Λεπτομέρεια ἀγάλματος τῆς θεᾶς Ἀθηνᾶς. Ρωμαϊκὸ ἀντίγραφο ἑλληνικοῦ πρωτοτύπου ποὺ εἶχε φιλοτεχνήσει ὁ Πύρρος, τῆς σχολῆς τοῦ Φειδία, στὰ τέλη τοῦ 5ου αἰ. π.Χ.
Ἡ περικεφαλαία τῆς θεᾶς εἶναι ἐμπνευσμένη ἀπὸ ἐκείνη τῆς Ἀθηνᾶς Παρθένου τοῦ Παρθενῶνος.
Ὕψος 224 ἑκ.
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀρχαιότητες
Τὰ μεταξωτά…
Τὸ μεταξωτὸ ὕφασμα λέγεται ὅτι εἰσήχθῃ στὴν ἀρχαία Ἑλλάδα μὲ τὶς ἐκστρατεῖες τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου.
Ὁ Μέγας Ἀλέξανδρος, ἐπιθυμῶντας νὰ διαλευκάνῃ τὸ μυστικὸ τῆς παραγωγῆς τοῦ μεταξιοῦ, ἔστειλε κουκούλια στὸν δάσκαλό του, τὸν Ἀριστοτέλη, ὁ ὁποῖος, εἶναι ὁ πρῶτος ἀπὸ τοὺς ἀρχαίους Ἕλληνες συγγραφεῖς, ποὺ ἀναφέρει τὸν μεταξοσκώληκα, περιγράφοντάς τον ὡς ἕνα εἶδος «σκώληκος μεγάλου»:
Συνέχεια
Στὸ Ἰδαῖον Ἄνδρον.
Τύμπανο ἀπὸ τὸ Ἰδαῖον Ἄνδρον, περίπου στὰ μέσα 8ου π.Χ. αἰῶνος.
Ἀναπαρίστατο τὸ Ἰδαῖον ἄνδρον ποὺ ἀνετράφηκε ὁ Δίας. Συνέχεια
Ἡ Νίκη προσφέρει στὸν Ἀλέξανδρο τὴν περικεφαλαία.
Χρυσό μετάλλιο μὲ ἀπεικόνιση τοῦ Μεγάλου Ἀλεξάνδρου: Ἑλληνικό, Μακεδονία, 218-246 μ.Χ.
Ἡ θεὰ Νίκη κρατᾶ – προσφέρει στὸν Ἀλέξανδρο τὴν περικεφαλαίαν, ἐνῷ ἡ ἀσπὶς δείχνει Ἕλληνα πολεμιστὴ νὰ νικᾷ μία Ἀμαζόνα. Δὲν μπορῶ νὰ μὴν συσχετίσῳ τὴν εἰκόνα τῆς ἀσπίδος μὲ τὸν θάνατον τῆς Ἀμαζόνας Συνέχεια
Ἡ ἀρχαία Κυρτώνη καὶ ἡ ἔρις γιὰ τὴν θέση της.
Ἄρθρον τοῦ Νικολάου Μπάτσου
Γιὰ τὴν θέση τῆς ἀρχαίας Κυρτώνης σήμερα ἐρίζουν δύο τοποθεσίες.
Ἡ μιὰ εἶναι 5 χιλιόμετρα δυτικὰ ἀπὸ τὸ Μαρτῖνο τῆς Λοκρίδος, ποὺ θὰ τὴν συναντήσουμε στὴν θέση Φουνταριᾶ ἢ Μοναχοῦ, ἀνήκει στὸν Δ.Δ. Μαρτίνου καὶ παρουσιάζει ταύτιση τῶν περισσοτέρων θέσεων ἀπὸ τὴν ἀναφορὰ τοῦ Παυσανία στὰ «Βοιωτικά» (Θ 24), καὶ ταύτιση ἀπὸ τὸν περιηγητὴ William A. Olfather, ο ὁποῖος ἐπεσκεύθη τὸ Μαρτίνο καὶ τὴν περιοχὴ τὸ 1916. Συνέχεια
Ἡ ἀγέλαστος πέτρα…
Ἡ ἀγέλαστος πέτρα εἶναι βράχος στὴν Ἐλευσίνα.
Ὁ τόπος αὐτὸς θεωρεῖτο ἱερὸς διότι σύμφωνα μὲ τὴν παράδοση ἡ Δήμητρα κάθησε ἐδῶ γιὰ νὰ ξαποστάσῃ καὶ νὰ μοιρολογήσῃ τὴν Κόρη της Περσεφόνη ποὺ τὴν ἅρπαξε ὁ Πλούτων.
Ὁ Ὄττο Ῥούμπενζον ὑπεστήριζε τὴν ἄποψη ὅτι ἡ «ἀγέλαστος πέτρα» ἀποτελεῖτο ἀπὸ σειρὰ τριῶν βράχων ποὺ ἔδειχναν τὴν εἴσοδο μιᾶς σπηλιᾶς ποὺ θεωρεῖτο ὅτι ἤταν μία ἀπὸ τὶς εἰσόδους γιὰ τὸν κάτω κόσμο. Οἱ τρεῖς βράχοι συνοδεύοντο καὶ ἀπὸ τρεῖς πηγὲς νερού, τὶς Ἀνθιῶν, Πανθίων καὶ Καλλίχρονον. Συνέχεια