Τὴν 13η Αὐγούστου 1974 τὸ ἀπόγευμα ὁ Ἀντισυνταγματάρχης Σταυρουλόπουλος ἔκανε σύγκληση τῶν ἐπὶ κεφαλῆς τῶν ὑπομονάδων ἀμύνης τοῦ στρατοπέδου, ἤτοι τὸν Ταγματάρχη Δελλῆ, Διοικητὴ τοῦ Λόχου Διοικήσεως Συντάγματος, τὸν Λοχαγὸ Κωνσταντούλα, Διοικητὴ τοῦ 2ου Λόχου Τ/Φ, τὸν Λοχαγὸ Ἰωαννίδη, Διοικητὴ τοῦ 4ου Λόχου Τ/Φ καὶ τὸν Ὑπολοχαγὸ Πιό, Διμοιρίτη τῆς Διμοιρίας τοῦ ΛΒΟ καὶ παρουσίᾳ τοῦ Λοχαγοῦ Σταμπουλῆ κατέστησε σαφὲς σὲ ὅλους ὅτι ἡ διαταγὴ τοῦ Διοικητοῦ τῆς ΕΛΔΥΚ ἦταν «ἀγὼν μέχρις ἐσχάτων».
Συνέχεια
Ἀρχεῖα ἐτικέττας: ἀφιερώματα
Ὑπῆρξαν καὶ κάποιοι ποὺ εἶχαν …«γυναῖκα καὶ παιδιά»!!!
«…Ξημέρωσε ἡ 15η Αὐγούστου 1974, ἡ ἡμέρα τῆς Ἑορτῆς τῆς Παναγίας μας.
Ἀπὸ τὸ πρωΐ ὅλο τὸ Στρατόπεδο ἐβάλλετο ἀπὸ τὴν τουρκικὴ ἀεροπορία, ἀπὸ πυρὰ πυροβολικοῦ καὶ ἀπὸ βολὲς ὅλμων 4,2”, ἐναλλάξ! Πραγματικὸ σφυροκόπημα!
Συνέχεια
Ὑπηρετῶντας τὸ Καθῆκον καὶ παρακούοντας στρατιωτικὲς ἐντολὲς
Ἀνθυπολοχαγὸς ΚΔ Ἀνδρέας Γεωργιάδης τῆς 31 ΜΚ.
Αὐτός, ὡς ἐπὶ κεφαλῆς, μαζὺ καὶ ἡ διμοιρία του, συνεπικουρούμενος ἀπὸ τὸν Ἀνθυπολοχαγὸ Χατζηπιέρα, κράτησαν τὸ Πυῤῥόϊ, τὶς τελευταῖες ἡμέρες καὶ ὧρες τοῦ Ἀττίλα ΙΙ.
Συνέχεια
Βασανιστὲς γιὰ τὸ …«γοῦστο» τους!!!
Κύπρος 1974
«Συμπατριῶται» Τουρκο-«Κύπριοι» ἐβασάνισαν ἀπάνθρωπα κι ἐσκότωσαν τὸν ἱερέα Παπαεπιφανίου.
O Παπαεπιφάνιος Ἰωάννου (κατὰ κόσμον Ἐφραὶμ) ἐγεννήθη τὸ 1919 στὸ χωριὸ Μηλικούρι, ἦταν παντρεμένος μὲ τὴν Πρεσβυτέρα Ἄννα Παπαεπιφανίου καὶ ἦταν πατέρας τριῶν παιδιῶν. Συνέχεια
Διαστρέβλωσις ἱστορίας ἐπὶ 45 χρόνια
Γιὰ νὰ καταλάβετε τὸν παραλογισμό: 
- Ὁ Γλεντζές, ὑπολοχαγὸς τῆς 31 ΜΚ τὸ 1974, ἦταν «προδότης» ὅταν ἔκανε τὴν ἐπίθεση στὸ Προεδρικὸ στὶς 15/7/74, ἀλλὰ ἦταν καὶ Ἥρως τὸ βράδυ τῆς 20ης πρὸς 21η Ἰουλίου τοῦ 1974, ὅταν «πατοῦσε» τὸ Κοτζάκαγια στὸν Ἅγιο Συνέχεια
Γιατί μᾶς ζαλίζουν μέ τό «Ὅλοι μαζὺ μποροῦμε»;
«Ὅλοι μαζὺ μποροῦμε»…
Καὶ ἄλλα τέτοια, πολλά, εὐτράπλεα καὶ γραφικά…
Γράφει ὁ Δημήτριος Μιχαλόπουλος
Τὸ ἀνωτέρω -δῆθεν- ὑπὲρ τῆς «Ἐθνικῆς Ἑνότητος» σύνθημα εἶχε πρωτολανσαρισθῆ, ἐὰν θυμᾶμαι καλά, περὶ τὶς ἀρχὲς τῆς «ἐποχῆς τῶν μνημονίων». Τότε, πράγματι, ἦταν ὁ καιρὸς κατὰ τὸν ὁποῖο οἱ «εἰδήμονες» ἀφ’ἑνὸς «προφήτευαν» πὼς ἡ Ἑλλὰς ἔμελλε ταχύτατα νὰ ξαναπέσῃ στὴν πολὺ δύσκολη ἐποχὴ τῆς δεκαετίας τοῦ 1950 (πῶς τὸ ἤξεραν;) καί, ἀφ’ἑτέρου, πρότειναν τὴν τόνωση τοῦ -κατ’αὐτοὺς μελλοθάνατου- Ἑλληνικοῦ Λαοῦ μέσῳ… διαλέξεων γιὰ τόν… Βενιζέλο καὶ τοὺς ἐπιγόνους του ποὺ εἴχαν καταφέρη «νὰ κάνουνε τὴν μικρή, φτωχὴ καὶ ταπεινωμένη Ἑλλάδα, Μεγάλη Δύναμη τῶν δύο ἠπείρων καὶ τῶν πέντε θαλασσῶν».
Τὸ κόλπο μὲ τὶς διαλέξεις (!) δὲν ἔπιασε, ἐπειδὴ ὄχι μόνο ἤταν, ἀλλὰ καὶ προδήλως φαινόταν κοροϊδία τεραστία. Ὁπότε… τσοῦπ… ἀνεφάνη (ὅπως ἔλεγαν καὶ οἱ παλαιότεροι) τὸ slogan «Ὅλοι μαζὺ μποροῦμε», μέσῳ τοῦ ὁποίου γινόταν ἐπίκλησις στὸν «ἔμφυτο πατριωτισμὸ τῶν Ἑλλήνων», μὲ σκοπό, ἐξυπακούεται, τὴν «ἀποτροπὴ τῶν συμφορῶν ποὺ ἐλλοχεύουν, ὁποτεδήποτε ἐκδηλώνονται τάσεις διχαστικὲς στοὺς κόλπους τοῦ Ἑλληνικοῦ Ἔθνους».
Συνέχεια