Ἡ Φυλλίτσα μᾶς ἔφερε μερικὲς ἀπὸ αὐτὲς τὶς εἰκόνες… Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἀναπνιώτου Φυλλίτσα Ἀθηναΐς
Ζωὴ ὑπάρχει γιὰ αὐτοὺς ποὺ δίδουν νόημα στὴν ὕπαρξι.
Σχόλιο τῆς Φυλλίτσας γιὰ τὴν παραπάνω φωτογραφία ὁ τίτλος.
Ἐμέναν ὅμως κάτι μοῦ «ψιθύρισε» τὸ σχόλιον…
Ζωή; Τί σημαίνει ζωή; Ζοῦμε ἐμεῖς; Ἤ, γιὰ νὰ τὸ θέσω καλλίτερα, ζήσαμε κάποτε ἐμεῖς; Ἔχουμε πιθανότητες νά ζήσουμε; Πῶς; Πότε; Ὑπό ποῖα πρίσματα;
Ζωὴ οὐδέποτε ζήσαμε, ὅσο παραμένουμε μέσα σὲ ἐτοῦτα τὰ σώματα.
Βίο ναί. Ζωὴ ὄχι. Κάποιες στιγμές, τόσες δά, ἀλλὰ στιγμές… Ἀνίκανες νὰ χαρακτηρίσουν τὸ σύνολον.
Βαρειὰ τὰ φορτία. Κόπος.. Πόνος… Καὶ κάπου κάπου μία στάλα ἡδονῆς… Σταλίτσα…
Οἱ διωγμοὶ κατὰ τῶν Ἑλλήνων.
Ἄν καὶ θὰ συμφωνήσω μὲ τὴν Φυλλίτσα καὶ τὸ κείμενόν της, θὰ τὸ ἐπεκτείνω σὲ πολὺ περισσοτέρους αἰῶνες, διότι θὰ πρέπῃ νὰ συνυπολογίσουμε κι ἄλλα, ποὺ δὲν περιλαμβάνονται στὸ παρακάτω σημείωμα.
Γιὰ παράδειγμα, ἡ κατοχὴ τῆς Ἀνατολικῆς Ῥωμαϊκῆς Αὐτοκρατορίας, ὁ ὀθωμανισμός, στὸ σύνολόν του, ἡ ῥωμαιοκρατία…
Ἄς μὴν τὸ πιάσω ὅμως ἀπὸ τότε…
Ἄς μείνουμε γιὰ τὴν ὥρα σὲ ὅσα ἡ μνήμη μας μᾶς ἐπιβεβαιώνει.
Ἐὰν δὲν προχωρήσουμε ἐμεῖς, δὲν μποροῦμε νὰ βοηθήσουμε ἄλλους.
Εἶναι καιρὸς νὰ ἀποφασίσουμε ὅτι θὰ εἴμαστε χαρούμενοι, δημιουργικοὶ καὶ γεμᾶτοι ἀγάπη.. Συνέχεια
Θέλει ἐπιμονή, ἐπιμονή, ἐπιμονή…
Γιὰ τὰ πάντα…
Δὲν ὑπάρχει κάτι γύρω μας ποὺ νὰ μᾶς χαρίζετα, ἔτσι, ἐπεὶ δὴ γεννηθήκαμε …ὄμορφοι.
Θέλει ἐπιμονή, ὑπομονή, δέσμευσι τὸ κάθε τί…
Θέλει ἀποφασιστικότητα, συνέπεια, προσήλωσι…
Θέλει Ἔρωτα μὲ τὸν στόχο καὶ πρῶτα ἀπὸ ὅλα ὁρισμὸ τοῦ στόχου…
