπει νὰ γίνεται ΜΟΝΟΝ ἀπὸ Δημόσιον φορέα, πρὸ κειμένου νὰ διασφαλίζεται σίγουρα ἡ ἀνεξαρτησία τῶν πολιτῶν, τοῦ κράτους καὶ τῆς ἰδίας τῆς χώρας.
Φαντάζεστε τό τί μπορεῖ νά συμβῇ ἐάν, γιά παράδειγμα, σέ περίπτωσιν πολέμου, κάποιοι ἄλλοι κρατοῦν τήν στρόφιγγα αὐτῶν τῶν τριῶν βασικῶν παραγόντων αὐταρκείας;
Φαντάζεστε τό τί μπορεῖ νά συμβῇ σέ περίπτωσιν πού κάποιοι ἄλλοι ἀποφασίζουν γιά τό ἐάν θά ὑδρευθῇ ὁ στρατός, οἱ πόλεις καί ἡ ὕπαιθρος; Συνέχεια