Ἔτσι φαίνεται ἐκ πρώτης ὄψεως ἀλλά δέν εἶναι ἔτσι τά πράγματα. Ὁ χρόνος θά δείξῃ. Ἄς εἴμαστε αἰσιόδοξοι ἀλλά καί προετοιμασμένοι γιά πᾶν ἐνδεχόμενο. Ἄλλωστε, ὅταν καίγεται τό σπίτι τοῦ γείτονα κάποτε ἡ φωτιά θά φθάσῃ καί στό δικό μας.
Νέοι φόροι, νέες ἐπιβαρύνσεις καὶ νέοι ἔλεγχοι μὲ τὴν «πράσινη» ὑπ-ἀνάπτυξι…
Δῆλα δή, ὅσοι μπῆκαν, μπῆκαν, στὸ παιχνίδι. Ἀλλὰ γιὰ νὰ βγοῦν δὲν προβλέπεται…
Καὶ μὴ πιστεύετε πὼς οἱ «μεγάλοι» θὰ γλυτώσουν… Τς τς τς… Ἀποκλείεται…
Αὐτὴν τὴν στιγμὴ ἀκόμη καὶ οἱ ἐπιστάτες πρέπει νὰ πέσουν στὰ γόνατα…
Ἐάν κι αὐτοί δέν πέσουν στά γόνατα, πῶς θά καταφέρουν οἱ ἄλλοι νά μᾶς ἐλέγξουν ἀπόλυτα;
Συνέχεια
Γιὰ νὰ μὴ τὸν ἐξαγάγουμε, κάτι τρέχει… Δὲν πρέπει νὰ ἔχουμε…
Ἀλλὰ ἀπὸ τὴν ἄλλην, γιὰ νὰ γίνεται τόση συζήτησις, κάτι πρέπει νὰ ὑπάρχῃ… Καπνὸς δίχως φωτιά…
Ὅμως τί στό καλό τούς ἐμποδίζει νά κάνουν τής ἐξορύξεις καί τήν ἐκμετάλλευσι; Ποιός ἔχει βάλει φραγές; Ποιός καί γιατί ὁρίζει τό δικό μας οἰκονομικό ἐπίπεδον;
Ἡ κομπίνα μεγάλη.
Ἡ ἀσκήμια τους ἀκόμη μεγαλυτέρα.
Ἡ ἀλητεία δὲν ἔχει ὅρια.
Ἀλλὰ εὐτυχῶς, ἤ δυστυχῶς, αὐτὸ δὲν εἶναι ἐγχώριον λέλουδον. Ἄλλως τε, τὸ ψάρι ἀπὸ τὸ κεφάλι βρωμᾶ.
Ὅσο γιὰ τὸ ποιὸς θὰ πληρώσῃ τὸν λογαριασμό, τὸ ξέρουμε…
Συνέχεια
Μία πολὺ ἐνδιαφέρουσα ἰδέα, γιὰ τὸ πῶς μποροῦμε νὰ διατηροῦμε σὲ χαμηλὲς θερμοκρασίες, τρόφιμα, δίχως τὴν ὕπαρξι ἠλεκτρικοῦ ῥεύματος.
Ἐὰν μάλιστα κρίνουμε ἀπὸ τὶς εἰκόνες, θὰ διαπιστώσουμε πὼς ἀκόμη καὶ σὲ ὑψηλότατες θερμοκρασίες, μποροῦμε νὰ κρατήσουμε τὰ τρόφιμά μας σὲ ἀρίστη κατάστασι.
Νά τήν φοβόμαστε; Ἤ μήπως εἶναι τί ὡραῖα τί καλά ἡ καλή μας ἡ χαρά;
Ἐν τάξει…
Δὲν εἴμαστε μέσα στὴν χαρὰ καὶ μέσα στὰ γλέντια.
Ἔχουμε ἀρχίσει νὰ μαζευόμεθα, νὰ προβληματιζόμεθα, νὰ ἀνησυχοῦμε…
Ἀλλά; Τό κάνουμε πρός τίς ὀρθές κατευθύνσεις ἤ μᾶς ἔχει παρασύρει ἡ γενικοτέρα ἀντίληψις περί τοῦ ὅ,τι μόνον τά οἰκονομικά εἶναι αὐτά πού πρέπει νά μᾶς ἀπασχολοῦν;
Δυστυχῶς ἤ εὐτυχῶς, τὸ ἀποτέλεσμα θὰ μᾶς τὸ δείξῃ, ἔχουμε μὲν ἀρχίσει νὰ προβληματιζόμαστε, ἀλλὰ τὸ Συνέχεια
