Ἀρχεῖα ἐτικέττας: Ἀριστοφάνης

Βάτραχοι…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
ΕΙΣ ΤΟΥΣ «ΒΑΤΡΑΧΟΥΣ» (ἔμμετρος παράφρασις)
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΔΙΟΝΥΣΟΣ (Βάκχος)
ΞΑΝΘΙΑΣ (ὑπηρέτης)
ΗΡΑΚΛΗΣ
ΕΙΣ ΝΕΚΡΟΣ
ΧΑΡΩΝ
ΑΙΑΚΟΣ κριτὴς τοῦ Ἄδου
ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ τῆς Περσεφόνης
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
ΠΛΟΥΤΩΝ
ΧΟΡΟΣ ΒΑΤΡΑΧΩΝ
ΧΟΡΟΣ ΜΥΣΤΩΝ
ΠΑΝΔΟΧΕΥΤΡΙΑ (Ξενοδόχος)
(ΠΛΑΘΑΝΗ)
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ
Β Α Τ Ρ Α Χ Ο I

Συνέχεια →

Ἐκκλησιάζουσαι. (ἀναδημοσίευσις)

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ ΕΚΚΛΗΣΙΑΖΟΥΣΕΣ
ΠΡΑΞΑΓΟΡΑ: Ἐξέρχεται μετὰ προφυλάξεως ἐκ τῆς οἰκίας της, κρατοῦσα λῦχνον ἀνημμένον, τὸν ὁποῖον τοποθετεῖ ἐπὶ τινὸς λίθου καὶ ὁμιλεῖ πρὸς αὐτόν:
Ὦ φῶς λαμπρὸ τοῦ λύχνου μου! ποὺ εἰς τὸν τροχὸν τὸν ἔπλασαν καί ὕστερα ψηλὰ ψηλά, στὸ σπίτι τὸν ἐκρέμασαν!!
Λῦχνε, θὰ εἰπῶ τὴν τύχη σου, καὶ τὴν καταγωγή σου.
Συνέχεια →

Ὁ Πλάτων στὸ Σούνιο

ἀπὸ τὸν/τὴν

1

Ὁ Πλάτων στὸ Ἀκρωτήριο τοῦ Σουνίου, ἀνάμεσα στοὺς μαθητές του.

Platon sur le Cap Sunium au milieu de ses disciples.
Plato on Cape Sunium among his disciples.

Πρῶτος ἀναφέρεται στὸ Σούνιο ὁ Ὅμηρος (Ὀδύσσεια, γ΄ 278), περιγράφοντάς το ὡς τὸ «ἱερὸ ἀκρωτήριο τῶν Ἀθηναίων». Ὁ Ἡρόδοτος (6,87) μᾶς πληροφορεῖ ὅτι κάθε τέσσερα χρόνια οἱ Ἀθηναῖοι ὀργάνωναν ἐκεῖ μεγάλη γιορτή. Τὸ ἱερὸ τοῦ Ποσειδῶνος μνημονεύουν οἱ τραγικοὶ ποιητὲς Εὐρυπίδης καὶ Σοφοκλῆς καὶ ὁ κωμικὸς Ἀριστοφάνης.

Συνέχεια →

Βάτραχοι…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΗΣ
ΕΙΣ ΤΟΥΣ «ΒΑΤΡΑΧΟΥΣ» (ἔμμετρος παράφρασις)
ΠΡΟΣΩΠΑ
ΔΙΟΝΥΣΟΣ (Βάκχος)
ΞΑΝΘΙΑΣ (ὑπηρέτης)
ΗΡΑΚΛΗΣ
ΕΙΣ ΝΕΚΡΟΣ
ΧΑΡΩΝ
ΑΙΑΚΟΣ κριτὴς τοῦ Ἄδου
ΘΕΡΑΠΑΙΝΑ τῆς Περσεφόνης
ΕΥΡΙΠΙΔΗΣ
ΑΙΣΧΥΛΟΣ
ΠΛΟΥΤΩΝ
ΧΟΡΟΣ ΒΑΤΡΑΧΩΝ
ΧΟΡΟΣ ΜΥΣΤΩΝ
ΠΑΝΔΟΧΕΥΤΡΙΑ (Ξενοδόχος)
(ΠΛΑΘΑΝΗ)
ΑΡΙΣΤΟΦΑΝΟΥΣ
Β Α Τ Ρ Α Χ Ο I

Συνέχεια →

Μονά ἤ ζυγά;

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

ΕΝΑ ΑΡΧΑΙΟ ΤΥΧΕΡΟ ΠΑΙΓΝΙΔΙ: μονά-ζυγά.

Ὁ ἀρτιασμός (ἤ «ποσίνδα», ἠ «χαλκισμός»)

Ὁ «ἀρτιασμός» ἤ «ἀρτιάζειν» εἶναι ἡ μαντεῖα τοῦ ἀρτίου ἢ τοῦ περιττοῦ, ὅπως μᾶς πληροφορεῖ ὁ Βουλόδημος (1), τὸ σημερινὸ παιγνίδι «μονά-ζυγά». Συνέχεια →

Μὰ μπορῶ νὰ ξεχωρίζῳ τὸ Ἑλληνικὸ ἀπὸ τὸ μὴ Ἑλληνικό…

ἀπὸ τὸν/τὴν

0

Ὅταν ἀνέβηκε τὸ ἔργο «ΛΥΣΙΣΤΡΑΤΗ» τοῦ Ἀριστοφάνη, στὸ θέατρο τοῦ Ἡρῴδου τοῦ Ἀττικοῦ, σὲ σκηνοθεσία Λίνου Καρζῆ, τὸ 1951, ὁ Καραγάτσης ἔγραψε μία κριτική, στὴν ὁποία μεταξὺ ἄλλων εἶπε: Συνέχεια →